Monday 2 June 2008

An urban history of photography @ Tate Modern






Φθινοπωρινός καιρός και σήμερα και η Tate με υποδέχεται με την πρόσοψή της γεμάτη street art (φωτό 1-2), κομμάτι της ομώνυμης έκθεσης που φιλοξενεί. όχι μέσα στους χώρους της. Το ίδιο το κτήριο παίζει τον ρόλο του εκθεσιακού χώρου.


Η έκθεση του τίτλου της παρούσης ανάρτησης είναι η πρώτη απόπειρα να εξερευνήσει τη φωτογραφία μέσω της παράλληλης ανάπτυξης των δύο σημαντικότερων τόπων της: το στούντιο και τον δρόμο. όλες οι φωτογραφίες της έκθεσης έχουν τραβηχτεί είτε στον ένα χώρο είτε στον άλλο. Μέσα από τόσες φωτογραφίες φαίνεται πώς έχει μεταβληθεί η στάση του φωτογράφου αλλά και του αντικειμένου του.


Η έκθεση αρχίζει με μια φωτογραφία του Charles Nègre, η οποία παρά την φαινομενική της απλότητα χρειάστηκε αρκετές ώρες, καθιστώντας αυτό που κάποιος βλέπει σαν ένα snapshot, μια προσεκτική χορογραφία. Ο επόμενος χώρος ήταν αφιερωμένος σε φωτογραφίες περαστικών, τραβηγμένες στον δρόμο. Τα αντικείμενα των φωτογραφιών πολλές φορές δεν ήξεραν ότι φωτογραφίζονταν. Είναι ενδιαφέρον να διαβάσει κανείς τις μαρτυρίες μιας φωτογράφου για τις αντιδράσεις των ανθρώπων που φωτογράφιζε. όλοι είναι με καλυμένα μάτια, άλλοι ωστόσο ήθελαν την φωτογράφισή τους. Άλλοι ήταν δύσπιστοι ενώ άλλοι εχθρικοί. Ο Ed van der Elsken ακολούθησε μια γυναίκα στους δρόμους του Hong Kong, αγγίζοντας τα όρια της παρακολούθησης.


Πολλές φορές οι φωτογραφίες, ταξινομημένες ανά δεκαετία απεικονίζουν την πολιτική κατάσταση της κοινωνίας. Φωτογραφίες παιδιών να δουλεύουν στους δρόμους της Νέας Υόρκης στις αρχές του προηγούμενου αιώνα δίνουν τη θέση τους σε φωτογραφίες ανθρώπων να εργάζονται στη Γερμανία του '30, μια χώρα που προσπαθούσε να κατάνοήσει τον εαυτό της μετά από μια ταπεινωτική ήττα, και συνάμα βυθισμένη στη φτώχεια. Ο Henri Cartier-Bresson φωτογραφίζει έναν άντρα να κοιμάται σε έναν δρόμο της Ισπανίας (φωτό 3), την ίδια περίοδο που ο Manuel Alvarez Bravo φωτογραφίζει το νεκρό σώμα ενός εργάτη μετά από ταραχές σε μια απεργία(φωτό 4).


Τα χρόνια του μεσοπολέμου δείνουν την αφορμή για φωτογραφίες πιο "πλούσιες" , προορισμένες για μια τάξη που ψάχνει για κομψότητα, λάμψη και περηφάνια για τη νέα μεσαία τάξη, που γι'αυτό το λόγο χαρακτηρίστηκε ως photocracy. Λίγα χρόνια μετά η Diane Arbus απεικονίζει τον νέο πλούτο μιας Αμερικής που βγήκε νικήτρια και σχεδόν αλώβητη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πρόσωπο μιας γυναίκας στην 5η Λεωφόρο της Ν. Υόρκης (φωτό 5).


Ένας διάδρομος αφιερωμένος στους "επιβάτες", ανθρώπους στο μετρό του Λονδίνου χαμένους σε προσωπικές σκέψεις ενώ σε δημόσιο χώρο οδηγεί σε φωτογραφίες της μεταπολεμικής περιόδου όπου σημαντική θέση έχουν οι φωτογραφίες για περιοδικά μόδας. Η γαλλική Vogue αφιερώνει ένα εξώφυλλο στον William Klein που φωτογραφίζει μια γυναίκα σε ένα φόρεμα Dior, στα σκαλιά του Γαλλικού Κοινοβουλίου.


Ένας τοίχος είναι αφιερωμένος στους paparazzis με φωτογραφίες των Mick Jagger, Mia Farrow, Woody Allen. Πιο πέρα η Marilyn Monroe σε μια φωτογραφία με τον τίτλο Jump, και την ίδια να φωτογραφίζεται πηδώντας, και χαρούμενη. Στην Ιαπωνία, ο Nobuyoshi Araki ημιουργεί την σειρά Tokyo, με ζεύγη φωτογραφιών. Η μία δείχνει ιάπωνες στους δρόμους του Τόκυο και από κάτω μια νεαρή γυναίκα αυνανίζεται. Δεν ξέρω αν ο φωτογράφος ήθελε να δείξει αυτό, αλλά μού φάνηκε ενδιαφέρουσα η αντιπαράθεση, δύο εικόνων χαρακτηριστικών στην δυτική αντίληψη για την Ιαπωνία. Από την μία η εμμονή τους με την δουλειά, από την άλλη ο ερωτισμός των γυναικών- που έχει γίνει πιο έντονος με τα manga.


Η φωτογραφία της αφίσας της έκθεσης (βλ. προηγούμενη ανάρτησή μου) είναι από τον Juergen Teller, ο οποίος ζήτησε από εκατοντάδες κορίτσια να φωτογραφηθούν, και το έκανε αποθανατίζοντάς τις να καπνίζουν, να ποζάρουν για δοκιμές, να ορίζονται σαν ενήλικοι.

9 comments:

the boy with the arab strap said...

τελειες φωτο !!!! και ωραιες βολτες , τι αλλα εκει πανω ?

greendim said...

Υπέροχο μπλογκ!...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

desolfoto (μπορώ να σε λέω ακόμη έτσι;)χαίρομαι που σου άρεσαν. γενικά, η έκθεση ήταν πολύ καλή.. θα ήθελα να είχα βάλει πολύ περισσότερες εδώ.. κατά τα άλλα, τα πράγματα είναι καλά εδώ, ο καιρός δεν πλησιάζει το καλοκαίρι (αντιθέτως, απομακρύνεται και από την άνοιξη), έχω δουλειά να κάνω αλλά δεν έχω στρωθεί ακόμη.. εσύ πώς περνάς στην Αθήνα;

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

greendim, ελπίζω να είσαι καλά. χαίρομαι που με επισκέφτηκες, ειδικά στο συγκεκριμένο ποστ που το ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα.. για να είμαι ειλικρινής, είχα πολύ καιρό να σε επισκεφτώ.. αλλά παρατήρησα ότι τα ιστολόγια μοιάζουν πολύ :-) ελπίζω να είσαι καλά. σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ για τα ειλικρινή σου λόγια. να είσαι καλά και να προσέχεις.

the passenger said...

τι να πω ρε φίλε!!!! ζηλεύω που ζεις εκεί που ζεις!!! πάρε μια συμβουλή και μια και έκανες το βήμα της φυγής μη γυρίσεις ποτέ!!! εδώ υπάρχει μιζέρια, εκεί υπάρχει δράση. και όσο για τον ήλιο, έρχεσαι για διακοπές!!!!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

passenger καλημέρα. ο ήλιος εδώ είναι το λιγότερο. δεν θα γυρνούσα ποτέ για τον ήλιο. και έχω αποφασίσει να κάτσω αν καταφέρω και βρω κάποια δουλειά. κάθε φορά που γυρνάω στην Ελλάδα, βλέπω πώς γίνονται τα πράγματα και θέλω περισσότερο να μείνω εδώ. δεν χαίρομαι που το λέω αλλά έτσι είναι. να είσαι καλά. :-)

the boy with the arab strap said...

kala, adiafora , xenixtia, pota , neyra , apo ola exei edw , anywauy na eisai kala file!!! desolfoto ok

Wrong Guy said...

σούπερ η Τέιτ,είχα πάει και στην παλιά,αυτό με τη ρωγμή στο πάτωμα υπάρχει ακόμα;;;

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

mr.wrong, καλώς ήλθες κατ'αρχήν. όσο για τη ρωγμή, ενώ υπήρχε όλο το χειμώνα, την ημέρα που πήγα στην έκθεση που σχολιάζω στην ανάρτηση αυτή, την είχαν καλύψει και πάλι.. του χρόνου πάλι με το επόμενο..