Το αρκουδάκι χωρίς όνομα

Σήμερα ο Χάρης και ο μπαμπάς του πήγαν βόλτα στην πόλη. Αλλά δεν θα έπαιρναν το αυτοκίνητο αλλά το λεωφορείο. Ο μπαμπάς του Χάρη (το όνομα του μπαμπά του δεν μάς νοιάζει, ο καθένας μπορεί να βάλει όποιο όνομα θέλει) ήθελε να δείξει στον γιο του ένα βιβλίο.
Ο Χάρης παραξενεύτηκε που μπήκαν στο μεγάλο λεωφορείο (ήταν από εκείνα που είχε μάθει να λέει "φυσαρμόνικα" και του άρεσε να κάθεται στη μέση, στο κινητό κομμάτι του λεωφορείου- βέβαια όλο το λεωφορείο είναι κινητό αλλά μόνο εκείνο το κομμάτι άρεσε στον Χάρη). Ποτέ δεν άφηναν το αυτοκίνητό τους (μόνο μία φορά, για να μπουν στο μετρό, τότε που είχε πρωτοανοίξει).

Στο λεωφορείο είχε πολύ κόσμο και δεν είχε θέσεις οπότε ο Χάρης ανάγκασε τον μπαμπά του να κάτοσυν στη μέση (γιούπι!!). Τότε ο μπαμπάς του Χάρη άνοιξε το βιβλίο και το λεωφορείο άρχισε να κινείται.

Πρώτα πήγαν σε ένα παράξενο μέρος, μακριά, η Γη τότε φαινόταν πολύ μακρινή, σαν μπλε κόκκος στο πουθενά. Εκεί ο Χάρης γνώρισε κάτι παράξενα ανθρωπάκια που πότιζαν ένα λουλούδι σε ένα μικροσκοπικό κήπο. Ο πλανήτης του ήταν μικρός και χωρούσε μόνο αυτούς και το λουλούδι (και το σπίτι τους, στο άλλο ημισφαίριο του πλανήτη, λίγα μέτρα πιο κάτω). Το λουλούδι είχε ένα παράξενο όνομα που ο Χάρης τώρα δεν το θυμάται αλλά τα ανθρωπάκια του είπαν ότι το λουλούδι τους έχει όνομα αλλά δεν έχει κιόλας. Γιατί ποτέ δεν είναι ένα λουλούδι. Αλλά αλλάζει χρώματα και διάθεση ανάλογα με το πως νιώθει. Τις τελευταίες μέρες ήταν μωβ τού είπαν αλλά ο Χάρης χάρηκε όταν είδε από μακριά, καθώς έφευγε, ότι το λουλούδι έγινε κόκκινο και έκανε κάτι σαν χαμόγελο. Αλλά τα λουλούδια δεν χαμογελούν σκέφτηκε μετά, τι χαζό. Αλλά ούτε και αλλάζουν χρώματα. Χμμ..

Πριν προλάβει να το σκεφτεί περισσότερο, στη θέση δίπλα του έκατσε ένα μικρό αστέρη από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τού συστήθηκε (Αστέρης λεγόταν- δεν ήταν πρωτότυπο αλλά τού ταίριαζε). Ο Χαρης έμαθε ότι ο Αστέρης το έσκασε από το σπίτι του (τον βοήθησαν τα φωτάκια του δέντρου, προκάλεσαν βραχυκύκλωμα-ο Χάρης δεν το κατάλαβε αυτό- για αντιπερισπασμό και ο Αστέρης το έσκασε). Του εξήγησε ότι πηγαίνει στη θάλασσα να συναντήσει κάτι ζώα που είδε στην τηλεόραση ότι τού μοιάζουν. Ίσως είναι και συγγενείς. Αλλά ο Χάρης τού είπε ότι ότι μπήκε σε λάθος λεωφορείο, το Θ10 πάει στη θάλασσα, και ο Αστέρης κατέβηκε.

Λίγη χρυσόσκονη έμεινε στο κάθισμα και ο Χάρης την κράτησε μήπως ξαναδεί τον Αστέρη.
Το λεωφορείο πήγαινε πιο γρήγορα από ό,τι συνηθίζει (Κυριακή σήμερα) και κόντευαν να φτάσουν. Στην προτελευταία στάση μπήκε ένα αρκουδάκι. Μικρό και καφέ (όλα τα αρκουδάκια καφέ είναι αραγε;). Το αρκουδάκι φαινόταν κουρασμένο. Ο Χάρης ρώτησε τι έπαθε και αυτό τού είπε ότι έχασε το σπίτι του. Το παιδάκι που τον είχε πριν μετακόμισε αλλά ο μικρός αρκούδος χωρίς όνομα (τι κακό κι αυτό να μην δείνουν όνομα στα αρκούδια) δεν πρόλαβε να μπει μέσα στο αυτοκίνητο και προσπάθησε να τρέξει αλλά δεν τους πρόλαβε. Έτσι μπήκε στο λεωφορείο. Ξέρει κάτι αρκουδάκια στην άλλη πλευρά της πόλης, ίσως τον φιλοξενήσουν μέχρι να βρει κάτι να κάνει (σκέφτηκε να κάνει αίτηση για δουλειά σε λούνα παρκ, σε εκείνες τις δουλειές που κάθεσαι σε ένα ράφι μέχρι κάποιος να σε κερδίσει αλλά φοβάται το υψος και τους κλόουν).

(Ντριν)

Το λεωφορείο σταμάτησε απότομα και ο μπαμπάς του Χάρη (μην τον ξεχνάτε, ειναι σημαντικός στην ιστορία μας) πήρε τον Χάρη γρήγορα γιατί θα έχαναν την στάση.

Ο Χάρης δεν θυμάται τίποτα άλλο από εκείνη τη μέρα. Μόνο ξύπνησε το βράδυ στο κρεββάτι του και είδε ένα μικρό καφέ αρκουδάκι που δεν θυμόταν ότι είχε. Φώναξε τον μπαμπά του, αλλά γρήγορα τον πήρε ο ύπνος...

Το αρκουδάκι είναι ακόμη εκεί, ο Αστέρης τελικά (ξανα)χάθηκε αλλά ρώτησε ένα κύριο σε κάτι εκδοτήρια εισητηρίων και βρήκε τους Αστερίες-αλλά δεν ήταν συγγενείς. Και το μικρό λουλούδι παραμένει κόκκινο. Για πόσο;

Η ιστορία είναι αφιερωμένη στον Κ. και στον μπαμπά του που τού λείπει.