Thursday 30 December 2010

borne back ceaselessly into the past


Μ'αρέσε πολύ όταν κάποιος μάς επισκέπτεται στο Λονδινάκι. Και δεν εννοώ κάποιος διάσημος αλλά κάποιος φίλος. έτσι μια βόλτα στο Λονδίνο είναι μια διαφορετική εμπειρία, πιο ωραία από τις συνηθισμένες μέρες, ακόμη και αν περιλαμβάνει παράξενα κινέζικα πουγκιά.

Τυχαία είμαστε σε ένα από τα αγαπημένα μου μαγαζιά, σε ένα δρομάκι που ενώ βρίσκεται 5 λεπτά από την Οxford Street και τους τουρίστες της είναι τόσο ήσυχο που νομίζεις ότι είσαι σε κάποια επαρχιακή Αγγλική πόλη- αλλά με τα καλά του Λονδίνου. ένα από αυτά παραμένει το ότι ποτέ δεν ξέρεις ποιον θα συναντήσεις. Πόσω μάλλον όταν έχεις ήδη συναντήσει κάποια που ήθελες καιρό να δεις.


Στη Carnaby Street έχουν διαφορετικά στολίδια φέτος, κάτι που μοιάζει με το ηλιακό σύμπαν. Πλανήτες με τα φεγγάρια τους, κάτι που μοιάζει με τον άρη αλλά έχει και δαχτύλιους (τι να είναι άραγε). Στη Regent Str είναι τα ίδια στολίδια με πέρυσι (και πρόπερσι). Τα γνωστά αστέρια που αν τα δεις από ψηλά είναι σαν μια αλληλουχία άστρων στο κατάφωτο, ατάκτως ειρημένο σύμπαν μας.

fast forward και στο tube που για τρίτη συνεχόμενη χρονία αγαπάω, σκέφτομαι τη χρονιά που φεύγει. όσο και να λέω ότι χρονιά άλλαξα τον Σεπτέμβριο (εργαζόμενος σε πανεπιστήμιο γαρ) πάντα κάτι σκέφτομαι τον Δεκέμβριο. Η αλλαγή ενός αριθμού είναι κάτι παραπάνω από την ολοκλήρωση μιας περιστροφής γύρω από τον ήλιο. είναι:

Βιβλία: το πιο ονειρικό βιβλίο, για μια ακόμη φορά, η Mrs Dalloway, φέτος συνδυασμένη με ένα υπέροχο ταξίδι στη Brugge/ το βιβλίο με τους πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες, το invisible του P Auster/ η καλύτερη τελευταία γραμμή μυθιστορήματος που έχω διαβάσει ποτέ στο The Great Gatsby/ ο δικηγόρος που θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω στο To kill a mockingbird/ η απόδειξη ότι ο έρωτας όλα τα νικάει στο Death at Intervals toy J Saramago.

Μουσικές: η Bjork, ακόμη, για αυτή τη φωνή/ οι Camera Obscura για το καλύτερο soundtrack για τα βρετανικά μας νησιά/ οι Keep Shelly in Athens γιατί μού θυμίζουν την Ελλάδα που αγάπησα/ οι Sambassadeurs, δεν ξέρω γιατί/ οι Telefon Tel Aviv για κάτι 80s samples που θα με κάνουν να συμπαθήσω μια δεκαετία που δεν χώνεψα ποτέ- είμαι παιδί των 90s and I will let this define me/ οι Arcade Fire για ένα και μόνο τραγούδι.

Στιγμές: είναι παράξενο αλλά δεν θυμάμαι πολλά. είναι σαν να πέρασαν όλα γρήγορα. μόνο ένα ταξίδι με τρένο στη γαλλική εξοχή με ήλιο, ποταμάκια, στάχυα σε δεσμίδες, απαραίτητα μια Citroen DS και φωτογραφίες από το παράθυρο του τρένου/ ένα ταξίδι στο αεροδρόμιο χωρίς να πετάω εγώ/ νεύρα και ένα γιατί που δεν θα μου εξηγήσει ποτέ κανείς/ ένα πρωινό στο Βέλγιο, σε ένα ζαχαροπλαστείο, στην αυλή, με τσάι και μιλφέιγ, ήλιο, ένα βιβλίο/ ένα απόγευμα, στο ίδιο μέρος, σε ένα κανάλι πιο πέρα, από τα ομορφότερα μέρη που έχω δει/ και τι ησυχία/ το πρώτο πρωί στις Βρυξέλλες όπου συνειδητοποίησα ότι η πιο συχνή αλυσίδα μικρογευμάτων λέγεται όπως λέγομαι εγώ: Panos!/ κι όμως/ το Βερολίνο/ μερικά ποτήρια κρασί σε ένα μπαρ που παρολίγο να γίνει στέκι, να βλέπει σε μια πλατεία με πεσμένα φύλλα και ωραίες συζητήσεις/ ένα μουσείο με το πιο παλιό απολίθωμα πτηνού/ μερικά σημάδια προόδου στο διδακτορικό/ η χαρά να πηγαίνεις διακοπές με μια φίλη σου και να περνάς καλύτερα από ό,τι φανταζόσουν ότι είναι ποτέ δυνατόν/ περίεργες συζητήσεις για την Ελλάδα με μια σερβιτόρα με εμπειρία σε ένα σέρβικο εστιατόριο στη Βιέννη/ το ότι παραλίγο να αγοράσω ένα παλτό 1000 ευρώ επειδή ντράπηκα να το επιστρέψω όταν έμαθα τη τιμή/ ευτυχώς δεν είχαν το νούμερό μου/ η χαρά να επιστρέφεις σπίτι μετά από ταξίδια/ κάτι κατεστραμένες διακοπές στην Ελλάδα/ ένα υπόγειο μπαράκι στο Soho/ ένας σταθμός τρένου στο Ανατολικό Λονδίνο το σούρουπο/ το Λονδίνο, κάθε μέρα/ τα λουλούδια μου στο γραφείο/ η χαρά να κολυμπάς στο κέντρο της πόλης μες στη μέση της μέρας, έστω και σε πισίνα/ μια αμήχανη στιγμή στις σκάλες του μετρό/ ένα απόγευμα σε ένα διαμέρισμα στο Νότιο Λονδίνο/ περπάτημα στα κανάλια στο Βόρειο Λονδίνο/ η αλλαγή της γειτονιάς μου στη δουλειά στην άνοιξη/ η στιγμή που ένας τουρίστας θέλει οδηγίες και σε ρωτάει: do you live here? και περήφανα λες 'I do, yes'/ η στιγμή που ένα σχέδιο χαλάει, θεαματικά, αλλά συνειδητοποιείς ότι είναι σαν τη Λερναία Ύδρα και δύο ξεπηδούν/ το ότι δεν βαριέμαι να λέω ότι αγαπάω το Λονδίνο/ αλλά μού λείπει η Αθήνα/ ένα βράδυ στο τέννις κλαμπ του Παπάγου/ μια βόλτα στο Σκουφάκι/ η αγωνία για τραπέζι στο petit fleur/ η δίψα για περιγραφές τη; ζωής στην Αθήνα από φίλους και μπλογκ που μ'αρέσει να διαβάζω/ η υποψία ότι κάτι μπορεί να έπαιξε σε ένα τραπέζι για δείπνο που φτάνει να σου φτιάξει τη διάθεση

19 comments:

man about town said...

μολις εμαθα οτι εχουμε το ιδιο ονομα! (but everybody calls me Peter)
Happy New Fucking Year :-)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

εγώ προτείνω να μηνύσουμε τη βέλγικη αλυσίδα (με τα ωραιότερα έτοιμα σαντουιτς που έχω φάει ποτέ).

καλη χρονιά να έχεις!

mahler76 said...

να δώ πότε θα καταφέρω να τελειώσω την Κυρία Νταλαγουέι :)
Καλή χρονιά τρελό αγόρι.

Vam33 said...

Όταν είχα πάει Λονδίνο η Carnaby street είχαν κρεμάσει χιονανθρωπους(σνιιιιφφφφ) .Ωραίες οι εικόνες σου απ το 2010.Καλή χρονιά να έχεις naftile

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

mahler, να μια καλή ιδέα για New Year's Resolution!

καλή χρονιά και σε εσένα! :)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βαμ, ναι, τους θυμάμαι αυτούς, καλοί ήταν, νομίζω πιο ωραίοι από τα φετινά.

καλή χρονιά να έχεις!!

Leviathan said...

Καλή χρονιά να έχεις με υγεία, αγάπη και πολύ χαρά! Ευτυχισμένο το 2011! Να περάσεις υπέροχα αυτές τις μέρες! Πολλά πολλά φιλιά! :)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

@leviathan, καλά να περάσεις και καλη χρονιά με όλα τα καλά να έχεις :)

Anonymous said...

...και πόσες άλλες στιγμές που έρχονται το '11!...να' ναι όλες καλές αλλά κι αν τύχει και καμιά άσχημη να είναι τόσο ασήμαντη που δεν θα τη θυμάσαι τέτοια ώρα σε έναν ακριβώς χρόνο από τώρα...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

καλέ μου έζακ, να είσαι καλά και να έχεις μια υπέροχη χρονιά με τα καλύτερα!

Kος Μηδενικός said...

Ναυτίλε μου, καλή χρονιά να έχουμε!! Εύχομαι πέρα από υγεία να έχεις δίπλα σου άτομαι που αξίζει και θα γεμίζουν τη ζωή σου!!

g for george said...

Καλημέρα και καλή χρονιά. Το Λονδίνο είναι ένα απωθημένο, να δω πότε θα το καταφέρω.

immabill said...

μα τι ωραια να αλλαζεις χρονια με τετοιο σκηνικο. ενα καραβι εχουμε εμεις και ενα δεντρο που ειναι σαν τον πυργο της πιζας. απο το τιποτα ομως ( αθηνα ) χιλιες φορες μουαχαχαχα . τους φαγαμε τους πρωτευουσιανους. Καλη χρονια και απο δω ναυτιλε μου να περνας ομορφα εκει στα ξενα και μην μας ξεχνας

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

g for george, το Λονδίνο είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζεις :)

καλή χρονιά!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

η Αθήνα δεν έχει γιατί έχει θιχτεί ο Κακλαμάνης και δεν στόλισε τίποτα! εμείς εδώ έχουμε ποικιλία, έχουμε και δέντρα, και έναν τάρανδο (ή μπορεί να είναι και ελάφι.. θα σε γελάσω) και πλανητικά συστήματα και γενικά ένα bling!

καλή χρονιά και σε εσένα μικρό παλλικάρι!

Anonymous said...

Δεν ξέρω σε ποιο ποστ να πρωτοκάνω comment γείτονα! Αυτό είναι μακράν από τα καλύτερα όμως, καμιά φορά νιώθω ότι οι αναμνήσεις είναι καλύτερες έτσι γραμμένες με λίγες λέξεις, σκηνές σαν πολαρόιντ, χωρίς να τις ντύσεις με πολλά πολλά.

Να σου πω ότι λάτρεψα τον Gatsby? Το μισό βιβλίο έχει τσακισμένες σελίδες από τα κομμάτια που μου άρεσαν και στα οποία θέλω να ξαναγυρίσω. Επίσης, όλο το ταμπλώ του Λονδίνου μου είναι τόσο γνώριμο αλλά με τρομάζεις εκεί που μιλάς για το Σκουφάκι και την αγωνία για τραπέζι στο Petit Fleur. Πόσα πρωινά στάθηκα απ'έξω πριν ανοίξει ακόμα για να προλάβω τραπέζι (κοπάνα από τη σχολή).

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

γειτόνισσα, χαιρετώ (να δω πότε θα σας γνωρίσουμε κι εσάς :)
το βιβλίο είναι απλά εξαιρετικό όπως έχεις συμπεράνει κι εσύ, τώρα το Σκουφάκι και το μικροσκοπικό πτι φλερ είναι ιστορίες όλων των σωστών Αθηναίων. όσο για το στρουμφ, η γενιά μας εχει μεγαλώσει μ'αυτά! αγαπάμε στρουμφ!

Anonymous said...

Ε μα, δεν είναι κρίμα, γειτόνοι στην ίδια πόλη και να μην έχουμε συναντήθει; Le Pain Quotidien στο Notting Hill Gate, Κυριακή μετά τις 2. Υπάρχει breakfast date με την παρέα για μερέντες. :)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

χαιρετώ σας και πάλι. την κυριακή αυτή (όπως και την άλλη) θα είμαι Αθήνα οπότε σε 3 σ/κ θα μπορώ πάλι :(