Sunday 5 December 2010

Χιόνια στο καμπαναριό ν.2.0.10

Έχει ένα ενδιαφέρον να ξυπνάς το πρωί και να ανοίγεις το παραθυρο και να βλέπεις χιόνι, παντού. Περιέργως όλοι δείχνουν να κάνουν ό,τι κάνουν και τις μη χιονισμένες μέρες, με ένα παραπάνω στρώμα κάτω από το παλτό, ίσως.

Τη μια μέρα κάνει τόσο κρυό που είναι επώδυνο. Συνειδητοποιώ ότι ο ήχος που κάνουν τα παπούτσια μου στο φρέσκο χιόνι με κάνει να ανατριχιάζω- όπως πχ ο ήχος του μπαλονιού που τρίβεται. Περπατώντας στον πάγο νοιώθω μια αγαλίαση, ακουστικά τουλάχιστον.

Γλιστράω συνέχεια και περαστικοί μου χαμογελούν. Χαμογελάω κι εγώ. Πάντα θα με κάνει να χαμογελάω η ευκολία με την οποία εδώ ανταλλάσουμε ένα χαμόγελο όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Ή ακόμη και αν μοιραστείς τις ίδιες θέσεις στο μετρό, εκείνες τις 4 που είναι αντικριστές ανά ζεύγη, και καθήσεις, χαμογελάς για να χαιρετήσεις τους νέους σου γείτονες.

Ένα σκυλί τρέχει στο χιόνι και κυνηγάει μια μπάλα ενώ με το ζόρι προσπαθεί να ορθοποδήσει. Κάτι παιδιά πιο πέρα γεμίζουν τα παπούτσια ενός συμμαθητή τους με χιόνι και κάτι άλλα φτιάχνουν έναν λόφο από χιόνι.

Στη δουλειά κανείς δεν έχει όρεξη να κάνει κάτι παραγωγικό και τη μισή μέρα κοιτάμε έξω από το παράθυρο ενώ την άλλη μισή ανταλλάσουμε πληροφορίες για τους φοιτητές που μας μισούν. Ο καθένας μας προφανώς έχει μια νέμεση.

Στα διαλείμματα σχεδιάζουμε πώς θα ξεφορτωθούμε τον κάκτο που δεν αρέσει σε κανέναν μας ενώ ο βοηθός μου έρχεται πια στο γραφείο μου και μου μιλάει για το ποιους φοιτητές θεωρεί όμορφους.

Στο πρώτο πρόβλημα βρήκαμε λύση: μια μέρα που θα ανοίξουμε το παράθυρο, τυχαία θα σπρώξουμε τον κάκτο. Ουπς.

Για το δεύτερο δεν έχω σκεφτεί κάτι. Αλλά δεν παύει να μού φαίνεται σουρεαλιστικό όταν έρχεται στο γραφείο με το κασκόλ και το τσάι στο χέρι και μου λέει για τον φοιτητή με το όνομα Ιωάννης. Όταν του κάνω μαθήματα προφοράς νομίζω ότι αν συνδυάσουμε αυτά τα σενάρια, μαζί με κάτι συμβάντα στο δωμάτιο με το φωτοτυπικό, 22,000 φακέλους που μας παρέδωσαν μια μέρα επειδή έκανα λάθος στη παραγγελία, μια μικρή πλυμμήρα που εγώ προκάλεσα, έναν κροκόδειλο με τάσεις αυτοκτονίας, ένα φυτό ζόμπι, έναν φάκελο με βιολογικά όπλα και μια μέρα που ο R. άρχισε χωρίς λόγο να μού μιλάει στα γαλλικά θα κάνουμε ένα πολύ επιτυχημένο sitcom.

τραγούδι της ημέρας: porcupine tree- sentimental

14 comments:

Pink_Fish said...

πσσστττ...λάθη σε παραγγελίες έχω κάνει κι εγώ. Και μετά από καιρό τα θυμάμαι και γελώ. Τι κάνεις? Έχουμε καιρό να τα πούμε ε? Φιλιά στη Λόντρα :):)

fvasileiou said...

Εγώ δεν θα έλεγα ότι έχει ενδιαφέρον να ξυπνάς και να τα βλέπεις χιονισμένα, αλλά όλα είναι όμορφα. Όλα γίνονται όμορφα. Και πόσο μου αρέσει να φοράω τις μπότες μου και να σουλατσάρω. Να πιάνω το χιόνι με την γυμνή χούφτα μου να το κάνω μια μικρή σφιχτή μπάλα και να το πετάω απέναντι. Τα χερια μου κόκκινα και σαν διάφανα από το κρύο...

(Τώρα που το σκέφτομαι μόνο σε μια περίοδο της ζωής μου το χιόνι δεν έμοιαζε γιορτινό και χαρούμενο, αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία, οριστικά και αμετάκλητα περασμένη)

ezak said...

...στιγμές μικρές αλλά σημαντικές που καταγράφονται με μαεστρία και εξαιρετική μουσική...

ιμερος said...

αυτη η εικονα του να ξυπνας και να βλεπεις εξω το χιονι , ειναι πολυ ομορφη , μου θυμιζει στιγμες απο τα παιδικα μου χρονια , καλη εβδομαδα !!!

mahler76 said...

έχω βαρεθεί εσάς τους Λόντονερς να μας λέτε για το χιόνι κι εμείς εδώ να έχουμε λιακάδα. Ντροπή.

χοχοχο

Κατερίνα said...

Κι εκεί που νόμιζες ότι ο καιρός ευνοεί μια τόση δα χιονόπτωση,ξυπνάς και βλεπείς τον ήλιο να λάμπει,έξω να έχει 18C κ έχεις πλέον χάσει κάθε ελπίδα να δεις white Christmas.
Οι προβλέψεις αλλάζουν όμως από το ερχόμενο ΣΚ και ευελπιστούμε να δούμε έστω μια-δυο νιφάδες να πέφτουν.
Θα πρέπει να είναι πολύ περίεργο να ακους τους ξένους να προφέρουν τα ελληνικά ονόματα!Θυμάμαι πως όταν έδινα για πτυχίο αγγλικών,οι εξεταστές δεν μπορούσαν να προφέρουν το όνομα μου κι έτσι συμβιβαστηκαν σε ένα απλό Kate.
Καλή εβδομάδα!

Vam33 said...

Αύριο περιμένουμε και στην Αθήνα την πρώτη κρύα μέρα.Για να δούμε...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

πινκάκι, καλά είμαι, με τις μέρες μου :)
αλλά πολλά έχουν αλλάξει από τη τελευταία φορά που γυρνούσες εδώ, χεχε.

χαιρετώ σας!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

φώτη, με πονάει το χέρι μου με το κρύο, με τις μπότες δεν μπορώ να το κάνω αυτό λόγω ανατριχιαστικού ήχου, όπως καταλαβαίνεις είμαι πολύ βολικός!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

έζακ, ευχαριστώ για τον καλό λόγο :)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ίμερος, εγώ παιδάκι είχα δει χιόνι μια φορά μόνο! ακόμη μού φαίνεται κάπως σουρεαλιστικό.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

μάλερ, κάτι μού λέει ότι άλλαξε κάπως η κατάσταση εκεί, non?

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

κατερίνα, ναι, είναι κάπως αστείο, αν και το Ιωάννης είναι σχετικά εύκολο. το αστείο είναι όταν το όνομα έχει το 'ρ' μέσα.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βαμ, ελπίζω τελικά να σας ήλθε!