Thursday 17 February 2011

απλά μαθηματικά

μόλις άκουσα το song to the siren που είχα να το ακούσω δύο χρόνια και για κάποιο λόγο θυμάμαι ακριβώς τη τελευταία φορά που το άκουσα. καθόμουν στο σαλόνι του προηγούμενου σπιτιού μου, κοιτούσα έξω από τα τρια παράθυρα που κάλυπταν τον τοίχο και έφταναν μέχρι το ταβάνι και θυμάμαι το σπίτι γεμάτο λουλούδια, τα σκοτεινά απέναντι διαμερίσματα, την αλεπού που κάθε βράδυ περνούσε από κάτω και αυτό το τραγούδι να παίζει.

ήταν τότε που περίμενα κάποιον να έλθει επιτέλους στο Λονδίνο που όλο το λέγαμε και ποτέ δεν γινόταν. είχα ξεκινήσει στη δουλειά αλλά ήμουν ακόμη στον πάτο της τροφικής αλυσίδας. έκανα αιτήσεις για διδακτορικά και άνοιγα φακέλους με τρελλή ανυπομονησία ενώ κάθε μέρα έστελνα φακέλους για υποτροφίες, αιτήσεις, τα πάντα. έβγαινα συνέχεια και ακόμη προσπαθώ να καταλάβω πώς μού έφταναν τα λεφτά. φορούσα κάτι συλλεκτικά all star με τα χρώματα της σημαίας της ειρήνης αλλά σε ανάποδη φορά στο κάθε παπούτσι. πήγαινα στη δουλειά με αυτά τα παπούτσια. δεν έβγαζα ποτέ τα ακουστικά από τα αυτιά μου. η ζωή ήταν απλή χωρίς deadlines, smartphones, emails στις 3 το ξημέρωμα, λογαριασμούς καταθέσεων, υποχρεώσεις, αναλυτικά bank statements, 800 κανάλια στη τηλεόραση που δεν ανοίγω ποτέ.

fast forward δύο χρόνια μετά και ο κάποιος ήλθε είδε και απήλθε ανεπιτυχώς, το σπίτι άλλαξε, ένα διδακτορικό ξεκίνησε, κάτι διαλέξεις, άρθρα, μια φοιτήτρια που θέλει supervision (πόσο τέλειο συναίσθημα να είσαι στην άλλη πλευρά), περισσότερες ευθύνες, νύχτες που δεν κοιμάσαι γιατί το μυαλό 'τρεχει', σε καθε μετακόμιση οι βαλίτσες αυξάνονται, άτιμος καταναλωτισμός, αλλά μαζί με αυτά βάζεις μια μέρα που στη Trafalgar εμφανίζεται ένα πλοίο σε μπουκάλι, σε μέγεθος αυτοκινήτου, που περπατάς στη μέση της πόλης ανάμεσα σε lunar gates, duck sauces και chinese lanterns, που συζητάς για ώρες σε μπαρ με βελούδινους τοίχους και θεωρίες του όσκαρ Ουάιλντ, υπόγεια μπαρ με κόκκινες πινακίδες και σφηνάκια τεκίλας με το αλάτι στο χέρι, βλέποντας τις επιγραφές της Piccadilly σαν να είναι η πρωτη φορά, κάθε φορά, ξαπλώνοντας στο γρασίδι του Hyde Park την άνοιξη, κοιτώντας από το παράθυρο τα νέα κτήρια να κατασκευάζονται, ανοίγοντας δειλά το παράθυρο για να μπαίνει το αεράκι, και τελικά, κάνοντας τις πράξεις μάλλον βγήκες κερδισμένος.

16 comments:

Kος Μηδενικός said...

Η ζωή έχει τελικά μια μαγεία να παίρνει το δρόμο της. Αυτό τελικά είναι πολύ όμορφο. Σου εύχομαι κι άλλες όμορφες, απλές και καθημερινές στιγμές που είμαι σίγουρος ότι θα έρθουν!

tovenito said...

φαντάζεσαι να σε είχα σούπερβάιζορ? τέλεια θα ήταν!

Anonymous said...

Αχ αυτά τα μαθηματικά μιλήσαν κατευθείαν στην καρδιά μου. Παρόλο τον δύσκολο μήνα που έχω περάσει μέχρι τώρα (εργασιάκα), το πρόσημο είναι πάντα θετικό και με κάνει να μην γυρίζω πίσω. Καλή μας τύχη και στη συνέχεια καλέ μου Ναυτίλε.

Vam33 said...

Φυσικά και βγήκες κερδισμένος(τέλειο ποστ)

g for george said...

Δεν είναι παράξενο που πολλές φορές θυμόμαστε πού ήμασταν και τι κάναμε όταν ακούγαμε ένα συγκεκριμένο τραγούδι; ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια. Είναι πραγματικά παράξενο..

Anonymous said...

...μαθαίνοντας μαθηματικά, αποκτάς την ικανότητα να μαθαίνεις και να ζεις ...απλά...

ιμερος said...

o xronos pou perna ta kanei ola na fenontai glika ,
ta mathimatika megali agapi .

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ζερό, ναι, αυτόν τον δρόμο πώς παίρνει αναρωτιέμαι ενίοτε. τεσπα, σημασία έχει να είμαστε καλά! και στα δικά μας λοιπόν!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

τοβενίτο, είμαι αυστηρός, μη με βλέπεις έτσι!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

γειτόνισσα, πολλή αγάπη στα μαθηματικά βλέπω! περαστικές να είναι οι δυσκολίες!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βαμ, να'σαι καλά!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

g for george, πραγματικά κι εγώ εντυπωσιάστηκα όταν μού ήλθε η εικόνα τόσο καθαρά..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

έζακ, κι άλλος με τα μαθηματικά.. :)
αλλά έχεις δίκιο, σου μαθαίνουν πολλά..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ιμερος, κι άλλος με τα μαθηματικά- πού νομίζετε ότι μπήκατε; :ρ

τότε όλα φαίνονταν βουνό πάντως, τώρα δείχνουν καλύτερα..

fvasileiou said...

Το πιο ωραίο είναι που τα μαθηματικά της λογικής ταιριάζουν με το πηλίκο της καρδιάς σου :)

Ferdinand+Miranda said...

polu periergo ti mporei na skeftei kaneis me ena palio tragoudi, am? illigos, apologismos. duo portes exei i zwi kai ta loipa? eisai sti swsti porta, kai einai polu omorfo na to suneiditopoieis* sta akoma kalutera pou erxontai**