My Winter's done

Εβδομάδες τώρα προσπαθώ να γράψω κάτι αλλά δεν το κάνω. Γράφω κάτι, το ξαναδιαβάζω και είναι τόσο απαίσιο που δεν θέλω να το δει κανείς και το σβήνα, σβήνω και τον υπολογιστή και ασχολούμαι με τη μουσική μου.

Ωστόσο, σήμερα το πρωί ξύπνησα έχοντας δει στον ύπνο μου τη Βιέννη, όπου είχα πάει πριν μερικούς μήνες. όταν βγήκα έξω για να αγοράσω λουλούδια για τα βάζα του σπιτιού έβρεχε και μετά θυμήθηκα το Βερολίνο. Είχε ακριβώς την ίδια ατμόσφαιρα, τον ίδιο γκρι ουρανό, τις ίδιες εκνευριστικές στάλες βροχής στα γυαλιά μου, την ίδια ηρεμία σε μερικούς δρόμους αλλά όλα τα άλλα ήταν αλλιώς: άλλη χώρα εδώ, μακριά από την 'Ηπειρο, ένα μικρό νησί με άλλους κανόνες.

Ένα απόγευμα περπατάω στο South Kensington, στο δρόμο για το Royal Albert Hall. Κάνει κρύο αλλά έχει καθαρό ουρανό. Έχω καιρό να περάσω από τη περιοχή και παρατηρώ τις αλλαγές, κάι πεζοδρομήσεις, τα όμορφια σπίτια, τον κόσμο που περπατάει στους δρόμους. Στο RAH στη σκηνή υπάρχει ένας μικρος γιαπωνέζικος κήπος, με το νερό του και η Butterfly υπέροχη όπως την περίμενα. Ειδικά στη δεύτερη πράξη. Κρίμα μόνο που ήταν στα αγγλικά. Αν και υπέροχη γλώσσα στο γραπτό λόγο, στην όπερα ακούγεται κάπως άσχημη, ανάρμοστη και ελαφρώς φτηνή.

Στο τέλος, δεν είμαι σοφότερος παρά το ότι έζησα αυτοκτονία επί σκηνής και απλά περπατάω στο κρύο, φυσώντας κάθε τόσο ώστε να βλέπω την αναπνοή μου να σκορπίζεται. Κάπως έτσι περνάει η ώρα ενώ σκέφτομαι ότι τα άτομα του σώματός μου, όπως και οι ανάσες μου που διασκορπίζονται στο Λονδίνο έχουν ξεκινήσει από κάποιο άστρο που κάποτε πέθανε.

Σε κάτι υπόγεια μπαράκια ακούω ιστορίες τρίτων και αναρωτιέμαι εγώ σε τι κόσμο ζω. Δεν έχω συλληφθεί ποτε, ούτε καν στο μετρό χωρίς εισιτήριο δεν σκέφτομαι να μπω. Μετά από αρκετό κρασί τα ξεχνάω όλα αυτά και αργά το βράδυ προχωράμε προς έναν ιταλικό φούρνο για μικρά σπανακοπιτάκια. Οι τοίχοι έχουν τρεχούμενο νερό το οποίο κοιτάω σαν υπνωτισμένος για λίγη ώρα. Αναρωτιέμαι αν πίνεται. Θέλω να δοκιμάσω αλλά φοβάμαι ότι όταν το κάνω όλο το μαγαζί, γεμάτο με καλοντυμένους Λονδρέζους και κάτι Έλληνες που έχουν φέρει τις μητέρες τους θα γυρίσουν και θα με κοιτάξουν με ύφος που θα σημαίνει εξοστρακισμό.

Αγόρασα βασιλικό για τα γλαστράκια στη κουζίνα μου και η συσκευασία λέει ότι είναι ελληνικός. Όντως, φαίνεται από τα φύλλα που είναι πιο μικρά. Τον μυρίζω και μού θυμίζει καλοκαίρια στο σπίτι της γιαγιάς Ελένης- τόσο όμορφα ελληνικό όνομα που κανείς στην οικογένεια δεν πήρε έκτοτε- σε ένα μπαλκονάκι με γλαστράκια παντού. Κάθε βράδυ, πριν κοιμηθώ κατεβαίνω τις σκάλες και πάω στη κουζίνα να πιω νερό και μυρίζω κρυφά το γλαστράκι. Κρυφά από ποιον δεν ξέρω. Κάθομαι για λίγο στο παράθυρο, βλέπω το φεγγάρι και θυμάμαι κάτι καλοκαίρια σε ένα μπαλκονάκι.

τραγούδι της ημέρας: Raveonettes- I want to be adored