είναι εντυπωσιακό πόσα μπορείς να κάνεις αν έχεις δύο μέρες άδεια- στη δική μου περίπτωση τίποτα μιας και επαναπαύομαι λόγω του άπλετου χρόνου και καταλήγω να αναρωτιέμαι πότε πήγε Σάββατο βράδυ.
the sweetest thing: Το παραπάνω είναι κάπως παραπλανητικό μιας και τη Παρασκευή αποφάσισα, καθότι αδειούχος, να το παίξω αυτό που εδώ λέμε person of independent means, που είναι ένας εξαιρετικά βρετανικός τρόπος να περιγράψεις κάποιον που δεν έχει ανάγκη να δουλέψει. Αφού το πρωί σηκώθηκα και βγήκα να πάω στο φούρνο να φάω ένα κάπως πανάκριβο ρολό κανέλλας, διαβάζοντας εφημερίδα και πίνοντας τσάι με γάλα, πήρα το μετρό για το Ηolborn.
let's get out of this country: Στο μετρό μ'αρέσει πολύ να είμαι, το έχω ξαναπεί. ζω σε μια πόλη όπου κανείς δεν είναι από εκεί αλλά όλοι είμαστε κιόλας. τουλάχιστον μέχρι να αποφασίσουμε να πάμε αλλού. νομίζω το Λονδίνο είναι μια πόλη όπου πολλοί έρχονται για λίγο- όσο είναι αυτό το λίγο.
I don't want to see you: βγαίνω από το μετρό και περπατάω στο Βloomsbury, μια από τις πιο όμορφες περιοχές της πόλης. Χτυπάει το τηλέφωνο, ψάχνω τη τσάντα και ένα μήνυμα έχει έλθει, μετά από ένα μήνα καλοδεχούμενης σιωπής. Είναι για μια σοκολάτα ΙΟΝ.
books written for girls: Στο Βρετανικό Μουσείο ο θόλος μού φαίνεται μικρότερος από ό,τι τον θυμόμουν. Στην έκθεση για τα αιγυπτιακά Βιβλία των Νεκρών βλέπω ότι ακόμη και ο θάνατος τότε είχε κάτι μαγικό. Τα κείμενα σε αυτούς τους πάπυρους μοιάζουν με ποιήματα και η ώρα της κρίσης όπως αναπαρίσταται σε μερικούς από αυτούς έχει κάτι εξαίσια γοητευτικό. Αλλά και γραφειοκρατικό με θεούς να κρατούν αρχεία για το ποιος πέρασε την εξέταση και το ποιος θα προχωρήσει στο επόμενο επίπεδο.
if looks could kill: μπροστά από μια μούμια, κάθομαι και κοιτάζω τον ιταλό δίπλα μου, τόσο χαρακτηριστικά Ιταλός, σαν να βγήκε από πλάνο του Roman Holiday.
I love my jeans: στο δρόμο για τη Κingsway δεν έχει κρύο. Αυτός ο δρόμος μού θυμίζει Παρίσι, με τα ωραία του κτήρια, το φάρδος του και τα δέντρα εκατέρωθέν του. Κάθομαι σε μια brasserie για μια κρέπα με τυρί και μανιτάρια με αμύγδαλα.
french navy: με ονειροπολήσεις από το τελευταίο ταξίδι μου στη γαλλική εξοχή, με τα αγροκτήματα, τις θυμωνιές και τις Citroen DS διαβάζω την ιστορία ενός ανθρώπου με 74 φίλους στο facebook και κανέναν να μιλήσει, πριν ξεκινήσει για ένα ταξίδι στο πιο βόρειο σημείο των βρετανικών νησιών.
come back Margaret: Ακούω τυχαία το missing you του monsieur minimal και θυμάμαι μια περίοδο πρόπερσι που συζητούσαμε συνέχεια για μουσική και νέα τραγούδια με έναν φίλο μου. Και αναρωτιέμαι πότε πέρασε ο χρόνος και τι έγινε.
Lloyd I am ready to be heartbroken: ένας φιλος μου μού είπε ότι το έχω χάσει πια αυτό που είχα όταν ξεκίνησα το blogging.
Μy Maudlin Career: και κάπου εδώ πρέπει νομίζω να σταματήσω για απόψε.
τραγούδι της ημέρας: sambassadeurs- albatross
22 comments:
kalo ximerwma !!!
yperoxo to tragoydi !!!
Πάντως, άσχετα με το τι λέει ο φίλος σου, διαβάζοντας το ποστ σου ξεκίνησα να φτιάχνω εικόνες μέσα στο μυαλό μου και ,εν μέρει, πήγα και εγώ μαζί σου σε αυτά! Αν αυτό είναι σημάδι ενός μπλόγκερ που σταμάτησε να γράφει καλά, τότε θέλω να είμαι και εγώ έτσι...
..μου άρεσε η "εκδρομή στην πόλη"..η μουσική επένδυση με Camera Obscura ταίριαξε πολύ...ίσως και να μ΄αρέσει γιατί αυτό το κείμενο έχει μια ωραία ποπ αίσθηση του..dreaming backwards!
(Ζηλεύω που μένεις εκεί! Ανυπομονώ να επισκεφθώ την αγαπημένη πόλη - για τρίτη φορά - μέσα στη νέα χρονιά!)
(..πάω τώρα να δω αν "έχασες κάτι απ΄αυτά που είχες στα πρώτα γραπτά!)
Καλημέρα!
:-)
@ λαο, οχι πειτε μου, δεν τον μισειτε ωρες ωρες . εγω παντως παρα πολυ.
@ναυτιλο, εισαι το παιδι για ολες τις δουλειες. ή μαλλον το μπλογκ για ολες τις δουλειες. γαστρονομικα, τουριστικα, λογοτεχνικα, καλλιτεχνικα, στυλιστικα όλα σε μια αναρτηση. σε επικροτω. Αυτο με την ΙΟΝ θελω περισσοτερες πληροφοριες. Και επισης το Holborn εχει καμια σχεση με τον καπνο μου ?
ιμερος, έχω κολλήσει με το τραγουδάκι και γενικά με αυτό το feel good αίσθημα που βγάζει :)
άγγελε, ευχαριστώ :)
σημασία έχει να σού λέει κάτι..
new girl on the blog, η ποπ αίσθηση ήταν το ζητούμενο της ημέρας βασικά :)
δεν ήξερα ότι ήσουν κι εσύ φαν της μικρής μας πόλης, χιχι.
βασίλη, καταρχήν μη σπέρνεις τη διχόνοια στο κοινό μου :ρ
νομίζω ο καπνός και η περιοχή δεν έχουν σχέση, αλλά ποτέ δεν ξέρεις κιόλας (ωραία απάντηση στο ερώτημά σου).
α, και για την ΙΟΝ δεν μπορώ να επεκταθώ εδώ, δεν θα βγάλω και όλα τα άπλυτά μου στη φόρα!
Όταν δημιουργείς εικόνες στο μυαλό αυτού που σε διαβάζει, μάλλον δεν έχεις χάσει αυτό που είχες όταν ξεκίνησες να γράφεις.
ψαρευεις κομπλιμεντα; μεινε ησυχος, το εχεις και το κοινο σου σε λατρευει. εισαι κλασσικη αξια σαν την ΙΟΝ ;-)
υ.γ. τα καλυτερα ρολα κανελλας στο Baker & Spice
g for george, καλησπέρα!
μαν.. ούτε καν, σε κουβέντα να βρισκόμαστε περισσότερο.
στο εξωτικό Chiswick δεν έχουμε baker and spice οπότε τη βγάζω με ένα ταπεινό bread shop :)
Μπορεί να το έχασες - μάλλον θα το έχασες δηλαδή, γιατί, τώρα που το σκέφτομαι, κι εγώ έχω χάσει όλα όσα είχα όταν ξεκινούσα το μπλογκινγκ. Αλλά, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, έχουμε κερδίσει άλλα. Και ξέρεις κάτι; Μου αρέσουν πολύ, μου αρέσουν περισσότερο, και τα δικά μου και τα δικά σου.
φώτη, ναι, αυτό ακριβώς. διάβαζα τα παλιά και είδα ότι το έχω χάσει εκείνο (εκεί πήγαινε το σχόλιο και ας κατηγορήθηκα για ψάρεμα :ρ) αλλά ναι, εξέλιξη λέγεται.
καλημέρες!
Έχω καταλήξει ότι αυτή το Λονδίνο είναι για πολλούς πόλη που αγαπάμε να μισούμε, για πολλούς και διάφορους λόγους. Μπορεί να σε'χει στη πίεση και το τρέξιμο αλλά 1-2 μέρες να ρίξεις ρυθμούς και τη βλέπεις με άλλο μάτι. Αγαπημένος δρόμος στο Holborn η Lambs Conduit, έχει κάτι το πολύ γοητευτικό μ'ολα τα μικρά μαγαζάκια μαζεμένα. Ελπίζω να πέρασες μια βόλτα, αλλιώς την επόμενη φορά.
Καλημέρα και καλή 'βδομάδα
To αγάπησα αυτό το ποστ.Πραγματικά
writersblokc, αν και νομίζω ότι το Λονδίνο απλά το αγαπάω, θα συμφωνήσω με το άλλο που είπες. μια μέρα να βγεις έξω σαν να μην έχεις τίποτα άλλο να κάνεις και δεν θες τίποτα άλλο :)
βαμ, για να το λες εσύ αυτό, έχει άλλη σημασία :))
...μουσικό ταξίδι στις σκέψεις και τις εικόνες από ένα πρωϊνό στην πόλη...
υ.γ για εμάς που είμαστε τόσο μακριά...
Δεν ξέρω ποιος φίλος στο είπε αυτό, αλλά μάλλον δεν είναι blogger. Το blogging δεν χάνεται...αλλά προσαρμόζεται, εξελίσσεται και γενικά είναι μια δημιουργική διαδικασία που μας συντροφεύει σε κάθε φάση της ζωής μας και παίρνει feedback από αυτή. Σε διαβάζω κάποια χρόνια και έχω περάσει διάφορα σταδιά σου...αλλά όλα πάντα ήσουν εσύ!
έζακ, για εσάς τα κάνω κάτι τέτοια, χεχε. δεν ξέρω αν έχεις έλθεις εδώ αλλά νομίζω θα σού άρεσε.
ζερό, ναι, θα συμφωνησω, είναι σαν μια εξέλιξη και προσαρμογή.
Post a Comment