Πέρασαν εβδομάδες από τότε

Πέρασαν εβδομάδες από τότε.
Και όμως, μερικές φορές δεν μπορώ να κρατήσω
Ούτε την ανάμνηση του προσώπου του.
Και όμως, μερικές φορές δεν μπορώ να θυμηθώ
Ούτε τον ήχο της φωνής του,
Όταν μοιραζόμασταν τη σιωπή- εκείνη τη
Γλυκιά σιωπή του έρωτα.

Καμιά φορά σκέφτομαι τα μάτια του,
Γαλάζια ή πράσινα- πώς να θυμάμαι;
Σαν δύο κρύσταλλα, λαμπυρίζοντα, μα κενά,
Εμφανώς το ψέμα διαθλώντας- πώς να ήξερα τότε;
Είχα θαμπωθεί από την ματαιοδοξία τους.


Τώρα, προτιμώ να ζήσω μακριά,
Παρά να πεθαίνω δίπλα του συνέχεια.
Από τις λόγχες της κακομαθημένης του
- μοναχοπαίδι γαρ – αδιαφορίας.

(2005)