Corum meum vigilat

Ego dormio.
Κι εσύ μαζί , λόγω
Κούρασης διπλοβάρδιας.
Σε αθηναϊκό νοσοκομείο
Όπου μια κλίνη ζήτησα
- ήμουν στα επείγοντα νόμιζα –
μα μπήκα στη λίστα ως,
επέμβαση ρουτίνας.

Ζήτησα δωμάτιο χωρίς παράθυρο,
Να μη σε βλέπω να περνάς έξω,
Χωρίς άλλους ενοίκους ανεκπλήρωτων ερώτων
- μάστιγα έγινε μαθαίνω-
να μη χρειάζεται να τους μιλώ για ‘σένα.
Δεν βρήκα και γύρισα σπίτι.

Εκεί, με ένα τσιγάρο τη νύχτα
- εντολή γιατρού – παίρνεις μορφή
από τον καπνό τον αυτοσχέδιο, από
λουλούδια νεκρά, μάρτυρες μιας απουσίας,
και εγώ, στο παράθυρο το κρύο σαν
φουλάρι φορώ τα ξεχασμένα φιλιά,
και στα μαλλιά υάκινθους λευκούς
γεμάτους εικόνες ανοιξιάτικες,
κοιτώ τους κύκλους στα μάτια,
όχι, δεν γέρασα, έβγαλα το
άθροισμα των πόνων και το
σημείωσα χωρίς να λογαριάζω
την ασχήμια του.
Καρδιά που βολεύεται με ό,τι έχει πια.

Έφυγα για θεραπεία μακριά σου.
Γνώρισα νέο θεράποντα. Προσοχή
Θέλει και άσκηση, μη φύγει όταν
Δεν θα προσέχω.
Ego dormio sed corum meum vigilat.