...τη Τρίτη δεν αντέχω, Τετάρτη πώς βαριέμαι..

Τρίτη 6 Μαίου και ξυπνάω με πονόδοντο. Από την Πέμπτη ξυπνάω με πονόδοντο για να είμαι ειλικρινής αλλά είμαι σε άρνηση. Συν τοις άλλοις με τον χαμό που γίνεται από νεύρα στο στόμα δεν μπορώ να είμαι ποτέ σίγουρος τι ακριβώς συμβαίνει εκεί μέσα, οπότε το αγνοώ για να φυγει. Κάθομαι να διαβάσω τίποτα και φτιάχνω πρωινό, το οποίο αποτελείται από μια κούπα τσάι. Συνήθως τρώω καλύτερα αλλά αν φάω θα πονέσω και θα χαλάσει το κόλπο και δεν θα μπορώ να είμαι πια σε άρνηση.

Τελικά αφού διαβάζω και βλέπω ότι βαριέμαι χειρότερα αποφασίζω να πάω στον γιατρό. Είχε πολύ όμορφη μέρα, οπότε φόρεσα ένα λιλά κοντομάνικο μπλουζάκι και μια καπαρντίνα για να μην κρυώσω και μπω σε άλλη φάση άρνησης μετά. Στην γιατρό είχα ξαναπάει και κάθε φορά παρατηρώ με την ίδια έκπληξη ότι το ιατρείο είναι ξεχασμένο σε μια άλλη δεκαετία. Μάλλον στις αρχές της προηγούμενης. Υπάρχει ένα απαρχαιωμένο philips κασετόφωνο (θυμάμαι είχαμε ένα παρόμοιο τότε) που παίζει μουσική από την ίδια δεκαετία και περίοδο.. Στην αρχή υπέθεσα ότι είναι και αυτό σε άρνηση και έχει μείνει κολλημένο στην δεκαετία που έζησε τις δόξες του, σαν κάτι βρεταννούς που ακόμη μνημονεύουν την απέραντη βρεταννική αυτοκρατορία όπου ο ήλιος ποτέ δεν ανέτειλε. Τελικά συνειδητοποιώ ότι είναι ραδιόφωνο, οπότε η μουσική έρχεται από ανθρώπους, συνειδητοποιημένα όντα, όπως εγώ κι εσείς. Αυτό είναι μάλλον χειρότερο.

Τελικά έρχεται η ώρα μου, η γιατρός έχει μια ασυνήθιστα καλή προφορά του δύσκολου και κάπως μεγάλου ονόματός μου και μου χαμογελάει. Τελικά δεν είχα πονόδοντο. Αλλά μια μικρη μόλυνση στα ούλα (όχι σε όλα, σε ένα σημείο). Μού έδωσε ένα διάλυμμα στοματικό και κάτι παυσίπονα μήπως με πιάσει κάνας έκτακτος πόνος και έφυγα. Πήρα τα φαρμακάκια μου, 7 λίρες πλήρωσα, ΄χωρίς λόγο, η μόλυνση υποχώρησε αργότερα την ίδια μέρα (όποιος θέλει ένα διάλυμμα και ένα κουτί παυσίπονα ας στείλει μείλ- έχω οικονομικό αδιέξοδο).
Τελικά γύρισα σπίτι και έφτιαξα ένα στρογγυλό ψωμάκι με τρύπα στην μέση, με σολομό και τυρί κρέμα και έκατσα να διαβάσω. Τελικά πάλι δεν άντεξα να διαβάζω και βγήκα έξω να με χτυπήσει το αεράκι (ή κανά διπλό λεωφορείο μπας και γλυτώσω τις εξετάσεις) και πολύ ωραία πέρασα, χάζεψα τους γύρω, δεν θα πω λεπτομέρειες, και γύρισα σπίτι άπραγος αφού λεωφορείο δεν συνάντησα πουθενά. είδα ένα επεισόδιο από το spaced ξαναδίαβασα και αποφάσισα να κοιμηθώ νωρίς.

(Βράδυ τρίτης προς τετάρτη: τίποτα συνταρακτικό αφού το μόνο που συνέβη ήταν ότι είδα στον ύπνο μου ένα παιδί που θέλω να συναντήσω αλλά δεν το έχω γνωρίσει ακόμη)

Τετάρτη 7 Μαίου.

Σήμερα έδινα εξετάσεις. Εργατικό Δίκαιο. Στο ένα θέμα έπρεπε να αναλύσω την εξέλιξη του δικαιώματος της ίσης εκπροσώπησης στη δουλειά στο ευρωπαικό εργατικό δίκαιο. Σε μία ώρα. Τελικά το έκανα, πονάει ακόμη το χέρι μου αλλά λογικά όλα καλά.
το δεύτερο θέμα ήταν για έναν απολυμένο που εγώ έπρεπε να συμβουλέυσω, σαν ειδικός (χιχι). Κι αυτό το έκανα, τώρα αν δεν είναι σωστό εγώ και ο απολυμένος θα γνωριστούμε καλύτερα στο ταμείο ανεργίας .

Αφού κοιμήθηκα, να σηεμειωθεί είχα ξυπνήσει στις 7 από το άγχος και μετρούσα προβατάκια (σ.σ. δεν πιάνει), μαγείρεψα φιλέτο μπακαλιάρου με ρύζι και σαλάτα με iceberg. Πάλι δεν άντεξα να διαβάσω πολύ. Και πάλι έκανα βόλτα όπου συνάντησα τον φίλο μου τον D. που δίνουμε αύριο μαζί. Αφού περπατήσαμε μαζί και μου είπε ότι τελείωσε την πτυχιακή του αφού έκλεψε μια άλλη και με σύγχησε, γύρισα πίσω. Στον δρόμο, εκτός του ότι σκόνταψα, συνάντησα δύο κοπελίτσες ντυμένες με ρούχα τύπου Ζήνα και κάτι τεράστια χάρτινα σπαθιά- σαν ηρωίδες από το World of Warcraft ήταν-, κάτι που μου φάνηκε πολύ σουρεάλ. Ήθελα να τις φωτογραφήσω αλλά ντράπηκα να το ζητήσω. Κρίμα γιατί ήταν πολύ καλές. Ακόμη δεν έχω κάνει επανάληψη. ίσως μετά.

Αύριο δίνω Περιβαλλοντικό Δίκαιο.

Θα διαβάσω το πρωί.