Απολογισμός καλοκαιριού- Ιούνιος

Ι
Ξύπνησες νωρίς από
Της τιμωρίας τον ύπνο, Φαίδρα.

Κι η ζωή,
Ζητά τα απολεσθέντα.
Τη ξεγέλασε το περίτεχνο νανούρισμα
Της αγκυροβολημένης
Στη φεγγαράδα βάρκας.

Κόπηκε το σχοινί
Του μεταξιού, και
Στο ασημί πέλαγος, χάθηκε.
Σελήνη τριών ημερών,
Ταξίδι απείρου χρόνου,
Προορισμός, ποιος να ξέρει;
Ο πεχλιβάνης του ονείρου μας
Αποφασίζει.

Ένα σημάδι μόνο,
Στον αέρα.
Σήματα ενός άγνωστου κώδικα.
Έψιλον, ρω, ωμέγα, ταυ, άλφα, σίγμα,
Τελικό και μοιραίο.
Όχι αγάπη.

Και στο βάθος αναβλύζουν
Η Αμοργός, η Αλόννησος, η Αστυπάλαια,
Στο άρμα του ήλιου δεμένες,
Κι εμείς ακόλουθοι
Στο χορό της λύρας του Φοίβου.

ΙΙ

Δύο αστέρια είδα απόψε,
Νέα στη γειτονία της ματαιότητας.

Αναρωτήθηκα τι είναι,
Και τότε,
Η θέση άλλαξε και είδα.
Ο δέκατος θαμώνας
Της παρέας της γλώσσας,
Φανερώθηκε.

Από καιρό αναμενόμενη επίσκεψη
Από αποστολέα γνωστό,
Αποδέκτη σε αναμονή,
Μα διεύθυνση άγνωστη.

Ποιο τυχερό χώμα
Πατά το πόδι σου
Και σβήνει πίσω του η ιστορία;

Ποια θάλασσα ταξιδεύει τη μορφή σου,
Τη σχηματισμένη από
Ρόδα, ηλιοβασιλέματα και γιασεμιά;

Ποιος άνεμος μάζεψε
Τα χαμένα πια κομμάτια
Της απύθμενης αβύσσου της μοίρας,
Και σε ένωσε;

Απολογισμός καλοκαιριού- Ιούλιος

Στη κουπαστή του πλοίου
Όλα στη θέση τους:
Τα όνειρα, οι ελπίδες,
Οι ταξιδευτές του απείρου.

Νύχτα στο Αιγαίο,
Θήρα, Ίος, Πάρος, Σίφνος, Δήλος,
Το δρομολόγιο
Της αιωνιότητας.

Αυτή είναι η μυρωδιά
- η μυρωδιά του γαλάζιου -
που αναβλύζει ο μικρός ναυτίλος
καθώς ταξιδεύει.
Την αναγνωρίζω.

Είσαι κι εσύ εκεί και
Τριγυρνάς,
Για να σε έχω κοντά μου,
Παίρνεις μορφή
Από τη μυρωδιά των υακίνθων
Και της βουκαμβίλιας
Του κήπου του Αιγαίου.

Και ο αέρας σε ξανασκορπίζει,
Κι εγώ,
Στο κυνήγι του δικού μου μονόκερω.

Απολογισμός καλοκαιριού- Αύγουστος

Το βράδυ απόψε είναι γλυκό.
Βοηθάει κι ο βοριάς,
Που κουβαλά τη θύμησή σου,
Αφού εσύ, να μην απαντήσεις
Αποφάσισες.

Αποφάσισες, την ευχή για αντάμωμα
Να πάρεις πίσω,
Σαν ελαττωματικό κομμάτι
Της μηχανής που θα
Μας βοηθούσε την άβυσσο να διασχίσουμε.
Την ίδια άβυσσο που τώρα μας χωρίζει.

Το εμείς, τελικά,
Πληθυντικός του εγώ.
Απλή γραμματική
Που κατάργησες με τα μάτια.

Μάτια χωρίς βλέμματα,
Γιατί λείπουν οι προθέσεις
Ταξίδι για τα ψέματα.

Είκοσι χρόνια πίστευα
Ότι πόνος είναι η προσμονή.
Είναι η άφιξη.

Με του χρόνου το συμπαγές το είναι,
Βάφω με χρώματα τη μέρα που ξυπνά
Για να θυμάμαι.
Τρίτη μέρα που ξεχνάς.

Σκέψεις μπροστά σε έναν πίνακα

Κατέβηκα μόνος
Στη λίμνη της λήθης,
Χωρίς τη βαριά Πανοπλία του έρωτα.

Και συνάντησα μια νεράιδα Νεκρή στην όχθη
Με το φόρεμά της να απλώνεται
Και σαν γοργόνα να τη δένει στο νερό.

Και ο αέρας της έλεγε τραγούδα,
Μα δεν ξυπνούσε,
Και το νερό της έλεγε μίλα,
Μα δεν σάλευε,

Και η λίμνη της έλεγε ξύπνα,
Μα δεν αποκρινόταν,
Και ο βυθός της έλεγε σήκω,
Μα δεν απαντούσε.

Και τότε αναρωτήθηκα :‘ μπορεί το λογικό της να είναι θνητό

σαν τη ζωή μιας μανόλιας;’

και άκουσα να λέει: ‘ πέθανα για την αλήθεια κι είμαστε αδέλφια,

αφού πέθανες για τον έρωτα,

σώπασε. ‘

Τρίτη νύχτα

Τα γράμματα είναι έρημα, ανάστατα.
Μωβ, γεμάτα αίμα.

Η φωνή σου, αχ, κι αυτή μες στο αίμα,
Σαν νεογέννητο βρέφος
Μόνο αυτή έχεις να σε προσέξω
( κι αν σε προσέξω, θα ξεχαστώ
και θα γύρω πλάι στο χέρι σου
που δεν συγχωρεί,
και τα μάτια θα ξεκουράσω
και θα σε βλέπω μπρος μου
θα καταλάβεις ότι ψάχνω τη
ρωγμή σου να βρω,
μέσα σου να μπω ).

Και θα μου θυμίσεις τον άλλον,
Γιατί ρωτώ,
Διαβρωμένο κρανίο, διαφυγούσες σκέψεις
Τα χρόνια που έρχονται
Μέχρι τον επαναπατρισμό της
Βαρβαρότητας σου.

Απαρηγόρητος εγώ, να ξεφλουδίζω την αλήθεια.
Σαν πρόσωπο δώδεκα χρόνων, αμόλυντο,
Στη πρώτη ανάγνωση όμως,
Ψέμα να κρύβει τον θόλο διασχίζοντας
Σε διχάλα αναγνωριστικής διαδρομής.