Λευκά σεντόνια, κρεβάτι σε καλοκαιρινό τοπίο. Να χαράζεις το όνομά σου έτσι που να μην ματώνει ποτέ το ψέμα.
Μια γέφυρα σε μια αποβάθρα κάπου στο Δυτικό Λονδίνο. Ένα ξενοδοχείο, μια ευχή, το νερό παγωμένο, ο αέρας να προσπαθεί να πάρει ανάσες και η δική μου να κόβεται.
Ένα μάγουλο να προτάσσει την επιθυμία του για επιβεβαίωση και να μαζεύεται απότομα. Λόγω συστολής.
Νιώθω το τσίμπημα από το πρώτο φιλί. Και από το δεύτερο. Και από την εύκρατη επιθυμία- και αν τα δύο αυτά συναντηθούν μπορούν όλα να ξαναφτιαχτούν από την αρχή.
Ένα κράτημα ελλειπτικό σαν ανασφάλεια λυγισμένη από την έλλειψη σιγουριάς.
Μια βόλτα που φαινόταν πολύ γνώριμη. Με κατάληξη déjà vu.
Ένας άδειος καμβάς, μια παλιά σκάλα, μερικά κιβώτια με νότες, ένα με μισοσπασμένα γράμματα, μια γη ηλιοκαμένη και ένας μικρός όρμος με βουκαμβίλιες.
Ένας αιματηρός μονόλογος, μια ανήλιαγη σιωπή και όλα τα επιχειρήματα a posteriori σημειώματα σε άδειο πίνακα ανακοινώσεων.
Ένας παλιός σταθμός τραίνου, πέτρινος και μοναχικός.
Μια γέφυρα σε μια αποβάθρα κάπου στο Δυτικό Λονδίνο. Ένα ξενοδοχείο, μια ευχή, το νερό παγωμένο, ο αέρας να προσπαθεί να πάρει ανάσες και η δική μου να κόβεται.
Ένα μάγουλο να προτάσσει την επιθυμία του για επιβεβαίωση και να μαζεύεται απότομα. Λόγω συστολής.
Νιώθω το τσίμπημα από το πρώτο φιλί. Και από το δεύτερο. Και από την εύκρατη επιθυμία- και αν τα δύο αυτά συναντηθούν μπορούν όλα να ξαναφτιαχτούν από την αρχή.
Ένα κράτημα ελλειπτικό σαν ανασφάλεια λυγισμένη από την έλλειψη σιγουριάς.
Μια βόλτα που φαινόταν πολύ γνώριμη. Με κατάληξη déjà vu.
Ένας άδειος καμβάς, μια παλιά σκάλα, μερικά κιβώτια με νότες, ένα με μισοσπασμένα γράμματα, μια γη ηλιοκαμένη και ένας μικρός όρμος με βουκαμβίλιες.
Ένας αιματηρός μονόλογος, μια ανήλιαγη σιωπή και όλα τα επιχειρήματα a posteriori σημειώματα σε άδειο πίνακα ανακοινώσεων.
Ένας παλιός σταθμός τραίνου, πέτρινος και μοναχικός.
6 comments:
τι πισογυρίσματα είναι αυτά;
τι έκανες πάλι σάββατο βράδυ;;
δεν είναι να σε αφήνουν ανεξέλεγκτο!
και ύστερα σου λένε είναι ξενέρωτο το Λονδίνο.
Καλό σου βράδυ αγόρι.
tovenito, είμαι για τα πανηγύρια, το ομολογώ. την έκανα τη μαλακία μου πάλι :-)
και ναι, κάποιος πρέπει να με κρατήσει σε κατ'οίκον περιορισμό..
mahler, καθόλου ξενέρωτο, θέλω να με πιστέψεις. καμμια φορά είναι δύσκολο να πιστέψεις πόσο ρομαντισμό μπορεί να κρύβει αυτή η πόλη. μεταξύ άλλων.
μου θυμιζει στερεο νοβα.
pastlifedreams, είσαι σε καλό δρόμο να μού φτιάξεις το βράδυ (δεν φτιάχνεται το γαμημένο..).
με έχουν σημαδέψει πάντως. χρόνια, σε διάφορες φάσεις. ίσως γι'αυτό.
Post a Comment