Monday 10 November 2008

Σπουδή πάνω στα παραμύθια και άλλες ιστορίες για το χρόνο



Το κακό με τα παραμύθια είναι ότι τα πιστεύεις. Από την μία είναι διδακτικά. Υπάρχει ένα μήνυμα που προσπαθούν να σου περάσουν, υπάρχει και ένας κακός, για να κάνει την εισαγωγή σε αυτό που μετά θα μάθεις ότι λέγεται δυαδικότητα και yin και yang και συμπαντική ισορροπία.




Φυσικά το θέμα είναι ότι ο τρόπος παρουσίασης χάνει. Συνήθως υπάρχει ένα καλό τέλος. Με αυτό τον τρόπο έχεις ξεχάσει τι έχει συμβεί στη διάρκεια του παραμυθιού (οποιαδήποτε φύση και αν έχει το τελευταίο) και μένεις στο ότι όλοι στο τέλος είναι χαρούμενοι.




Και μετά μπαίνει ο ρεαλισμός. Βέβαια στα παραμύθια δεν έχει καμμία σχέση αφού είναι εκτός σεναρίου.




Αντίστοιχα απατηλές είναι και άλλες μορφές τέχνης. Κυρίως όταν εμπεριέχουν εικόνες. Τα βιβλία είναι ενίοτε πιο κοντά στη πραγματικότητα. όπως και άλλες μορφές τέχνης, όπου ο πόνος βρίσκει τρόπο να αποτυπωθεί (για παράδειγμα η ζωγραφική).




Αλλού είναι πιο εύκολη η αποτύπωσή του. Αλλάζει το πλάνο, βγαίνει το "τρία χρόνια μετά" και είμαστε καλά. Ποτέ κανείς δεν κάνει αναφορά στα τρία χρόνια. Η λεξή κλειδί είναι το "μετά".




***




Το μεσημέρι διάβαζα ένα άρθρο για μια φυλή του Αμαζονίου. Το μεγαλύτερο κομμάτι του άρθρου αφορούσε στη γλώσσα τους, η οποία έχει εξελιχθεί με βάση τις κοινωνικές του ανάγκες και όχι τη βιολογία. Ένα χαρακτηριστικό της κοινωνίας του είναι ότι δεν σκέφτονται το μέλλον αλλά ούτε ανησυχούν για το παρελθόν.




Περιμένουν κάθε μέρα να τελειώσει για να αρχίσει η επόμενη, χωρίς πλάνα. Χωρίς άγχος. Σκέφτομαι μήπως ο πολιτισμός τους είναι πιο προηγμένος από τον δικό μας, σε επίπεδο κοινωνικής ευτυχίας. Δεν έχει κλείσιμο διακοπών 8 μήνες πριν, ούτε τι θα κάνω αύριο, ούτε άλλες αναλύσεις.




Οι αναλύσεις σπανίως βγάζουν σε καλό. Τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο.




Το "θέλω" αντικαθίσταται από το "μήπως δεν κάνω καλά". Το οποίο είναι ειρωνικό αν αναλογιστεί κανείς το ότι η δυτικές κοινωνίες λειτουργούν με το "θέλω" πια.




ίσως και να κάνω και λάθος.




Γενικά. Ειδικά όχι.




***




Το αντίστοιχο του να κάνεις πράξη το σενάριο της ταινίας "Η αιώνα λιακάδα ενός καθαρού μυαλού" στην πραγματική ζωή είναι να κάψεις όσα εγκεφαλικά κύτταρα μπορείς με αλκοόλ. Αυτό που δεν σου λένε όμως είναι ότι αυτά θα αντικατασταθούν και πρέπει να το ξαναρχίσεις.




Χωρίς αποτέλεσμα.




Το παρελθόν εξάλλου δεν είναι κακό. Αυτός που το γράφει είναι ενίοτε.




Ιnbox.




Οι στερεο νοβα στις 5 του μήνα πάλι μαζί. Κι εγώ θα έλθω στις 13.




Δεν λέω τίποτα άλλο. Δεν ξέρω πόσα θα αντέξω.




Outbox.




Τίποτα ιδιαίτερο. Κάτι αναπάντητες σκέψεις σε τιμή ευκαιρίας χωρίς κάρτα αλλαγής.




Trash.




Μια δεύτερη σκέψη, πάνω σε αποτυχημένο σκοπό που παίζει ο άνεμος από ένα μισάνοιχτο παράθυρο κάπου στο Λονδίνο.












12 comments:

pastlifedreams said...

οσα και να πνιξεις στο αλκοολ , θα υπαρχουν αρκετα να σε βασανιζουν με σκεψεις .
στερεο νοβα ε ξανα , απιστευτο .

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

pastlifedreams καλώς ήλθες στο μπλογκάκι.

πραγματικά, οι σκέψεις θα είναι πάντα εκεί. σαν τις ώρες. και τα χρόνια. αλλά να βλέπεις τη ζωή για αυτό που είναι. τουλάχιστον να την καταλάβεις. και αν γίνεται να την αγαπήσεις. και μετά να την αφήσεις. με την αγάπη. και τα χρόνια.

ναι, οι στέρεο νόβα πάλι εκεί. για μία εβδομάδα θα χάσω κάτι που περίμενα 10 χρόνια.

.......marmarigi....... said...

θα σου στειλω φωτο , και βιντεακια ,ελπιζω δηλαδη να μπορεσω να τους δω. φιλια .

Pink_Fish said...

Δεν είναι φοβερό που επανασυνδέονται οι Στέρεο? Μια ολόκληρη εποχή, θα είναι σούπερ, αν τα καταφέρω θα τους δω κι εγώ, θα τους ακούσει και ο μικρός μέσα από τη κοιλιά! Έρχεσαι στη πατρίδα? Καλώς να ορίσεις, φιλιάααααα

tovenito said...

μου αρέσουν τα παραμύθια. θέλω να πιστέψω σε αυτά. είναι εσωτερική μου ανάγκη. το ξέρω ότι δεν είναι ρεαλιστικό, ότι πετάω στα σύννεφα, ότι, ότι..μήπως δεν κάνω κάτι καλά;

Anonymous said...

Μην ξεχνάς ότι η κάθε κοινωνία εφαρμόζει τις ανάγκες της σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Λύνεις της ανάγκες για διατροφή, π.χ., και προχωράς στο επόμενο επίπεδο (αυτοπραγμάτωση, καλή εργασία κλπ κλπ). Αυτό το "θέλω" που περιγράφεις, πραγματικά, είναι σπουδαίο ως λέξη και ως έννοια. Γι' αυτό κι εγώ θέλω να πιστεύω στα παραμύθια...!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

photonio, ναι, ναι, θέλω οτιδήποτε. θέλω τόσο πολύ να τους δω..

να είσαι καλά.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

pinkaki, δεν μπορώ καν να φανταστώ τι κόσμο θα έχει. πόσο κόσμο. και δεν ξέρω τι να πρωτοθυμηθώ..

να του βάλεις τέτοια. κι εγώ το ανήψι μου με τέτοια το μεγαλώνω (όταν το βλέπω). με μουσικές τέτοιες και διαβάζοντάς του. χιχι.

και ναι, έρχομαι στις 13/12. Πρέπει να φύγω λίγο από εδώ.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

tovenito, κι εγώ πιστεύω, γι'αυτό και το έγραψα αυτό. τα πιστεύω, τα ακολουθώ, το τέλος δεν το γράφω εγώ βέβαια αλλά δεν έχει να λέει. ωραία είναι.

και μετά κοιμάσαι.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

unclescrooge, το θέλω είναι μεγάλη υπόθεση. ίσως να έχεις δίκιο.. η κάθε κοινωνία έχει τα δικά της. και λογικό είναι.

Vam33 said...

Στέρεο Νοβα ξανά .Είναι απίστευτο νέο.

Μακάρι να ζούσαμε κάθε στιγμή της ζωής μας χωρις σχέδιο ή έστω κάποια κομμάτια της ζωής μας.Θα ήταν λυτρωτικό και επικίνδυνο...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

είναι ωραία να ζεις χωρίς σχέδιο. δεν ξέρω πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι, φαντάζομαι εξαρτάται από το βαθμό έλλειψης σχεδίου. αλλά ναι, είναι λυτρωτικό. και γαμάτο. απλά.