Monday 10 November 2008

Επιστολή χωρίς τίτλο.


Ταξίδεψέ με όπου εσύ πιστεύεις
είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις
τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα
άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα.


Πόσο παράξενα χτυπάει τώρα η καρδιά μου
υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μου
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο.


(από τον εξώστη).
Γιατί ρωτώ,

Διαβρωμένο κρανίο, διαφυγούσες σκέψεις
Τα χρόνια που έρχονται
Μέχρι τον επαναπατρισμό της
Βαρβαρότητας σου.
( κι αν δε προσέξω, θα ξεχαστώ
και θα γύρω πλάι στο χέρι σου
που δεν συγχωρεί,
και τα μάτια θα ξεκουράσω
και θα σε βλέπω μπρος μου
θα καταλάβεις ότι ψάχνω τη
ρωγμή σου να βρω,
μέσα σου να μπω ).

8 comments:

Ο ψεύτικος Πέτρος said...

"απο τον εξωστη βλεπω την ιδια ταινια καθε καλοκαιρι τον θανατο στη Βενετια".
Your blueberry nights

mahler76 said...

πόσο δύσκολο αλήθεια να προσέξεις σε μια τέτοια περίπτωση...

tovenito said...

αν γράφεις τέτοια θα σε παίξουνε πολλοί σίγουρα! να μην μου γκρινιάζεις!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ψεύτικε πέτρο, η γεύση του blueberry ταιριάζει τόσο πολύ σε όλο αυτό.

αυτή η γλυκόξυνη αίσθηση που αφήνει..

χαιρετώ.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

mahler, είναι όντως δύσκολο. και από την άλλη, γιατί να προσέξεις;

και από την άλλη.. αλλά από την άλλη..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

tovenito, λες, χεχε; (χμμ)

εγώ, γκρινιάζω; ήταν κυριακή, γι'αυτό. είμαι δύστροπος τις κυριακές :-)

the boy with the arab strap said...

οι κυριακες ειναι ευνοούν την γκρινια , καλη εβδομαδα.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

lost thoughts, πραγματικά είναι απαίσιες μέρες και ύπουλες.

καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα!