Μήνας τρίτος

Κρύφτηκε ο ποιητής
Στη πλάνη του νέου έρωτά του,
Και το ξαφνικό ξύπνημα της θλίψης
Τις υποσχέσεις σκόρπισε.

Σαν ιππότης , στο νησί του
Ο έρωτας εμφανίστηκε
Με πανοπλία λαμπερή
Και ο ποιητής θαμπώθηκε.

Και το πρόσωπό του- το φτιαγμένο
Από υακίνθους και χρώματα του πρωινού-
Χάθηκε, σε δρομάκια μέσα
Φανερώς τη νέα ηδονή γυρεύοντας.

Κρύφτηκε ο ποιητής,
Γιατί θυμήθηκε τον μαθητή
Που ημιμαθή άφησε
Για να αφιερωθεί στον νέο του έρωτα.

Και τώρα αυτός,
Τους ίδιους υακίνθους που έφτιαξαν
Τον ποιητή του, καπνίζει,
Λουλούδια από καιρό πεθαμένα,
Σαν στίχος που δεν χώρεσε
Στο ποίημα του έρωτα να μπει.