Saturday 13 March 2010

English Isles Life Day #949

Αγαπητό μου ημερολόγιο που τόσο σε έχω αγνοήσει, ελπίζω να με βρίσκεις καλά. Σήμερα ήταν μια παράξενη μέρα αφού ξύπνησα στις 9 και φόρεσα κάτι ανοιξιάτικο και βγήκα έξω και δεν κρύωνα. Το οποίο σήμαινει ή ότι ήλθε επιτέλους η άνοιξη ή απλά συνήθισα τον καιρό εδώ και θα γίνω σαν εκείνους τους πιγκουίνους που επισκέφτηκαν μια μέρα το σπίτι του Μπους-Μπους του βοδιού-παλλικάρι (ας μου πει κάποιος ότι θυμάται αυτό το καρτούν και δεν είμαι ο μόνος).

Α, ίσως, καλό μου ημερολόγιο (κι εσύ καλό μου κοινό) παρατήρησες ότι η φωτογραφία απεικονίζει μια τάρτα. Εγώ την έφτιαξα (από κάτω έχει και πρόταση σερβιρίσματος, κομπλέ με σερβίτσιο και πετσετούλα). Ναι, ξέρω, μού άρπαξε κάπως στις άκρες αλλά ήταν η πρώτη μου τάρτα (αλλά ουχί η τελευταία) και συγχωρούμαι. Δεν βλέπεις τι έχει μέσα αλλά θα σου πω εγώ: έχει πράσο (αμέ) και Cheshire cheese , που ομολογώ, πρόσφατα έμαθα. Μέχρι πρότινος μόνο τη Cheshire Cat ήξερα, που προφανώς είναι συγχωριανή με το τυρί.

όπως καταλαβαίνεις είμαι πολύ περήφανος. Αύριο θα φτιάξω Cheesecake με μελιτζάνα (δεν είναι ακριβώς κεικ απλά το ονόμασα έτσι γιατί ακούγεται ωραίο). Τι λες; τι με εχει πιάσει και μαγειρεύω;

Πρώτον, το κάνω επειδή το έχω μέσα μου και είμαι παιδί για σπίτι. Δεύτερον ήταν μια ιδέα, λόγω Οσκαρ, να κάνω theme weekends με βάση ταινίες από τα φετινά Όσκαρ. Οπότε αυτό το σ/κ κάνω το Julie & Julia. Βέβαια, πρέπει να πω ότι θα είναι το πρώτο και τελευταίο theme weekend γιατί τα φετινά Όσκαρ δεν βολεύουν. Οι άλλες εναλλακτικές που είχα ήταν να κάψω το δέντρο έξω από το σπίτι και να κλαίω όντας βαμένος μπλε, κάτι μεταξύ στρουμφακίου και ροζ (μπλε) πάνθηρα. Μια άλλη λύση ήταν να κάνω ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο του Ιράκ και έπρεπε να πετάω βόμβες σε ιρακινούς γείτονες, αλλά αφενός δεν έχω (ούτε βόμβες ούτε ιρακινούς γείτονες), αφετέρου αυτό στην Αγγλία τιμωρείται (μη κοιτάς τι λένε οι εφημερίδες). μια άλλη λύση ήταν να κάνω το Precious και να αρχίσω να πετάω στη μαύρη κόρη μου ό,τι βρω μποροστά μου αλλά δεν το έχω το βίαιο (επίσης δεν έχω κόρη). απέρριψα την ιδέα να φουσκώσω μπαλόνια έξω από το σπίτι και να πετάξω όπως επίσης και να παντρευτώ έναν ήδη παντρεμένο μεσήλικα. όπως καταλαβαίνεις η ιδέα μου, αν και πρωτότυπη, είχε αντικειμενικές δυσκολίες.

Ενιγουέι, η δουλειά συνεχίζει να πηγαίνει καλά, προχτές πάλι έκανα μια φοιτήτρια να κλαίει (ειλικρινά, δεν το κάνω επίτηδες) και ένας άλλος φοιτητής μου αποκάλυψε ότι τα σ/κ ντύνεται Βικιν (Viking ντε) και παίρνει μέρος σε αναπαραστάσεις μαχών (ντυμένος ανάλογα).

Το μεγαλύτερο κουλό της βδομάδας όμως ήταν άλλο (δεν θα το βρεις). Εκεί που περπατούσα από το Waitrose προς το σπίτι, στο δρόμο είδα έναν γνωστό, έναν παλιό μου συμμαθητή. Βέβαια, δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν από το Λύκειο ή από τα ένδοξα χρόνια μου στην ΑΣΟΕΕ αλλά δεν έχει σημασία γιατί πάλι ενεός έμεινα (όπως καταλαβαίνεις δεν μιλήσαμε γιατί δεν τον συμπαθούσα τότε- αυτό το θυμόμουν- και δεν νομίζω να άλλαζε τώρα αυτό).

26 comments:

man about town said...

Εισαι κακος ανθρωπος, αυτο σου λεω μονο. Η ιδεα για oscar themed party πολυ ωραια, οταν κανεις για το who's afraid of virginia woolf να με καλεσεις!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

πότε πρόλαβες εσύ κι εμφανίστηκες;

και γιατί είμαι κακός άνθρωπος; ε; τη σοφία μου μεταδίδω (παραδίδω και μαθήματα).

τέλος, το ταινιάκι αυτό φοβάμαι να το κάνω theme party!

(μού έδωσες ιδέα για κάτι άλλο όμως.. χμμ)

afrode said...

Καλά μού μύρισε κάτι νόστιμο στα πέριξ...μπράβο, χίλια μπράβο, τόσο για την τάρτα όσο και για την πρόταση παρουσίασης!!! Ελπίζω να τη μοιράστηκες.
Μπάι δε γουέι, όμορφο το μπλογκ σου, ταξιδιάρικο. :)))

ezak said...

...cinema στο πιάτο λοιπόν, ο θεσμός μεταφέρεται στο εξωτερικό με επιτυχία όπως φαίνεται στη φώτο...αυτή την εβδομάδα παίζει η "Δίψα", σκέψου κάτι και φώναξέ μας... εκείνο το κορίτσι εκτός από το να κλαίει μπορεί να φανεί και κάπου χρήσιμο!...

υ.γ. δεν έχει νηστεία...

U.S. said...

νόστιμη φαίνεται η τάρτα - το κάψιμο ή δεν φαίνεται καλά ή εγώ δεν βλέπω καλα, anyway...
θέλω να δω το julie & julia, άσχετο, αλλά το θυμήθηκα, χοχο!
καλησπέρες!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

afrode, ευχαριστώ, ευχαριστώ :-) (για τα σχόλια και για τη τάρτα και για το μπλογκ).

σαν πρώτη προσπάθεια φοβόμουν να τη μοιραστώ, ποτέ δεν ξέρεις!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

γλύκα, καμμια φορά κι εγώ το σκέφτομαι πόσο παράξενο είναι αυτό.. νοσταλγία με πιάνει μόνο για πολύ συγκεκριμένα πράγματα, κυρίως τους φίλους μου και πράγματα που κάναμε μαζί. αλλά για τις άλλες εκφάνσεις της ζωής μου εκεί δεν έχω τέτοια νοσταλγία.. γι'αυτό λέω να μείνω εδώ για κάποια χρόνια ακόμη.. μέχρι να θέλω να φυγω, αν συμβεί αυτό..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

έζακ, νηστεία; I don't know this word.

κι άλλη πρόταση για theme weekend, noted!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

σκρουτζάκι, το ταινιάκι το είδα σε μια πτήση της ΒΑ Λονδίνο-Αθήνα.. καλό ήταν..

όσο για το κάψιμο, είναι στις άκρες εκεί που η γέμιση συναντά τη ζύμη αλλά ξερώ τι έγινε οπότε την επόμενη φορά θα είναι ΟΚ.

fvasileiou said...

Πιάνομαι από το τελευταίο σου:

Καμιά φορά που περπατώ στους δρόμους των Ιωαννίνων, συνειδητοποιώ ότι δεν συναντώ ποτέ συμμαθητές μου. Μα πού είναι όλοι τους; Πού χάθηκαν;
Όχι ότι τους νοσταλγώ, βέβαια. Πριν από χρόνια είχα συναντήσει έναν, που κάναμε και στενή παρέα για ένα διάστημα, και διαπίστωσα ότι δεν είχαμε τίποτα κοινό πλέον. Ακόμα και τα σχολικά χρόνια, τα κοινά μας χρόνια, αλλιώς τα αξιολογούσαμε, αλλιώς τα θυμόταν ο καθένας μας. Και δεν μπαίνω καν στην διαδικασία να σου πω τι έγινε όταν είδα μια παλιά μου συμμαθήτρια, με την οποία ήμουν πολύ ερωτευμένος στη β΄ Λυκείου, να σπρώχνει καροτσάκι -εκεί να δεις κενό.
Επανέρχομαι: Απορώ, που λες, γιατί δεν συναντώ κανέναν παλιό μου συμμαθητή ή φίλο, αλλά αισθάνομαι και ανακούφιση. Μεγάλη ανακούφιση. Τι να το κάνεις το παλιό, όταν έχεις το νέο;

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

κι εγώ που έχω συναντήσει μερικούς (τους περισσότερους δε, εδώ στο Λονδίνο, σε πιο κεντρικά μέρη που είναι και λογικό- όταν τους συναντώ στη γειτονιά μου παραξενεύομαι) έχω καταλήξει σε αυτό που λες κι εσύ..

νομίζω ότι, τις περισσότερες φορές, τα κοινά που είχαμε έχουν σταματήσει στην αποφοίτηση.

man about town said...

Τι μαθηματα παραδιδεις αρχιψευταρε; Αφου ουτε τη συνταγη δεν εδωσες!
Γκρρρρρρρρρ

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

είναι συγκινητικό- είναι η πρώτη φορά που με κράζουν στο μπλογκ μου- αλλά έχω να πω το εξής: δεν παραδίδω μαθήματα από το μπόγκ βρε, πώς θα φτιάξει τάρτα ο δόλιος αναγνώστης έτσι;

αυτα είναι είτε από κοντά είτε με βίντεο που σκέφτομαι να ανεβάσω όταν επισκευάσω τη κουζίνα από τη φωτιά που έβαλα σήμερα.

(πήρε φωτιά μια καρδιά, λαλαλα)

man about town said...

να ηρθα εδω για να σε βρισω με την ησυχια μου! ακου σοκολατοπιτα!
τι κωλοπαιδο που εισαι! και αναρωτιεσαι γιατι εκλαιγε η φοιτητρια. διπροσωπο σκουληκι που παιρνεις το στρουμφακι δηθεν αθωα για να ξεγελας τον κοσμο! βαζω στοιχημα οτι ειναι γεμισμενο με κοκα κι αμα σε ρωτανε λες οτι ειναι ζαχαρη αχνη για τους κουραμπιεδες!
μα σοκολατοπιτα!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

αχ με μπερδεύεις με το να πηδάς από μπλογκ σε μπλογκ, κάτσε σε μια μεριά. η φοιτήτρια έκλαιγε για να με συγκινήσει γιατί ήθελε χάρη. αλλά ο μόνος τρόπος για να πέσω εγώ είναι η σοκολάτα και τα apple martinis και δεν έφερε τίποτα από τα δύο. και το στρουμφ είναι αθώο!

δεν την έφτιαξα ακόμη οπότε μη με κατηγορείς, το σάββατο αργεί ακόμη.. θα σου στείλω αν είναι (πάω στοίχημα ότι μένεις Β. Λονδίνο).

man about town said...

SW3 μενω και δουλευω W1G

κι επισης το αλλο σαββατο θα λειπω. αλλη μερα να τη φτιαξεις.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ααα, κάποτε ήμαστε γείτονες. καλά, αν λείπεις θα κρατήσω λίγη, δεν θα φάω κι όλο το ταψί πια!

man about town said...

παω για υπνο,αγαπητε(not)
http://www.youtube.com/watch?v=h7ZnlnGrjfw

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

not? τι video ηταν αυτό?

μα τι σου εχω κανει;

Pink_Fish said...

νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σουρεάλ ποστ σου που έχω διαβάσει. Το σκέφτηκες να πας ντυμένος Navi στη δουλειά? Χα χα χα! Δε θα είχε τρομερή πλάκα??? Αστειεύομαι φυσικά...Keep on trying με τη μαγειρική.Φιλιααα :)

man about town said...

σε πειραζω αγαπητε! εισαι my favourite greek blogger in London.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

pinkaki, μπα, είπα να μη γίνω σούργελο και στη δουλειά, αλλά να το κάνω σπίτι αλλά και πάλι το παράτησα σαν ιδέα :-)
θα αφοσιωθώ στη μαγειρική!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

man about london, ευτυχώς, γιατί με τρόμαξες με αυτό το βίδεο χτες, ήταν και βράδυ!

fvasileiou said...

Επέστρεψα στον τόπο του εγκλήματος και ξαναδιάβασα το ποστ και το σχόλιο και την απάντησή σου και μου θυμήθηκα ξαφνικά ότι στην Αθήνα πέφτω συνεχώς πάνω σε γνωστούς. Και δεν εννοώ στο Παγκράτι -που κι αυτό δεν το λες μικρή γειτονίτσα-, αλλά στο Κέντρο, στο Σύνταγμα, στην Πανεπιστημίου, στην Ακαδημίας, στο Θησείο ή του Ψυρρή.
Κι επειδή με έχει πιάσει μια αποστροφή με κάθε είδους ανάλυση και κυρίως την ψυχανάλυση τελευταία, απλώς το αναφέρω και όποιος δεν βαριέται, ας συμπεράνει μόνος του.

Vam33 said...

μιααααααααααααμμμμμ Καλημέρες

Ε.Α. said...

του συγκλονισμού η τάρτα! :Ρ