Thursday 19 February 2009

Η βρύση μου ανοιχτή στάλα τη στάλα ξανά γεμίζει το γαλάζιο χρόνο


Το ποστ αυτό είναι για ένα νησί και ένα καλοκαίρι. Κοντεύουν τρία χρόνια. Ακούγεται κλισέ αλλά είναι όλα πολύ κοντά και πολύ μακριά ταυτόχρονα. Αυτό που εννοώ είναι ότι σαν αναμνήσεις είναι όλα εδώ. Αλλά από τότε έχουν αλλάξει τόσα που είναι σαν να είμαστε άλλοι. Σε άλλη φάση περισσότερο. Αλλά και άλλοι άνθρωποι. Καλύτεροι.


Ο χρόνος δεν έχει σημασία στο κοντά ή το μακριά. Γενικά ο χρόνος σε αυτό το μπλογκ λειτουργεί περίεργα.


Κατά τη συγγραφή του ποστ αυτού ακούστηκαν οι: Mazzy Star, Porcupine tree, tindersticks, PJ Harvey, Radiohead, Blonde Redhead, Monsieur Minimal, Portishead, Mylene Farmer, Noir Desir, Tori Amos


Το ποστάκι είναι για τη Β. και τη Ρ. Και ειδική μνεία στον unclescrooge. Με τον οποίο νομίζω μοιραζόμαστε την παράξενη ιθαγένεια αυτού του νησιού.


Το πρώτο που θυμάμαι είναι να είμαστε οι τρεις μας στο κατάστρωμα. Δεν θυμάμαι καθόλου το πώς φτάσαμε στον Πειραιά, ούτε τη διαδικασία μέχρι να μπούμε στο πλοίο. Όλα αρχίζουν από την ώρα που κάτσαμε σε 6 καρέκλες στο κατάστρωμα (ήμαστε 3 αλλά θέλαμε κάπου να βάλουμε τα πόδια μας). Ποτέ δεν καθόμαστε μέσα. Στο κατάστρωμα είναι όλα τα καλά.


Ειδικά όταν σκοτείνιασε. Και ακούγαμε μόνο τη θάλασσα, και βλέπαμε μόνο αυτή. Πού και πού βλέπαμε κάποιο νησί. Αυτό που έχει πάντα ενδιαφέρον είναι να βάζεις στοίχημα ποιος θα κατέβει σε ποιο νησί. Ειδικά όταν μιλάμε για νησιά όπως η Πάρος. Πηγαίνοντας προς την Άγονη Γραμμή, μέναμε λιγότεροι. Φτάσαμε αργά στο νησί, νομίζω ήταν 4, ίσως 5. Πήραμε ένα λεωφορείο για την Αιγιάλη. Ούτε Κατάπολα, ούτε Χώρα. Αιγιάλη. Εκεί φτάσαμε στο camping, νοικιάσαμε μια σκηνή, ευτυχώς ήταν στημένη. Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.


Οι υπόλοιπες μέρες πέρασαν με τον ίδιο τρόπο. Πρωινό στο μαγαζάκι του camping, μπάνιο στη παραλία της Αιγιάλης (στη δεξιά πλευρά που έχει λιγότερες οικογένειες), φαγητό, ντους για να φύγει το αλάτι κατά τις 11 το βράδυ. Η αίσθηση του αλατιού πάνω στο δέρμα είναι όντως υπέροχη. Θυμάμαι ωστόσο διάφορα πράγματα χαρακτηριστικά.


ένα βράδυ που γυρνούσαμε από το Πασπαρτού, μέσω της παραλίας, ξυπόλητοι. Και καταλήξαμε να κάνουμε μπάνιο. Και οι 3 τσακιστήκαμε σε έναν βράχο, αλλά γελάγαμε. Μια βόλτα στο κάστρο, στη Χώρα, με το φουλάρι της Β. να κυματίζει από τον αέρα και να τη φωνάζω Ισιδώρα Ντάνκαν. Η ησυχία εκεί πάνω είναι εντυπωσιακή. Γενικά, ισχύει αυτό στο νησί. Υπάρχουν μέρη που είσαι απλά εσύ και κανείς άλλος. Κάτι μη απτό ίσως.


Ένα απόγευμα καθόμαστε σε μια μικρή αποβάθρα που χωρίζει τη παραλία της Αιγιάλης στα δύο. Βρέχουμε τα πόδια μας και ο ήλιος σιγά-σιγά πέφτει. Εγώ βγάζω φωτογραφίες της Ρ. ενώ με τη Β. μιλάμε για ζωγραφική. Πέφτουν τα γυαλιά της Β. στο νερό και βουτάω να τα πιάσω. Μετά συνειδητοποιώ ότι βούτηξα με τα ρούχα και το κινητό και τα λεφτά μου βγαίνουν μούσκεμα. Γυρνάω στάζοντας στη σκηνή μας και μετράω απώλειες. Ωστόσο, η χαρά της Β. που είχε τα γυαλιά της (δώρο του πατέρα της..) μού φτάνει.


Η μόνη απώλεια εξάλλου ήταν κάτι φωτογραφίες που είχα στο κινητό μου.


Ένα βράδυ χαθήκαμε στη Χώρα. Και βγηκαμε σε έναν ανοιχτό χώρο, σαν μια μεγάλη πλατεία. Δεν ακουγόταν τίποτα, παρά μόνο ο αέρας. Στην άκρη της υπήρχε ένα φως. Και τίποτε άλλο. Και δεν είχα λόγια.


Στο μοναστήρι δεν μπήκα. Δεν είχα φέρει ούτε παντελόνι, ούτε παπούτσια. Σε διακοπές ήμουν. έκατσα έξω και κοίταξα το γαλάζιο. Και δεν ήθελα να φύγω. Και μετά με τα πόδια πίσω στο 'σπίτι' μέσω του μονοπατιού. Απίστευτο.


Ένα βράδυ, αφ'ότου έφυγε η Β. κάτσαμε στη παραλία με ρακόμελα. Είχε αέρα και θάλασσα. Και αρχίσαμε τις εξομολογήσεις. Και αυτά που δεν λέμε στους άλλους γιατί το παίζουμε σκληροί. Και τίποτα δεν μας αγγίζει εμάς. Καλά. ήθελες να μπεις στη θάλασσα, με κύμα, μετά από ένα μπουκαλάκι ρακόμελο. Τα καταφέραμε και τελικά κοιμηθήκαμε εκεί. Ντίρλα φυσικά.


Την άλλη μέρα παίζαμε trivial pursuit και μού έκλεβες τα τυράκια όταν κοιτούσα αλλού. Εκείνο το παιδί με το οποίο ταξιδεύαμε μαζί. Και που 11 μέρες κοιταζόμαστε μόνιμα. Και κανείς δεν μίλησε. Και δύο μήνες μετά τον είδαμε στου Ψυρρή. Αλλά ήμαστε πάλι πολύ ντίρλα για να μιλήσουμε.


Στη Ρεβέκκα.


Τελευταίο βράδυ παραλίγο να χάσουμε το πλοίο επειδή ξεχάστηκα στη παραλία και δεν ετοίμασα τα πράγματα. Αλλά το προλάβαμε.


Από μια έκθεση βιβλίου παίρνουμε ένα βιβλίο του Ρεμπό εγώ, ένα της Ντίκινσον εσύ. Και από το Σοφία αγοράζουμε βραχιολάκια για τα πόδια, για να θυμόμαστε πού πήγαμε, μαζί. Και άντεξαν. Τα κρατήσαμε μέχρ να κοπούν. Κάπου το έχω ακόμη στην αποθήκη του πατρικού μου.


Από τότε θέλω να γυρίσω. Και κάποτε θα ήθελα ένα σπίτι. Και ένα μπακαλικάκι εκεί. Στην Αιγιάλη, όχι αλλού. Και να κλείνει νωρίς για να μπορώ να βρέχω τα πόδια μου στην αποβάθρα εκείνη. Και να γυρνάω ξυπόλητος στη δροσερή άμμο.

31 comments:

roadartist said...

Δε παίζει!!
Η Αμοργός είναι το πιο αγαπημένο μου νησί..
Κόβω φλέβες..
Συγκινήθηκα και μόνο που διάβασα κείμενο σχετικό αλήθεια..
Αχ διάβασε εμένα πως με ξετρέλανε.. (και φωτό) :))
http://roadartist.blogspot.com/2007/11/blog-post_27.html

Anonymous said...

φιλαράκι, με συγκίνησε πολύ η περιγραφή σου. το νησί αυτό το λατρεύω. έχει τόσες ομορφιές, τόσα μέρη να κάτσεις μόνος κι απλώς να χαζεύεις το γαλάζιο. ή το κύμα τη νύχτα. ζηλεύω την ιδέα σου για το μπακαλικάκι. εγώ θέλω έναν φούρνο στην αιγιάλη. αν πάρεις σπίτι, μην με ξεχάσεις. θα βάλω το μισό κεφάλαιο! παρόμοιες εμπειρίες κι εγώ. μπορώ να μιλάω για το νησί με τις ώρες. αιγιάλη και μόνο αιγιάλη. θέλω να ξαναπάω. και τώρα αν είναι δυνατό. να βρέξω τα πόδια μου στην αποβάθρα. να χαθώ μέσα στα στενάκια. με ρακί ψημένη και καλή παρέα... Σε καλημερίζω! κι ευχαριστώ για τη βόλτα στο νησί :)

Ο ψεύτικος Πέτρος said...

Πρωι πρωι στο γραφειο ανοιχτο παραθυρο και ο αερας να μπαινει. Με την ακρη του ματιου μου πιανω το φουλαρι της να ανεμιζει. Εφερες το καλοκαιρι φιλε; Καλως το

Antoine said...

Cue to your face so forsaken
Crushed by the way that you cry
Cue to your face so forsaken
What a surprise

You try to break the mould
before you get too old
you try to break the mould
before you die

...summer's gone

tovenito said...

http://www.youtube.com/watch?v=kQQ_HtyH-KA
έχεις δει την ταινία απέραντο γαλάζιο; η αμοργός είναι το αγαπημένο μου νησί, χωρίς να έχω πάει ποτέ. αν ποτέ αποφασίσεις να ανοίξεις το μπακάλικο λετ μι νόου!

apparos said...

ψοφόκρυο εδώ και εσύ μιλάς για καλοκαίρι!
Φρόντισε να το ξαναζήσεις :)

PN said...

Το blog αυτό έχει όντως μια παράξενη οπτική πάνω στο χρόνο. Ναι...είναι ένα προσωπικό blog, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Νιώθω ότι με πηγαίνεις πίσω και μπρος στο χρόνο, και όσο παράξενο κι αν σου ακουστεί, μου βγάζεις την αίσθηση ότι έχεις ένα pattern για όλο αυτό. Λες και υπάρχει κάποια σημειολογία στην αλληλουχία των αναρτήσεων...μέχρι να φτάσεις κάπου! Που; Άγνωστο!

Αμοργό απλά δεν έχω πάει και είναι από τα νησιά που σκοτώνομαι να πάω, αλλά ποτέ δεν μου κάθεται! Ελπίζω στο φετινό καλοκαίρι, με την κατάλληλη παρέα!!!

Anonymous said...

αυτή η τοβεν ολα αγαπημένα τα έχει?
ήμαρτον ρε


άνοιξε μπακάλικο και παρ τον να διώχνει τις μύγες

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

roadartist, το διάβασα και ήταν υπέροχο.. το διάβαζα και σκεφτόμουν εικόνες από το νησί τότε.. και οι φωτογραφίες.. εγώ τις έχασα όλες :-(

υπέροχο μέρος.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

unclescrooge, βόλτα όποτε θες :-)

κι εγώ αυτό θέλω. να κάτσω εκεί και να βρέξω τα πόδια μου πάλι.. και πάλι..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

πέτρο, έχει μερικές καλές μέρες εδώ και είμαστε με ανοιχτά παράθυρα στα γραφεία και ήλιο και βόλτες στο πάρκο και ξεγελάστηκα ότι το καλοκαίρι είναι..

όσο κρατάει καλό είναι :-)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

antoine, αυτό είναι το αγαπημένο μου κομμάτι από placebo.. και γενικά νομίζω ότι αυτό είναι pure placebo..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

tovenito, εννοείται πως την έχω δει. η Ρ. μού έκανε δώρο και τη μουσική της όταν γυρίσαμε από το νησί..

μιας και μαζευτήκαμε ήδη 4, προτείνω να τα μαζεύουμε και να πηγαίνουμε :-)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

apparos εδώ έχει καλό καιρό και αρνούμαι να μπω σε σκέψεις κρύου!!
:-)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

VK δεν ξέρω.. νομίζω κάνω αυτό που κάνω και στη ζωή μου. περνάω μια ολόκληρη μέρα (ή και μέρες) απλά σκέφτοντας πώς ήταν όλα κάποτε. και άλλες μέρες απλά κάνω όνειρα και σχέδια και κυνηγάω πράγματα για το μέλλον..

δεν είμαι πολύ φανατικός της γραμμικότητας του χρόνου..

THANOS said...

Exw mia anipsoula 5 xronwn.Pou kai pou me rwtaei pote tha paw sto nisi mou.Pistevei pws kathe anthrwpos exei ena monadiko nisi opou pigainei kai einai eytixismenos. Kai mallon exei dikio...

xryc agripnia said...

H Αιγιαλη εχει τις ομορφιες της,αλλα για να ζησεις πραγματικα το νησι πρεπει να μεινεις στη Χωρα.
Η Χωρα ειναι το νησι.

:)

Vam33 said...

Που είναι το καλοκαίρι ;Ωραίο.Καλησπέρες

Giannis Drakos said...

Σε μέρη που δεν ξέρουμε,8α πάμε απο δρόμους που αγνοούμε.Έστω και πάνω σε μια σχεδία.Υπέροχο κείμενο.Και εγώ που έλεγα να αναβάλω την Αμοργό και φετος...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

Thanos, μ'αρέσει αυτή η ιδέα. Για την ώρα έχω βρει ένα άλλο νησί, κάπως μεγαλύτερο αλλά οκ.. και η Αμοργός θα ξανάρθει..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

archive, η χώρα ήταν πολύ όμορφη, ειδικά το κάστρο ψηλά.. αλλά με την Αιγιάλη δέθηκα.. ίσως επειδή η θάλασσα είναι πιο κοντά (μεγάλη αδυναμία..)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

Vam33, που είναι, οεο; όλοι αυτό περιμένουμε. τουλάχιστον εκεί θα έλθει σίγουρα. εδώ παίζει..

ελπίζω να είσαι καλά.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

Gianni, αν θες να πας να πας, μην το αφήσεις. είναι υπέροχο νησί.. αν και αυτό το κατάλαβες από το κείμενο..

χαιρετώ!

Roadartist said...

Καλησπέρες.. από τη βροχερή Αθήνα.. ;)

Antoine said...

Πού χάθηκες εσύ;
Ελπίζω να άκουσες το Battle for the sun!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

roadartist, καλησπέρες.. χάθηκα πάλι..

εδώ είχε ήλιο.. ωραία είναι.. χαιρετώ!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

antoine, στα δρομάκια της πόλης μάλλον.. το άκουσα.. πάλι άλλαξαν στυλ.. χεχε

Aντώνης said...

Μ' αρέσει να βρίσκω "μικρούς ναυτίλους" σε άλλο χρόνο και άλλες διαστάσεις :) Καλώς σε βρήκα λοιπόν

bloum said...

pou eisai? pws kai exeis exafanistei? mas leipoun ta keimena sou! fILIA POLLA mrt

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

Αντώνη, καλώς σε βρήκα κι εγώ. Αυτό το Ναυτίλο τον πέτυχες σε ανενεργή περίοδο αλλά λέει να γυρίσει. χαιρετώ!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ΜRΤ μου, ελπίζω να είσαι καλά.. κι εσένα όλο σε χάνω..

είχα καιρό να γράψω, αλλά βρήκα μια αφορμή σήμερα και να'μαι..