Βlimey!

Είδα κι εγώ το γνωστό βιντεάκι. Ναι, το ομολογώ (όχι της Τζούλιας, αυτό με τη παρέλαση που ήταν πιο 'σκληρό').

Όπως φαίνεται από τη λίστα στα δεξιά, αυτή τη περίοδο αυτή τη περίοδο διαβάζω το 'Ουδέν νεότερο από το Δυτικό μέτωπο', το οποίο το είχα διαβάσει πρώτη φορά όταν ήμουν στο σχολίο και στην ιστορία, το ανέφερε μια από εκείνες τις πηγές που είχαν τα κεφάλαια εκατέρωθες του βασικού κειμένου (που μόνο κάτι geeks με λατρεία στην ιστορία διάβαζαν τότε). Μού είχε κάνει εντύπωση κάτι που είχε γράψει ο Ρεμάρκ, για να δώσει τον παραλογισμό του πολέμου (και του στρατού, προσθέτω εγώ): ότι ένα γυαλισμένο κουμπί μετρά περισσότερο από τόμους φιλοσοφίας.

Το υπόλοιπο βιβλίο είναι μια μάλλον επώδυνη καταγραφή του πολέμου μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη που δεν θα ήθελε να ήταν εκεί. Καμμια σχέση με κάποιον που θα ήθελε να πάει, ή ακόμη και θα προκαλούσε κάποιον για να λύσουν 'εθνικές' διαφορές. Είναι παράξενο πώς υπάρχει ακόμη πόλεμος όταν υπάρχουν τέτοιες καταγραφές, έστω και αν τέτοιο βιβλίο δεν είναι καταγραφή ενός πολέμου, αλλά των εσωτερικών διεργασιών μιας γενιάς που τον έζησε.

Διαβάζοντάς το, σκεφτόμουν το βίντεο που είδα και συγκεκριμένα την εκ του ασφαλούς επίθεση μερικών. Φυσικά και κανείς δεν έχει ζήσει πόλεμο και δεν είναι αυτό που μας μαθαίνουν στο σχολείο, μια σειρά ηρωισμών που κάνει ένα έθνος (όχι κράτος, μερικές καταστάσεις έχουν άλλες έννοιες) να ξεπερνάει τα άλλα.. καλά.. φυσικά και δεν ειπώθηκαν αυτά μπροστά από τη Βουλή, αλλά κοντά στην Ομόνοια, που κανείς 'επίσημος' δεν άκουγε.

Τέτοιος είναι ο ηρωισμός.

Και για μια ακόμη φορά σκέφτηκα ότι είναι καλύτερα που δεν μένω πια στην Ελλάδα.

όπως και να έχει, επειδή δεν τα συμπαθώ τα πολιτικά, θα γυρίσω στο βιβλιαράκι μου, εν αναμονή του επόμενου, που το amazon δεν λέει να μου στείλει: το logicomix! (google it).