English Isles Life Day #949

Αγαπητό μου ημερολόγιο που τόσο σε έχω αγνοήσει, ελπίζω να με βρίσκεις καλά. Σήμερα ήταν μια παράξενη μέρα αφού ξύπνησα στις 9 και φόρεσα κάτι ανοιξιάτικο και βγήκα έξω και δεν κρύωνα. Το οποίο σήμαινει ή ότι ήλθε επιτέλους η άνοιξη ή απλά συνήθισα τον καιρό εδώ και θα γίνω σαν εκείνους τους πιγκουίνους που επισκέφτηκαν μια μέρα το σπίτι του Μπους-Μπους του βοδιού-παλλικάρι (ας μου πει κάποιος ότι θυμάται αυτό το καρτούν και δεν είμαι ο μόνος).

Α, ίσως, καλό μου ημερολόγιο (κι εσύ καλό μου κοινό) παρατήρησες ότι η φωτογραφία απεικονίζει μια τάρτα. Εγώ την έφτιαξα (από κάτω έχει και πρόταση σερβιρίσματος, κομπλέ με σερβίτσιο και πετσετούλα). Ναι, ξέρω, μού άρπαξε κάπως στις άκρες αλλά ήταν η πρώτη μου τάρτα (αλλά ουχί η τελευταία) και συγχωρούμαι. Δεν βλέπεις τι έχει μέσα αλλά θα σου πω εγώ: έχει πράσο (αμέ) και Cheshire cheese , που ομολογώ, πρόσφατα έμαθα. Μέχρι πρότινος μόνο τη Cheshire Cat ήξερα, που προφανώς είναι συγχωριανή με το τυρί.

όπως καταλαβαίνεις είμαι πολύ περήφανος. Αύριο θα φτιάξω Cheesecake με μελιτζάνα (δεν είναι ακριβώς κεικ απλά το ονόμασα έτσι γιατί ακούγεται ωραίο). Τι λες; τι με εχει πιάσει και μαγειρεύω;

Πρώτον, το κάνω επειδή το έχω μέσα μου και είμαι παιδί για σπίτι. Δεύτερον ήταν μια ιδέα, λόγω Οσκαρ, να κάνω theme weekends με βάση ταινίες από τα φετινά Όσκαρ. Οπότε αυτό το σ/κ κάνω το Julie & Julia. Βέβαια, πρέπει να πω ότι θα είναι το πρώτο και τελευταίο theme weekend γιατί τα φετινά Όσκαρ δεν βολεύουν. Οι άλλες εναλλακτικές που είχα ήταν να κάψω το δέντρο έξω από το σπίτι και να κλαίω όντας βαμένος μπλε, κάτι μεταξύ στρουμφακίου και ροζ (μπλε) πάνθηρα. Μια άλλη λύση ήταν να κάνω ντοκιμαντέρ για τον πόλεμο του Ιράκ και έπρεπε να πετάω βόμβες σε ιρακινούς γείτονες, αλλά αφενός δεν έχω (ούτε βόμβες ούτε ιρακινούς γείτονες), αφετέρου αυτό στην Αγγλία τιμωρείται (μη κοιτάς τι λένε οι εφημερίδες). μια άλλη λύση ήταν να κάνω το Precious και να αρχίσω να πετάω στη μαύρη κόρη μου ό,τι βρω μποροστά μου αλλά δεν το έχω το βίαιο (επίσης δεν έχω κόρη). απέρριψα την ιδέα να φουσκώσω μπαλόνια έξω από το σπίτι και να πετάξω όπως επίσης και να παντρευτώ έναν ήδη παντρεμένο μεσήλικα. όπως καταλαβαίνεις η ιδέα μου, αν και πρωτότυπη, είχε αντικειμενικές δυσκολίες.

Ενιγουέι, η δουλειά συνεχίζει να πηγαίνει καλά, προχτές πάλι έκανα μια φοιτήτρια να κλαίει (ειλικρινά, δεν το κάνω επίτηδες) και ένας άλλος φοιτητής μου αποκάλυψε ότι τα σ/κ ντύνεται Βικιν (Viking ντε) και παίρνει μέρος σε αναπαραστάσεις μαχών (ντυμένος ανάλογα).

Το μεγαλύτερο κουλό της βδομάδας όμως ήταν άλλο (δεν θα το βρεις). Εκεί που περπατούσα από το Waitrose προς το σπίτι, στο δρόμο είδα έναν γνωστό, έναν παλιό μου συμμαθητή. Βέβαια, δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν από το Λύκειο ή από τα ένδοξα χρόνια μου στην ΑΣΟΕΕ αλλά δεν έχει σημασία γιατί πάλι ενεός έμεινα (όπως καταλαβαίνεις δεν μιλήσαμε γιατί δεν τον συμπαθούσα τότε- αυτό το θυμόμουν- και δεν νομίζω να άλλαζε τώρα αυτό).