Αυτή είναι από τις αγαπημένες μου πλευρές του Λονδίνου. Είναι και η θέα από το γραφείο μου. Για την ακρίβεια είναι από τη Waterloo Bridge. Στα δεξιά είναι το Southbank Centre, ευθεία η Golden Jubilee Bridge, στο βάθος η Westminster Bridge και το Κοινοβούλιο.
Κάθε πρωί στο δρόμο για το γραφείο βλέπω τη γέφυρα. Γενικά με τις γέφυρες της πόλης έχω μεγάλη ιστορία. Μάλλον φταίει η αδυναμία μου στο ποτάμι. Ειδικά όταν τα νερά τραβιούνται και φαίνονται οι όχθες του. Ή τα πρωινά που χτυπάει ο ήλιος τα νερά. Στο διάλειμμα για φαγητό που περπατάω στη γέφυρα και κοιτάω το νερό. Θυμάμαι μια συνάντηση στο Southbank Centre, που κατέληξε στη Millenium Bridge. Και τελικά στο Παρίσι. Σε άλλη γέφυρα εκεί.
Και τελικά πουθενά.
Κάθε βράδυ φεύγοντας βλέπω τον Τower Clock (το επίσημο όνομα του Big Ben) και είναι το δεύτερο μέρος που με κάνει να πιστεύω ότι είμαι στο Λονδίνο. Στην απόσταση από το γραφείο ως το μετρό, συνάντησα κάποιον που δεν περίμενα. Δεν είναι και τόσο μεγάλη η πόλη πια. Και με έναν καφέ μιλήσαμε. Και στα σκαλοπάτια της Waterloo Bridge είπαμε γεια αλλά δεν είχα καταλάβει ότι μάλλον θα ήταν και η τελευταία φορά.
Και μέσα στα νεύρα μου και τη προσπάθειά μου να δείξω ότι το ξεπέρασα, δεν είπα αυτά που ήθελα. Και έφυγε χωρίς να ξέρει.
ίσως το απρόοπτο να κανονίσει κάτι και να συναντηθούμε. Αλλά ξέρω ότι δεν θα μπορώ να πω τίποτα. Τότε έπρεπε. Μετά δεν έχει νόημα και απλά θα είναι σαν ρετροσπεκτίβα σε παλιό σινεμά. Σαν μια συναυλία μετά από χρόνια. Και μια ευκαιρία χαμένη. Με μια μετάνοια μάταιη. Ένα αποτυχημένο email, ένα κομμάτι χαρτόνι με μερικές λέξεις γραμμένες σε φλούο μαρκαδόρο κλεμμένο από την αποθήκη του γραφείου και ένα χαμόγελο για αντίο.
Και μια άρνηση αποδοχής.
16 comments:
αν σου πω τι μου θύμισες...το ομώνυμο τραγούδι των Abba το "Waterloo". ότι θυμάμαι χαίρομαι θα μου πεις...Ωραία θέα πάντως. Εγώ (για να ζηλέψεις) βλέπω από το μπαλκονι του γραφείου μου Ακρόπολη και Λυκαβηττό. Φιλιά μικρό!!!!
Καταρχην να δηλωσω ότι εχεις και γαμω τις θεες! Αλλα εγω εχω σε αποσταση βογκητου τον απεναντι βιαιο γειτονα, με το μαυρο μαλλι μαυρο μοθσι που σημερα βγηκε να ανοιξει τις μπαλκονοπορτες με την στενη μαυρη του φορμα και είναι αυτό που ειδα…ΘΑΥΜΑ ΓΕΥΣΗ!!! Η λεξη BULGE σου λεει κατι; Συνεχιζω όμως και σου λεω ότι πολύ ευκολα χαλιεσαι με τετοιες συναντησεις όπως αυτές που αναφερεις και για αυτό φταιει το καραμουντο το Λονδινο. Καλημεεεεεεερααααααααα!
περιγράφεις το σκηνικό της πόλης υπέροχα. ήδη περιμένω πως και πως το κανονισμένο μου ταξίδι για λονδίνο, αλλά έχει πολύ καιρό μέχρι το πάσχα. δεν ξέρω αν θα έχει νόημα να πεις κάτι μετά, σε μια άλλη συνάντηση, αλλά αν είναι σημαντικό για σένα, τότε θα έπρεπε να το κάνεις. και μην το σκεφτείς πολύ. κι όπου σε βγάλει...
Will you cross that bridge? ;)
δεν ειναι τοσο μελωδραματικα , οσο θελεις να τα ζεις , αστα τα πραγματα χαλαρωσε και αν ειναι να σου βγει μιλα και πεστα , αν δεν σου βγει ξεπερασετο , καλημερες απο μια αθηνα που μουδιασμενη , φοβισμενη , η χθεσινη βροχη ηταν καλη ξεπλυνε λιγο τις βρομιες μας .
πόσο τυχαίο είναι ότι τη γέφυρα μπορείς να τη προσφέρεις ως βατερλό;
pinkaki, κι εγώ καμμια φορά το σιγοτραγουδώ όταν φεύγω από το γραφείο (το πρωί δεν έχω όρεξη, ψάχνω το τσάι μου μήπως και ανοίξει το μάτι μου).
έχει και η Αθήνα τις θέες της όμως (ένα ποτάμι να είχε..).
ματς ματς!
πέτρο (και μάλιστα ψεύτικε) αυτό το bulge το πρωτοδιάβασα το πρωί στο γραφείο και από τη μία γελούσα, από την άλλη έχασα την όρεξη για τα shortbreads μου).
και ειλικρινά δεν είναι μουντή πόλη. δεν φαντάζεσαι πόσο ρομαντική μπορεί να είναι..
αυτό με έφαγε και όπου και να περπατήσω, είναι σαν συναισθηματικό ναρκοπέδιο.
unclescrooge, δεν έχει νόημα. θέλω, δεν φαντάζεσαι πόσο αλλά δεν έχει νόημα.
άσε που θα είναι σαν περσινά ξυνά σταφύλια ΄(last year's sour grapes που λέμε κι εδώ)..
με το καλό να μας έλθεις λοιπόν :-)
uberbastard, συνήθως πάω μέχρι τη μέση και γυρίζω πίσω. δεν κατεβαίνω εύκολα πια στο νότιο κομμάτι..
εσύ μου χρωστάς έναν λέοντα.
βρε photonio, με κάνεις και ακούγομαι σαν γκρινιάρης :-)
μελοδραματικά δεν είναι αλλά κάτι στενάχωρο παίζει.. τεσπα..
tovenito, με έπιασες εσύ. αυτό σκέφτομαι κάθε φορά με το όνομα αυτό.. με ωραία γέφυρα βρήκα κι εγώ να ταυτιστώ..
καλέ τι σύμπτωση? η γέφυρα έχει αυτό το όνομα για να θυμίζει στους Άγγλους την νίκη τους στα Βατερλό.
Άρα εσύ ως ευρισκόμενος στην Αγγλία θα έπρεπε να την έχεις ως σύμβολο νίκης και όχι ήττας.
Άντε ραντεβού στην Αθηνα.
mahler, hello! δεν το είχα ποτέ σκεφτεί έτσι. το έβλεπα πάντα από τη μεριά των Γάλλων (ένα ακόμη κουσούρι από την εκεί παραμονή μου, μαζί με την συνήθειά μου να πίνω κρασί από το μεσημέρι).
Αθήνα από αύριο πια! γιούπι!
Οι φωτογραφίες σου μου ανοίγουν την όρεξη.
α ρε Vam, είναι όμορφη πόλη, θα σου αρέσει. εμένα μού έλειψε ήδη..
Post a Comment