Shameless disclosures of a sinful blogger

Κάθομαι στο παράθυρο του μπαλκονιού και κοιτάω έξω. Αεροπλάνα περνούν κάθε τόσο, πηγαίνοντας προς το Heathrow. Τη μέρα μπορείς να διακρίνεις και ποιας εταιρείας είναι το καθένα. Ενίοτε πιο πολλά είναι τα αεροπλάνα που περνούν από πάνω από το σπίτι μου παρά τα αυτοκίνητα που περνούν από τον δρόμο μπροστά. Αυτά είναι τα παράξενα με μερικούς δρόμους στο κέντρο της πόλης.

Θυμάμαι τη πρώτη φορά που είδα το Λονδίνο από ψηλά. Και ήθελα να γυρίσω πίσω. Τώρα το σκέφτομαι να φύγω. Τα εισητήρια τα έκλεισα σε μια στιγμή αδυναμίας. Θα ήθελα να κάνω γιορτές εδώ. Θα κάνω πρωτοχρονιά μεν αλλά θα λείψω αρκετά. Θα μού λείψουν διάφορα (-οι), ελπίζω σε κάποιον να λέιψω κι εγώ (ευσεβείς πόθοι) αλλά δεν ξέρω αν το ξέρουν. Αλλά δεν θα το μάθουν από μένα.

Το κακό με το να λείπω δύο εβδομάδες είναι ότι δεν θα δω άλλους που θέλω για περισσότερο καιρό λόγω διαφορετικών αδειών. Και σε τόσο διάστημα ή κάτι θα πάει καλύτερα ή θα ξεσυνηθίσεις και θα πάει χειρότερα (τον τελευταίο καιρό νιώθω να έχω ένα γκρι συννεφάκι από πάνω μου που με ακολουθεί οπότε η απάντηση στην παραπάνω απορία είναι προφανής).

Βαρέθηκα.

Κάθομαι να διαβάσω το βιβλίο που πήρα χτες από το Waterstone's της Trafalgar Sq. Σε ένα τραπέζι είχαν διάφορα βιβλία και είναι απολαυστικό να τα ψάχνεις, να ανοίγεις, να διαβάζεις λίγο. Τελικά πήρα το Πρόγευμα στα Tiffany's (ήθελα να πάρω κάτι γλυκό, το ομολογώ..) και το On the road (ακόμη δεν το έχω διαβάσει και ντρέπομαι). Θυμήθηκα μετά το κέρμα που είχα πετάξει στο συντριβάνι. Ιδέα του Τόβενε. Δεν ξέρω αν το είχα κάνει νωρίτερα, εκεί που έπρεπε, αν θα είχε πιάσει.

Ένα τηλέφωνο είχα σήμερα και μού έφτιαξε τη διάθεση. Αλλά νομίζω δεν το κατάλαβε. ίσως φταίω κι εγώ. ίσως και όχι.

Δεν φταίω.

Θυμάμαι το προηγούμενο Σαββατοκύριακο. Αφενός δεν ξέρω πότε πέρασαν οι μέρες. Αφετέρου δεν ξέρω πότε κιόλας άλλαξα γνώμη για κάποια πράγματα.

Τη παρασκευή μετά το φαγητό περπατούσαμε στη Carnaby Str. για να δούμε τους φουσκωτούς της χιονανθρώπους. Έχει παγωνιά και παρατηρώ ψηλά κάτι μικρές νιφάδες να πέφτουν. Δεν είναι ακριβώς χιόνι αλλά δεν είναι άσχημο.

Απλά σκέφτηκα ότι θα προτιμούσα να το έβλεπα με άλλα μάτια. Και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.

Ένα ακόμη αεροπλάνο πετάει.

όσα αεροπλάνα και να έχεις, πάντα θα μένεις στο ίδιο μέρος. Και όσες γέφυρες και να μας φτιάξουν, το ποτάμι ακόμη θα χωρίζει τη πόλη σε Southbank και Northbank. Και άντε να περάσεις τη μια γέφυρα. Μετά;