Επιστολή 1.
Το πρωί στο μετρό πιάνομαι από έναν στύλο να κρατηθώ και είναι παγωμένος. Φτάνω στο γραφείο νωρίς και δεν έχω όρεξη. Μετά τα χτεσινά νόμιζα ότι όλα πέρασαν.
Μετά τις 3 δεν έχει δουλειά στο γραφείο και πατάω τα πλήκτρα για να ακούγεται ότι κάνω κάτι. Στο σπίτι αλλάζω τα λουλούδια στο βάζο και βάζω ένα ποτήρι κρασί.
Μέχρι που χτυπάει το τηλέφωνο. Και δεν το περίμενα. Στη Victoria με μια κούπα τσάι η ένταση των προηγούμενων ημερών περνάει χωρίς εξηγήσεις και πολλές κουβέντες. Απλά κοιταζόμαστε. Στο ισπανικό εστιατόριο τα tapas είναι πολλά. Οι εξηγήσεις συνεχίζουν να έρχονται με τα μάτια. Με ταίζεις χωρίς να νοιάζεσαι για το αν μας κοιτάξει κανείς.
Ξύπνησα τσαντισμένος το πρωί. Σε λίγο θα κοιμηθώ όπως την παρασκευή στη Ρώμη.
Καληνύχτα.
10 comments:
μετα ομως τα νευρακια περασαν ε?
lost thoughts, light, love, life ναι, ναι. όλα όμορφα.
χμ άντε να δούμε. Πολλές ευχές για το καλύτερο (ακούγοντας Κάλλας στο τέρμα για να κάνω ατμόσφαιρα).
πισωγυρίσματα στο ρομάντσο!
τις θερμότερες ευχές μου!
mahler76μ ευχαριστώ, τις χρειάζομαι :-)
tovenito, ναι, μια κυκλοθυμία υπάρχει..
θα δούμε.
ευχαριστώ πάντως!
Νι'ωθεις ότι μέρες που περνάνε στο Λονδίνο είναι διαφορετικές; Αν ναι, τότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας... όλα κυλούν ομαλά!
Καλως ήρθες.Πρέπει να ηταν ωραία στην Ρώμη απ ότι κατάλαβα απο τα κείμενα.Ωραίες φωτογραφίες
antoine, τίποτα δεν κυλάει ομαλά. μέχρι χτες κυλούσε. τώρα είμαστε στα ίδια.
αλλά οι μέρες στο Λονδίνο κυλούν όμορφα. αλλά για άλλους λόγους.
δυστυχώς. και ευτυχώς.
Vam33 καλημέρα. καλά ήταν εκεί. είχα καιρό να περάσω τόσο καλά.
αλλά όλα αυτά είναι βραχύβια. και δεν εννοώ μόνο το ταξίδι (που είναι εξ ορισμού βραχύβιο).
σκέφτομαι και το ποστ που σου χρωστάω, για τη μικρή μας πόλη.
Post a Comment