Από το κρεββάτι κοιτάω έξω από το παράθυρο και ένα αεροπλάνο πετάει. όπου και να είσαι στο Λονδίνο, πάντα περνούν από πάνω αεροπλάνα. το δωμάτιο είναι σκοτεινό οπότε βλέπω πιο έντονα τα φώτα του.
τις κυριακές, το έχω ξαναπεί, με πιάνει κάτι και δεν μού αρέσει τίποτα. όλα είναι στραβά. είναι εκείνες οι ώρες που δεν θες να μείνεις εδώ αλλά δεν θες να γυρίσεις και πίσω, θες να αλλάξεις σπίτι αλλά δεν ξέρεις αν μπορείς. ακόμη και το να βγάλεις τα σκουπίδια έξω (πάντα μετά τις 9 μη βρούμε και κανά μπελά) είναι κόπος.
ο Αύγουστος φέτος δεν έχει καμμια έκπληξη μιας και είναι κρύος όπως κάθε χρόνο. διαβάζω κάτι παλιά (πολύ) ποστ και αναρωτιέμαι γιατί δεν γράφω έτσι πια.
από την άλλη πλησιάζει η μέρα να παραδόσω τα πρώτα κεφάλαια της διατριβής για εξέταση και ποιος ξέρεις τι θα ακούσω. τον ίδιο φόβο έχουμε όλοι οι διδακτορικοί νομίζω.
you don't have the intellectual capacity to continue
στο μυαλό μου αυτή η φράση ακούγεται με τη φωνή του HAL9000.
δεν πειράζει. αύριο είναι δευτέρα.
κάτι θα βρω να κάνω.
τραγούδι της νύχτας- porcupine trees- trains
4 comments:
αχ οι Άγγλοι, τουλάχιστον σε κόβουν με στύλ. ΘΕΕΕΣ!!
Αυτά βέβαια μακριά από εμάς μικρέ μου. Πολλά φιλάκιααα
Η Παρασκευή είναι ωραία μέρα: Έχεις μπροστά σου το Σαββατοκύριακο. Το Σάββατο είναι ακομα πιο ωραίο: Δεν δουλεύεις και μπροστά σου είναι ακόμα μια ημέρα αργίας. Η Κυριακή είναι το τέλος: Όσο κι αν αγαπάμε την δουλειά μας, όσο κι αν είμαστε ικανοποιημένοι από τον τρόπο που οργανώσαμε την ζωή μας, πάντα υπάρχει ένα υπόλοιπο που μας οδηγεί στην ταβανοθεραπεία. Τουλάχιστον σε μένα κάπως έτσι συμβαίνει...
Είμαι σίγουρος ότι πήγαν όλα εντάξει με την διατριβή.
mahler, προτιμώ να με περάσουν με στυλ! αλλά ναι, έχουμε άλλο επίπεδο εδώ στο νησί!
φώτη, τον άλλο μήνα θα εξεταστώ. για την ώρα απλά τη διαβάζω και τη ξαναδιαβάζω και άγχομαι :-)
πάντως, αυτό της Κυριακής όπως το περιέγραψες είναι! ακριβώς όμως!
Post a Comment