Saturday 26 June 2010

Time (and other) differences

Έχω ένα κουτί στο κομοδίνο μου, πορτοκαλί, από το ΙΚΕΑ, μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο, κανά 4λιρο το σετάκι. Από ένα παλαιότερο ταξίδι όταν μετακόμιζα στο τρίτο, αισίως, διαμέρισμα στο Λονδίνο.
Βρήκα σήμερα εκεί, δύο μολύβια, αμφότερα από το Παρίσι, μια θήκη CΚ, ένα εισιτήριο από το Χ95 και μια κάρτα επιβίβασης της ΒΑ για ένα ταξίδι για το οποίο κανείς δεν έμαθε ποτέ, κάτι γυαλιά για 3-D), ένα playmobil, ένα Αμοργιανό βραχιολάκι, έναν σελιδοδείκτη από την Πολιτεία, μια καρτ-ποστάλ του Λιχτενστειν (του ζωγράφου, όχι του κρατιδίου), κάτι γράμματα, κάτι φωτογραφίες που ξέχασα να επιστρέψω (το κάνω συχνά).
Άνοιξα το κουτάκι για να βρω ένα δισκάκι με (κάτι άλλες) φωτογραφίες αφού ένας ιός με έκανε να χάσω ό,τι είχα και δεν είχα. Βέβαια, για το τι έχασα δεν ευθύνεται μόνο ο ιός αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Η Madonna τραγουδάει happiness lies in your own hand, από την εποχή που χρησιμοποιούσε μεθόδους τύπου Κοέλο-φιλοσοφία του καναπέ για να κάνει σουξέ.
Κάνει ζέστη, το αεράκι που είχε νωρίτερα σταμάτησε και ζεσταίνομαι, χάνω χρόνο ενώ έχω πράγματα να κάνω (πολλά), όλα είναι περίεργα και θα έπρεπε να υπάρχει ένας νόμος που να απαγορεύει το άνοιγμα κουτιών συγκεκριμένες μέρες του χρόνου.
τραγούδι της νύχτας- Syntax- Message

15 comments:

immabill said...

Εσυ δεν ανοιξες κουτι αλλα την πορτα της Ναρνια :) .. Ειναι ωραιο ομως οταν συμβαινουν κατι τετοια. Βρισκεις πραγματα που ειχες ξεχασει οτι καποτε αγαπουσες, αναμνησεις, μυρωδιες .... Τωρα βεβαια αν σου θυμιζουν πραγματα που νοσταλγεις πολυ και σου χουν λειψει, ισως σου ''μαυρισουν'' λιγακι το βραδυ :). Νομιζω το τραγουδι που διαλεξες ταιριαζει γαντι με την ολη αφηγηση ... Καλη σου μερα !!

Κατερίνα said...

Κι εγώ έχω ένα παρομοιο κουτί με έναν χιονάνθρωπο επάνω και γράφει "One time I wished upon a star and then my wish came true". Μου αρέσει πολύ να ανοίγω τέτοια κουτιά.Ξαφνικά χάνεσαι σε αναμνήσεις & νοσταλγείς ανθρώπους και καταστάσεις.

Vam33 said...

Μια ολόκληρη ζωή μέσα σε αυτό το κουτί
Καλησπέρες

Kος Μηδενικός said...

Εγώ λέω να κοιτάξεις να ζήσεις...και άσε τα κουτιά για τις στιγμές που χαίρεσαι να τα ανοίγεις. Φρόντισε να είναι άπλετες στη ζωή σου αυτές οι ευκαιρίες...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βασιλη, κι εγώ αυτό σκεφτόμουν, τη ντουλάπα της Νάρνια, χεχε.
καλά ήταν αλλά τώρα back to business.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

katerina, νομίζω όλοι μας έχουμε ένα τέτοιο κουτάκι :-)
και κάθε τόσο το ανοίγουμε να θυμηθούμε διάφορα..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βαμ, έχει δει αυτό το κουτάκι..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ζερό πουάν (!), έχω να το φροντίσω αλλά δεν είναι πάντα στο χέρι μου.. γι αυτό υπάρχουν τα κουτάκια!

Dimosthenis said...

Το κουτί της Πανδώρας, ε;
Γιατί άραγε τα μαζεύουμε όλα αυτά τα πράγματα; Είναι τόσο λίγη η μνήμη μας, κι όμως κάτι τόσο μικρό που αποθηκεύουμε μέσα σ'ένα κουτί μπορεί να κρατήσει αναλοίωτη μια ανάμνηση, γλυκιά ή πικρή. Μόνο και μόνο γι' αυτό το λόγο, αξίζει να μαζεύουμε μικρά πραγματάκια. Στο τέλος μόνο οι αναμνήσεις θα μας μείνουν άλλωστε...

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

δημοσθένη, εγώ έχω μεγάλη αδυναμία στη μνήμη μου και τις αναμνήσεις γενικά (δεν ξέρω τι λέει αυτό για μένα...) οπότε αυτός είναι ο λόγος που τα μαζεύω. και όπως είπες, στο τέλος με αυτά μένεις :-)

the boy with the arab strap said...

kane mia teleti kai kapse oles tis anamniseis .

ezak said...

...η μουσική επιλογή ταιριάζει γάντι στο σημερινό δευτεριάτικο βροχερό πρωϊνό...

υ.γ.ένα τέτοιο κουτί από γάλατα νουνού γεμάτο αναμνήσεις το έχω ανεβάσει στο πατάρι και το έχω βάλει όσο πιο πίσω γίνεται σκεπασμένο από άλλα αντικείμενα, πνιγμένο μέσα στη σκόνη έτσι ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να το ανοίξω ξανά...

Pink_Fish said...

το σπιτι μου είναι γεμάτο από κουτάκια με διάφορα μπλιμπλίκια μέσα. Κοσμήματα που δε φορώ πια, φωτογραφίες, αποκόμματα, καρτ ποστάλ, ότι μπορείς να φανταστείς...Καθένα έχει να μου πει κάτι. Χαιρετώ την Ιγγλετέρα

fvasileiou said...

Το κουτί της Πανδώρας. Της δικής σου, της προσωπικής Πανδώρας.

Εγώ, αν πέσω σε ανάλογα κουτιά, τα κοιτάζω για μια-δυο στιγμές παγωμένος και μετά με πιάνει κάτι και τα πετάω όλα. Δεν θέλω αναμνήσεις, δεν θέλω αναμνηστικά. Είναι ψευδαίσθηση, αλλά μου αρέσει να νομίζω ότι το χαρτί παραμένει άδειο για να το γεμίσω κατά πώς θέλω.

mahler76 said...

εγώ πάλι δεν έχω τέτοια κουτιά. Η ζωή μου είναι πολύ πεζή για τέτοιες ποιητικές εξάρσεις :)