Monday 12 April 2010

Post γκρίνιας

Ακούγοντας groove armada για κάμποσες ώρες σκέφτομαι ότι αρχίζω να καταλαβαίνω τους βρεταννούς που κοιτούσα αποσβολωμένος όταν πρωτοήλθα εδώ. Τελικά το κρύο το συνηθίζεις και δεν το καταλαβαίνεις. Γι'αυτό κάθομαι με ανοιχτό παράθυρο, κοιμάμαι με ανοιχτό παράθυρο, αν και ο καιρός δεν επιτρέπει τέτοια (ξαναήλθε το κρύο).
Αυτές τις μέρες τρία πράγματα σκέφτομαι συνεχώς. Το ένα είναι τα χρόνια στο Λονδίνο. Που με κάνουν να είμαι πια σπίτι μου εδώ. Μιας και η μνήμη μου, όταν λειτουργεί, λειτουργεί εξ'αιτίας της όσφρησης και της μουσικής, υπάρχουν πολλά που μού θυμίζουν το Λονδίνο, σαν σπίτι μου. Η μυρωδιά του γρασιδιού, κάτι δισκάκια της PJ Harvey, των Portishead, των, Tindersticks, η Dior Homme Sport. Που μου θυμίζουν απογεύματα στη Victoria Line, κάτι απογευματινές βόλτες στη Brick Lane, μια άνοιξη σε ένα μπαλκόνι ενός βικτωριανού σπιτιού.
Το δεύτερο είναι το Παρίσι. Καμία σχέση με το θέμα μας. όταν το άφησα πρώτη φορά, νόμιζα ότι έπρεπε να ξαναγυρίσω. Δεν το έκανα για 3 χρόνια. όταν το έκανα, ήταν τελείως διαφορετικό και νόμιζα ότι όταν το πρωτοαγάπησα ήταν σαν τους ανοιξιάτικους (όπως καταλαβαίνεις, στο μπλογκ αυτό που ο χρόνος είναι μια σχετική έννοια, όλα γίνονται για την άνοιξη) φοιτητικούς έρωτες που μετά από χρόνια σκέφτεσαι και αναρωτιέσαι πώς το έκανες εσύ αυτό. Και μετά από ένα περίπου χρόνο από τη τελευταία επίσκεψη, ακόμη σκέφτομαι το πώς ήταν τότε. Να μπαίνω στο μετρό κάθε μέρα, να πηγαίνω για φαγητό, σε μουσεία. Επίσης πέρσι συνειδητοποίησα πως είχα χάσει την άνεση που είχα στα γαλλικά. Κάποτε δεν με έπιανες.
Το τρίτο θέμα είναι μια συνάντηση που είχα τις προάλλες. Πριν κανά μήνα, όπως είχα γράψει εδώ, είχα συναντήσει στο δρόμο για το waitrose έναν παλιό μου συμμαθητή. Τελικά συμφοιτητής μου ήταν, όχι συμμαθητής. Τον ξανασυνάντησα τη Παρασκευή και αυτή τη φορά μου μίλησε. Εκτός του ότι με χαιρέτησε με έναν παράξενο τρόπο- μια χεραψία τύπου ράπερ/αγκαλιά που δεν πολυκατάλαβα και προσπάθησα να ξεχάσω μιας και οι διαχύσεις δεν είναι το δυνατό μου σημείο, με είπε και πατριώτη. Ομολογώ ότι το τελευταίο το βρήκα κάπως συλλεκτικό και δεν είπα τίποτα (άσε που με είχαν κυριεύσει οι εικόνες από μια συνάντηση δύο ελλήνων σε ανθρακορυχείο στο Βέλγιο όπου από τη χαρά τους φωνάζουν πατριώτη και τρέχουν να αγκαλιαστούν- μετά γύρισα στο Λονδίνο του 2010). Στα 5 λεπτά που μιλήσαμε, δύο πράγματα μού είπε: πόσο άσχημες είναι οι αγγλίδες και πόσο 'κωλοχώρα' (δική του έκφραση) είναι η Αγγλία. Τότε θυμήθηκα ένα άλλο περιστατικό όταν πάλι τυχαία συνάντησα έναν παλιό μου φίλο στη σχολή στο Λονδίνο. Ήταν με μια φίλη του Κυπρία και όταν τον ρώτησα πώς βρήκε το 'νησάκι μας' η κοπελιά γύρισε έκπληκτη και με ορθάνοιχτα μάτια με ρώτησε: 'νησί μας; ελλαδίτης (sic) δεν είσαι εσύ;'. Όταν τόλμησα να πω ότι είμαι μια χαρά εδώ πέρα και κοντεύω να γίνω επίσημα κάτοικος (λόγω naturalisation) με ξανακοίταξε (τέτοιο βλέμμα είχε μόνο το 4χρονο ανιψάκι μου όταν με ρώτησε πού πήγε η μαμά του Νέμο- και της είπα ότι πέθανε και δεν συνέχισε τη κουβέντα) και με ρώτησε αν έχω ιδέα τι έχει κάνει η αγγλική εξωτερική πολιτική στη Κύπρο (το γιατί να με νοιάζει δεν μού εξήγησε) και τι άσχημη χώρα είναι. Τη ρώτησα αν έχει συνειδητοποιήσει σε ποιας χώρας το έδαφος βρίσκεται και μού είπε ότι ήλθε για τη γνώση και για να φύγει αμέσως για να κάνει κάτι καλό στη χώρα της. Αυτό, ομολογώ, μού θύμισε λίγο την απάντηση των παιδιών της ΚΝΕ στην ΑΣΟΕΕ όταν τούς ρωτούσε κανείς γιατί ήταν στην ΑΣΟΕΕ που γενικά ήταν πανεπιστήμιο του καπιταλισμού και σου έλεγαν ότι ήλθαν για να πολεμήσουν το σύστημα απο μέσα.
Μάλιστα.
Η πρώτη περίπτωση ήταν χαρακτηριστική έλληνα. Η φέτα εδώ δεν είναι αρκετά καλή, αλάτι σαν το Κάλλας δεν υπάρχει, ελληνικός ήλιος δεν βγαίνει, οι άγγλοι είναι ξενέρωτοι κτλ. Αλλά δεν γυρνούν πίσω, ποιος ξέρει γιατί ταλαιπωριούνται εδώ. Η δεύτερη περίπτωση με τσάντισε περισσότερο. Για δέκα λεπτά είχα μια αφιονισμένη να αραδιάζει ονόματα, ιστορικά τοπονύμια, ημερομηνίες, οράματα ενώσεων, με μια προφορά με χαρακτηριστικό couleur locale και να με ρωτάει γιατί δεν θέλω να γυρίσω πίσω μετά με το διδακτορικό για να δώσω κάτι στη χώρα μου.
Πραγματικά δεν έχω χειρότερο από αυτό. Το θυμάμαι και στην Αθήνα με τους γκρινιάρηδες. Όλα στραβά ήταν. ε φύγε τότε, και πήγαινε αλλού, η γκρίνια μόνο κακό κάνει (η Αθήνα είναι λαμπρό παράδειγμα). Μού κακοφαίνεται αυτό, ίσως είμαι γκρινιάρης και να έχουν δίκιο, ίσως να μένουν εδώ επειδή δεν έχουν τι να κάνουν εκεί, αλλά γιατί πρέπει να κατηγορείς τα πάντα, γιατί να κλείνεσαι στα ήθη της χώρας σου όταν είχες τη τύχη να μπορείς να φύγεις από εκεί; μια τύχη που πολλοί θα ήθελαν να έχουν, ίσως. Στην ουσία, το ερώτημά μου είναι γιατί μερικοί Έλληνες θυμούνται την πολυπολιτισμικότητα μόνο όταν αφορά σε μοχίτος, διακοπές στο Ντουμπάι και λιβανέζικα εστιατόρια που είναι όλα τρέντι;
Γκρίνιαξα και χαιρετώ.

23 comments:

fvasileiou said...

Έχω την αίσθηση ότι ο παλιός σου συμμαθητής ανακύκλωσε κάποια κλισέ για το Λονδίνο και τους Βρετανούς, που θα λέγονται στα φοιτητικά δωμάτια. Πιθανόν να μην τα πιστεύει ή να μην τα πιστεύει ακριβώς. Τα λέει όμως με τόση ευκολία, γιατί είναι ένας εύκολος τρόπος να βγει απο την αμηχανία της αιφνιδιαστικής συνάντησης ή γιατί πιστεύει ότι ο άλλος θα συμφωνήσει μαζί του, έστω και στο περίπου, και νιώθει ότι θα πρέπει να συμφωνήσετε μαζί κάπου, έστω και στο περίπου.

Η κοπέλα από την Κύπρο είναι άλλη ιστορία: Γενικά τα παιδιά από το Νησί (εννοώ το δικό τους νησί) πάντα, μα ΠΑΝΤΑ, θα επιστρέψουν πίσω. Υπάρχει μεγάλη κοινότητα Ελλήνων Κυπρίων στο Λονδίνο, αλλά αυτοί ήταν εκεί, θα μείνουν εκεί. Οι υπόλοιποι, φεύγουν από το σπίτι τους για να σπουδάσουν (στην Ελλάδα ή στην Αγγλία οι περισσότεροι) και επιστρέφουν μετά. Ακόμα και τις σχέσεις τους τις συνάπτουν με αυτό τον όρο.
Οπότε, ξέρεις, τα περί πολιτικής των Άγγλων (που ήταν άθλια στο συγκεκριμένο θέμα, όπως και στα άλλα που σχετίζονται με τις αποικίες), τα εντάσσω εκεί.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

φώτη, ομολο΄γω ότι δεν το σκέφτήκα έτσι. ίσως επειδή οι περισσότεροι έλληνες που έχω γνωρίσει εδώ είχαν μια ειλικρινή σιγουριά για την υπεροχή της χώρας μας. ίσως επειδή δεν μπορώ να συμμεριστώ το ότι πρέπει να συμφωνήσουμε απλά για να το κάνουμε. όπως λέει και το μότο της ΕΕ, united in our diversity :-)

όσο για το άλλο, εσύ τα ξέρεις καλύτερα αυτά αλλά δεν ξέρω αν αυτό διακιολογεί το παραλήρημα κατά μιας χώρας στην οποία ωστόσο δίνεις τα λεφτά σου για να σπουδάσεις. και ναι, η πολιτική της Αγγλίας ήταν όντως απαράδεκτη. έβλεπα ένα ντοκιμαντέρ τις προάλλες για τον πλούτο των εκθεμάτων στο τμήμα βοτανικής του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας και μια εκ των εργαζομένων είπε ότι αυτός ο πλούτος των εισαγόμενων φυτών έκανε τη Βρεττανική Αυτοκρατορία τόσο μεγάλη, και σκεφτόμουν αν συνειδητοποίησε ότι αυτό που είπε ουσιαστικά ήταν ότι η εκμεττάλευση έκανε τη χώρα τόσο μεγάλη. όπως και να έχει νομίζω ότι πολλές χώρες θα το έκαναν αν μπορούσαν, απλά έτυχε να μπορεί η Βρεττανία. αυτό είναι το κακό της Βεστφαλικής ιδέας του κράτους.

ezak said...

...νομίζω δεν υπάρχει πιο μεγαλειώδες από το να βρεθείς σε έναν τόπο άγνωστο και διαφορετικό από αυτόν που είχες συνηθίσει να ζεις και να τον έχεις αγαπήσει τόσο ώστε η ενσωμάτωσή σου σ'αυτόν να σου φαίνεται απλά φυσική εξέλιξη...όλα τ'άλλα είναι φλυαρίες...

Vam33 said...

Μια χαρά τα λες .Ας μην βρίσκουμε το αρνητικό σε καθε χωρα.Η άρνηση είναι μέσα μας για αυτο που είμαστε και ζούμε
Καλημέρες

Vam33 said...

Α και πολυ καλύτερo αισθητικά το νέο λευκό blog!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

έζακ, ευχαριστώ, είχα αρχίσει να πιστεύω ότι εγώ είμαι ο γκρινιάρης..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

βαμ εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι είναι κρίμα να είσαι εδώ και να μη κοιτάς να το χαρείς λίγο.. χαιρετώ σε!

kat. said...

πρώτον: ζηλεύω απίστευτα για τα ταξίδια σου. κυρίως για το παρίσι.. που έχω εμμονές πλέον. θέλω να πάω εκεί και αύριο αν γίνεται!
δεύτερον: σιγά την γκρίνια! δεν έχεις ακούσει την kat. μάλλον σε φάσεις άγχους, νεύρων κτλ να δεις τι κάνει.. προφανώς!
τρίτον: γράφεις πολύ ξεκούραστα.. φανταστικό για τους αναγνώστες (σαν και εμένα) που περνάνε την ζωή τους με έντυπα στο χέρι!!!!!!!!!!!!!!!
τέταρτον: γίναμε φίλοι τώρα ε;

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

κατ. δεν τα λες και σοβαρά ταξίδια- στη γραμμή Λονδίνο-Παρίσι κινούμαι. όταν πάω στο Μάτσου Πίτσου να δεις περιγραφές!

το έχω ξαναπεί, γράφω έτσι ώστε μια μέρα η vogue να αναγνωρίσει το ταλέντο μου (συμβιβάζομαι και με το officiel).

και, ναι, μετά την ανταλλαγή σχολίων, το μοντέρνο αντίστοιχο του 'παιδάκι, θες να γίνουμε φίλοι;', είμαστε ποια φίλοι :-ρ

immabill said...

Τι να πρωτοσχολιάσω θετικά ? Το Groove armada ? το Portishead ? τις τελευταίες 3 ολοκληρωμένες προτάσεις ? Απο ψευτο/ψωροεθνικισμούς έχουμε ζαλιστεί πια...Το σχόλιο του εζακ ήταν right on money για μένα....

Pink_Fish said...

τι βλέπω? ποστ γκρίνιας? κι εγώ που είμαι? να μπω κι εγώ να γκρινιάξω, ευκαιρία έψαχνα, χα! Τι μιζέρια μικρέ μου Ναυτίλε, να μη μπορείς να συνειδητοποιησεις τη πραγματικότητα, ποιός είσαι, που είσαι και-κυρίως-ποιός θα μπορούσες να γίνεις. Αντ' αυτού παρελθοντολαγνεία, πατριδολαγνεία, και κουβέντες του κ......Από νέα παιδιά. Κρίμα, γιατί η πραγματικότητα θα τους χτυπήσει κατάμουτρα όσο κι αν θέλουν να πιστεύουν ότι η "Ελλαδίτσα" είναι καλύτερη από αλλού. Γιατί δεν είναι. Δεν είναι, πως να το κάνουμε. Είναι αυτό που είναι και μη προσπαθούμε να το ωραιοποιήσουμε για να φανούμε "καλύτεροι" από τους Άγγλους, Γάλλους, Πορτογάλους. Sea, sun και souvlaki δεν αρκούν για να μας κάνουν καλύτερους. Γιατί δε ξυπνάμε? Πολύ καλά απάντησες λοιπόν στην Κυπρία, τουλάχιστον εσύ είσαι συνειδητοποιημένος

U.S. said...

ελληνάρες, παιδί μου, τι να λέμε τώρα. το σχόλιο πάει για τον συμμαθητή κι όχι για την κοπέλα. αν δεν σου αρέσει που είσαι εκεί, σήκω φύγε πίσω στην ελλάδα. tzatziki rulez...

tovenito said...

είπαμε ο χρόνος είναι σχετική έννοια αλλά το να μπερδεύεις συμμαθητή με συμφοιτητή!
επίσης παραδέξου, τα κάνεις όλα για να μην πας στρατό!χαχα!
κατά τα άλλα με την ουσία του ποστ συμφωνώ, όπως πάντα δλδ συμφωνώ, τι βαρετό!

iam said...

καλα, μην σκας, τα ιδια εχουμε ακουσει οσοι μενουμε στο Αγγλισταν... παλια γκρινιαζα κι εγω, τωρα πλεον δεν ασχολούμαι, επιπλεον δεν εχω πια φιλους Ελληνες ή Κυπριους, οποτε ησυχασα.
να διευκρινησω οτι στους Κυπριους μπορω να δωσω δικιο σε αυτες τις περιπτωσεις, στους Ελληνες οχι.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

@Βασίλη, μπορείς να σχολιάσεις θετικά όοοο,τι θες :-)
(ειδικά τους groove armada, είναι αδυναμία).

καλημέρες!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

pinkaki, η γκρίνια είναι φίλη μας! χοχο. ντροπή, δεν πρέπει να λέω τέτοια.

ενδεχομένως με τέτοια κρίση να πάψουν αυτά περί ανωτερότητας..

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

σκρουτζάκι, ένα έχω να πω: να φύγετε, να πάτε αλλού! χοχο

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

τοβενίτο, το βρήκες, η όλη αιτία, η raison d'etre αν θες, του αυτοεξορισμού μου είναι η αποφυγή του στρατού!
επίσης, ενώ συνήθως θυμάμαι τη διαφορά συμμαθητή με συμφοιτητή σε αυτή τη περίπτωση δεν το είχα.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

κατ, λάθος σ/κ μιας και εδώ δεν κινείται τίποτα για πουθενά!
αλλά να πας, είναι τέλεια, ειδικά την άνοιξη!

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

i, α, κι άλλος συν-Λονδρέζος, welcome. καλά, δεν σκάω τόσο απλά καμμια φορά τσαντίζομαι (είχε και συννεφιά τότε, με είχε επηρεάσει..)..
το θέμα είναι ότι δεν ήταν και φίλοι μου, το οποίο έκανε το όλο θέμα κάπως πιο ανυπόφορο.

Kος Μηδενικός said...

Ναυτίλε μου, ο Έλληνες δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει αστική συνείδηση για τη πόλη που ζει. Θες να αποκτήσεις για μια ξένη πόλη που φιλοξενείτε; Τόσο μεγάλες προσδοκίες; Μπράβο σου!

nik said...

thumbs up στο post

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

νικ, ευχαριστώ και καλησπέρες!