Saturday 7 November 2009

Stories from a city (I love)


Ήταν όμορφα σήμερα. Είχε ήλιο, αλλά κρύο, όπως κάθε φορά που έχει ήλιο στο Λονδίνο. Είναι από εκείνες τις μέρες που δεν έκανα τίποτα. Αλλά, με κάποιο τρόπο κράτησα τον εαυτό μου απασχολημένο με διάφορα για να ξεχάσω τι είχα να κάνω. Τώρα έχει πάει 10 σχεδόν και είναι αργά για να μπω στη διαδικασία να ξεκινήσω. Δεν ξέρω τι είναι, το περίμενα αλλιώς, αγχώθηκα, όπως πάντα στη αρχή. Ποτέ δεν θα μάθω να αντιμετωπίζω καλά τις αρχές. Ό,τι και να είναι αυτές.

Το καλό είναι ότι πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας με το να θυμάμαι κάποια πράγματα. Πρέπει να τα βάλω σε μια τάξη.

Η μέρες φαίνονται ατελείωτες και το μόνο που μένει είναι η διαδοχή του φωτός από το σκοτάδι (ή ίσως είναι το αντίστροφο) και μια αίσθηση déjà vu.

Διαβάζοντας το The House of Sleep του Jonathan Coe, το οποίο με άφησε μαλάκα και είναι απίστευτο βιβλίο, σκεφτόμουν το πόσοι άνθρωποι περνούν χρόνια σκεπτόμενοι έναν άνθρωπο που κάποτε γνώρισαν αλλά ποτέ δεν συνέχισε αυτό. Το ίδιο είχα πάθει κάποτε και με το Atonement του McEwan. Διαφορετικά βιβλία βέβαια, τελείως διαφορετικά θέματα αλλά το ίδιο, σχεδόν αποτέλεσμα. Χαμένος χρόνος, επειδή κάποιος άλλος σ'το χάλασε.

Ξέρω ότι έχω πολλά πράγματα για τα οποία ευχαριστώ αυτή τη πόλη. Μού λείπει που δεν τη γυρνάω όπως παλιά. Θυμάμαι ένα βράδυ, Απρίλης ήταν, λιγές ώρες μετά τίποτα δεν θα ήταν ξανά όπως πριν.

Υποσχέθηκα κάποια στιγμή να γράψω για όλη τη ζωή μας, στη πορεία μιας απογευματινής βόλτας. Η ιστορία μας σε 10 λεπτά, από το Strand στο Mayfair.

Δεν ζητάω πολλά, σ'το έχω πει πολλές φορές. Αλλά ζητάω τα πάντα ώστε να μού μείνει κάτι. Κι εσύ με καταλαβαίνεις γιατί κάνεις το ίδιο. Ψέμματα. Δεν ζητάω γιατί θέλω. Αλλά γιατί χρειάζομαι. Το θέλω είναι κακομαθημένο.

Καμμια φορά έχω νεύρα. Γιατί γυρνάω στη πόλη και ξέρω ότι λείπει και ξέρω ποιος φταίει. Και ξέρω τι θέλω να τους πω. Αλλά δεν θα το κάνω. Δεν ξέρω γιατί. Δεν με νοιάζει. Αρκεί να περάσει το γαμημένο το διάστημα αυτό.

Αλλά μετά ξαναθυμάμαι μια αποβάθρα ένα καλοκαίρι.

Και ένα μεσημέρι κάτω από τον πύργο του Eiffel, με ένα βιβλίο με δύο αφιερώσεις, μία στην αρχή του και μία στο τέλος.

Ναι, ήταν Απρίλης, έκανε κρύο, είχε βρέξει, αλλά δεν είχα ντυθεί καλά. Αλλά έμεινα έξω. Και περπάτησα την Oxford Str. Νομίζω ήταν σχεδόν 11. Άδεια, σπάνιο θέαμα.

14 comments:

Roadartist said...

Είναι όμορφο που ζεις την εμπειρία της ζωής σε μια τέτοια πόλη..
Πως να μη το χαίρεσαι?
Να βάζεις και καμία φωτο που και που..από βόλτες..κυρίως από τους δρόμους please :D

Kος Μηδενικός said...

Ναυτίλος and the city είναι αυτό; Χαχα!! Αχ...πολύ συγκινήθηκα, γιατί είναι σαν να έχω κλέψει λίγο και εγώ από αυτές τις προσωπικές - σχεδόν οικογενειακές - στιγμές! Να περάσει αυτός ο κωλοχρόνος! Και μετά όλα θα είναι απλά τέλεια!

mahler76 said...

αχ τι ποιητής που είσαι ρε μωρό :)

Appelsinpigen said...

και οι μουσικες το κειμενο κατι μου λενε ....

κατι θυμίζουν...


ανυπομονω να δω πως θα ειναι η ζωη μου στο εξωτερικο....

πλησιαζει ο καιρος...

καλο βραδυ....

Pink_Fish said...

μ' έχεις νευριάσει έχω να πω :) Είμαι λίγο γκαβή βρε παιδί μου, μεγάλωσε τη γραμματοσειρά σου, δυσκολεύομαι να διαβάσω, θα με ξαναστυείλεις στο ΙΚΑ για γυαλιά εσύ ! φιλιΑΑΑΑΑΑ

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

@roadartist, παλιά έβαζα συνέχεια.. τώρα βγαίνω σπάνια και δεν έχω πολλές αλλά θα βάλω, κάπου θα βρω :-)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

zeropoint, έτσι είναι, εσύ με νοιώθεις.. ουφ. για την ώρα λέμε καλή λευτεριά.

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

mahler, από τους λίγους, όχι αστεία. :-ρ

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ξωτικό, κι εσύ εδώ θα έλθεις, στο νησί μας το όμορφο ή κάπου αλλού θα πας; ό,τι και να είναι, θα είναι τέλεια, είναι σπάνια εμπειρία (αλήθεια λέω, αλλιώς τα λεφτά σου πίσω).

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

πινκάκι, αυτό με το ΙΚΑ που είπες ήταν τρομαχτικό, οπότε θα το φροντίσω στο επόμενο ποστ. ούτε τον εχθρό μου δεν θα έστελνα εκεί..

Appelsinpigen said...

χαχαχα :)
τα λεφτά μας πίιιιιισωωω!!

όχι στο νησί σας, αλλά λιγάκι παρακάτω, σε μια πόλη στις παγωμένες Άλπεις :)

μακάρι να είναι όλα όπως τα έχω ονειρευτεί :)

καλό βράδυ!!!

Vam33 said...

10 στα 10.Γυμνό , αληθινό, τέλειο.
Καλημέρες απο Ελλάδα

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

ξωτικό, όλα καλά θα είναι. οι πρώτοι δύο μήνες είναι κουλοί (αν και αυτό εξαρτάται από το πού πας, εσύ που θα είσαι στην ήπειρο λογικά θα είσαι οκ, δεν θα πάθεις το πολιτισμικό σοκ που μερικοί παθαίνουν με το Αγκλισαξωνικό σύστημα)

Ο Μικρός Ναυτίλος said...

Vam, ευχαριστώ :-) μερικά βράδυα μού βγαίνει και αυτό..