ατυχίες 2 και άλλα σοφά λόγια

Αυτές τις μέρες βρέχει. και τώρα που γράφω βρέχει.

στο δρόμο για το σπίτι ο δρόμος είναι γεμάτος νερά. ένα αυτοκίνητο περνά δίπλα μου με ταχύτητα και με καταβρέχει. η μία μου πλευρά στάζει. κοιτάω το αυτοκίνητο σαν μαλάκας και ενώ φαντασιώνομαι ότι του πετάω μια πέτρα σπάζοντας ένα τζάμι του και ο οδηγός τρακαρει, ένα δεύτερο αυτοκίνητο περνά και με κάνει τελείως μούσκεμα.

μέχρι να πάω σπίτι είχα γλιστρήσει 2 φορές ενώ ο άνεμος έφερε την ομπρέλλα στη μύτη μου μερικές ακόμη φορές.

***************

ξαναβγαίνω από το σπίτι με φόβο σήμερα. πάω να δω το νέο σπίτι μιας φίλης μου στην Abbey Rd και στο μετρό συνειδητοποιώ ποιος ακριβώς δρόμος είναι αυτός. έξω από τα στούντιο κόσμος βγάζει φωτογραφίες περνώντας τον δρόμο ανά τετράδες. ένας είναι έξω από το κτήριο, με τους beatles στη διαπασών και κλαίει.

Μάλιστα.

ποτέ δεν μ'άρεσαν. όταν έχεις μεγαλώσει με τους cure και τους the smiths τι να σου κάνουν αυτοί;

*******************

από την άλλη αυτές οι μπάντες έχουν καταστρέψει πολλούς ρομαντικούς.

*******************

στο μετρό κάθομαι με την εφημερίδα μου αλλά στην πραγματικότητα κρυφακούω τους έλληνες δίπλα μου. η φίλη τους τούς εξηγεί το ταξίδι της στα Φίτζι και τους εξηγεί ότι οι άνθρωποι εκεί είναι πρωτόγονοι αφού ψαρεύουν με καμάκια και οι κάτοικοι είναι μαύροι, όχι σαν το καμμένο το μαύρο αλλά αρκετά μαύρο. επίσης, στο Βερολίνο δεν έχει τίποτα να δεις γιατί έχει πολλά ερείπια.

κι όμως. υπήρξαν κι άλλα.

στην Ελλάδα φαντάζομαι ψάρια πιάνουν με σύγχρονους τρόπους.

***********************

τραγούδι της ημέρας- last night I dreamt that somebody loved me- the smiths