The Spring has sprung!

Το παρόν ποστ διαβάζεται μόνο με αυτό (όπως και γράφτηκε άλλωστε).

Σήμερα, όντας η δεύτερη συνεχόμενη μέρα με ήλιο στο εξωτικό Λονδίνο, η μέρα απαιτεί ειδικό ποστ για να γιορτάσουμε την υπέροχη Λονδρέζικη άνοιξη. Δουλειά δεν βγαίνει σήμερα και κοιτάω τα γλαστράκια μου στο παράθυρο και την Tower Bridge λίγα μίλια πιο ανατολικά, με το φως παντού. Κάπου στη μέση, και η Tate.

Από το άλλο παράθυρο νομίζω είναι η καλύτερη πλευρά της πόλης: το κομμάτι που έχει το Southbank, και το Κοινοβούλιο. Στη μέση ο Τάμεσης και ένας δρόμος γεμάτος δέντρα που σε λιγότερο από ένα μήνα θα γίνουν καταπράσινα.

Πρέπει να αντικαταστήσω το πρωινό μου τσάι με κάτι άλλο, πιο ταιριαστό. Αλλά τι;

Στο μετρό βλέπεις τον παραλογισμό της άνοιξης. Οι μισοί είναι με κοντομάνικα, οι άλλοι μισοί με παλτό. Εγώ είμαι με πουκάμισο και καπαρντίνα, κάπου στη μέση.

Ο σουρεάλ συνδυασμός καπαρντίνας με γυαλιά ηλίου (και ομπρέλλα γιατί ποτέ δεν ξέρεις από πού θα σού έλθει) πολύ μ'αρέσει.

Μόνο ένα μας λείπει: θάλασσα. μια μικρή παραλία. σαν αυτή που έχω στο desktop για daydreaming όταν δεν έχω δουλειά. ζηλεύω.

Αν φύγω νωρίτερα ίσως πάω στη Tate, η θέα από ένα μικρό μπαλκονάκι που έχει είναι πολύ ωραία.

Νομίζω κάπως έτσι είναι η ιδανική άνοιξη. Δεν έχει (πολλή) ζέστη αλλά τη χαίρεσαι ακριβώς επειδή δεν σου χαρίζεται απλόχερα.

Θυμάμαι πέρσι τον Μαίο που κυλιόμουν στο Hyde Park. Άντε και φέτος τα ίδια!

Έχουμε γεμίσει ανθισμένες αμυγδαλιές στη γειτονιά και μου θύμισε τη συσκευασία της ΙΟΝ, με το κλαδάκι αμυγδαλιάς. Και έναν Απρίλιο στο πατρικό μου, στον κήπο με τις αμυγδαλιές (παρά το ότι ήταν σε πόλη) να διαβάζω το Εκκρεμές του Φουκώ (δεν είναι τόσο το πόσο μού άρεσε το βιβλίο αλλά το ότι λόγω ενός απογεύματος το συνδύασα με τον ανοιξιάτικο Απρίλιο).

Θέλω να φωτογραφίσω το παράθυρό μου αλλά θα με πάρουν χαμπάρι. όχι ότι δουλεύει κανείς αλλά επιμελώς προσπαθούμε να κρύψουμε ότι καθόμαστε. Spring is in the air

(written by a proud Londoner)