Diary of me (κάνε με κλικ βρε)

Αγαπητό ημερολόγιο,

πάλι εξαφανίστηκα, το ξέρω (λες και νοιάστηκες). Ναι, που λες, ήμουν άρρωστος και άλλο άγχος δεν είχα, να γράψω ημερολόγιο. Αφιερώθηκα ωστόσο στη συγγραφή της μοναδικής διατριβής μου η οποία από νομική που ήταν έγινε ιστορική. Καλά, ιστορική θα είναι για πολλούς λόγους αλλά αλλιώς το είχα υπολογίσει εγώ.


Που λες είμαι ακόμη ζαλισμένος από τα φάρμακα, δεν θυμάμαι τι έχω πάρει. Δεν φταίω εγώ, δεν ήταν κανείς εδώ να κρατάει λογαριασμό. Επίσης χτες το μεσημέρι που με το μεσημεριανό ήπια και κρασί, αφού είχα χαπακωθεί, δεν ξέρω αν βοήθησε. Μιας και είπα φαγητό, σήμερα έφτιαξα τυρόπιτα και πολύ το χάρηκα, είμαι εξαιρετικός. Ένα πράγμα μού έλειπε από την Ελλάδα, πάει κι αυτό.

Το αποφάσισα που λες, δεν γυρνάω πίσω. Θυμάμαι πριν μέρες, τότε, στις εκλογές, υπήρχε ένας άνεμος αλλαγής, πώς ήταν στη μεταπολίτευση; καλά, μπορεί να ήταν κι αλλιώς, εγώ τη μεταπολίτευση από τα βιβλία ιστορίας, τη Τριανταφύλλου και τον πατέρα μου την έμαθα (έχω σφαιρική κάλυψη, τι επιστήμονας είμαι). Τώρα αυτός ο άνεμος αλλαγής λίγο προς μπουρίνι κάνει (αποτυχημένη παρομοίωση αλλά άλλον άνεμο δεν ξέρω, τι είμαι, ανεμοδούρα;).

Μιας και μιλάω για πολιτικά και τέτοιες βαρυσήμαντες αναλύσεις, πρέπει να ομολογήσω κάτι. Αυτό το συμβάν με τον Ομπάμα (βλ. προηγούμενο ποστ προδότη αναγνώστη που το πήδηξες και ήλθες σε αυτό), πολύ με απασχολεί ακόμη. Μη γελάς, εγώ δεν σε κορόιδευα (τα διαλυτικά πώς μπαίνουν;) όταν έλεγες ότι συνάντησες το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ στο δρόμο. ίσως κάτι σήμαινε, δεν ξέρω, έχω μπερδευτεί.

Επίσης, θέλω να καταγγείλω κάτι. Συγκεκριμένα το ελληνικό ΕΣΥ. Τη Δευτέρα, εκεί που χαροπάλευα με πυρετό, πήρα στισ 5 το πρωί το NHS να ρωτήσω αν έχω καμμια γρίπη σελέμπριτι (ούτε καν..) και κάποιος το σήκωσε (ο James). Νυσταγμένος ήταν, δεν τον αδικώ, αλλά ο δόλιος μού απάντησε, αφού με φακέλωσε πρώτα (πιθανολογώ ότι το έκανε επειδή κατάλαβε τι drama queen είμαι και θα με κάνουν block αν ξαναπάρω).

Να δεις που θα πάθω τίποτα και δεν θα με πιστεύουν. Καλύτερα βέβαια γιατί είναι για τα πανηγύρια. Αλλά αλλού ήθελα να καταλήξω, καταγγελία για το ελληνικό σύστημα κάνω, όχι το αγγλικό. Αμφιβάλλω αν το ΕΣΥ απαντούσε ποτέ σε τηλέφωνο στις 5 το πρωί. Σιγά βασικά μην απαντούσε και στις 10 το πρωί, ή στις 11, άντε, γιατί μεταξύ μας, 10 το πρωί ούτε εγώ απαντάω στο τηλέφωνό μου στο γραφείο, δεν λειτουργώ και αυτό το ντριιιιιν ντριιιιιν δεν το μπορώ.

Καταλαβαίνεις βεβαίως ότι δεν σου μιλάω επειδή σε αγαπάω (δεν ήθελα να το μάθεις έτσι, η καρδιά μου ανήκει αλλού-έγινα δωρητής οργάνων) αλλά επειδή σκοτώνω χρόνο πριν πάω για ύπνο. Τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, σε αφήνω.

σημ: για όσους δεν το πιάσατε, το 'κάνε με κλικ βρε' δεν είναι σεξουαλικό υπονοούμενο (ήμαρτον, θα χάσω και το παιδικό μου κοινό) αλλά έχει βιντεάκι.