Εισερχόμενο 1.
Έμοιαζε με την αρχή της ευτυχίας. Σε εκείνο το δρόμο, το φιλί, η αναμονή της επόμενης φοράς, έστω και αν δεν είχε ακόμη τελειώσει η πρώτη φορά.
Η βόλτα στο συντριβάνι, με την υγρασία, είναι εντυπωσιακό ότι όλη η εμπειρία στηρίχτηκε σε μια μικρή κίνηση.
Υπάρχει στη σκέψη μου αυτή η μονοχρωματική τελειότητα. Και μιλάω για τελειότητα γιατί τότε έμοιαζε να υπόσχεται τόσα πολλά.
Ήταν εκείνη η στιγμή. Δεν υπήρχε άλλη.
Εισερχόμενο 2.
Κείμενο με καθυστέρηση εποχών. Αδιευκρίνιστης υπόσχεσης και φύσης απαίδευτης.
Εισερχόμενο 3.
Ό,τι ακουμπούσε το πρωινό φως έμοιαζε ζωντανό. Αυτή η στιγμή. Το Λονδίνο. Ένα όμορφο πρωινό ενός Ιουνίου.
Ένα κρύο πρωινό Νοεμβρίου. Τα φύλλα έχουν σχηματίσει κίτρινες στιβάδες στον δρόμο. Το ποτάμι μοιάζει με ένα τεράστιο κομμάτι ύφασμα, με τις γραμμές του να κυματίζουν στον άνεμο.
Draft 1.
Είμαι ένα αγόρι και ακουμπάω στο έδαφος. Φτάνω βαθιά, σε έδαφος ξηρό και σκληρό, χωρίς νερό. Στη ζώνη μου υπάρχει ένα πράσινο φίδι. Γυρίζει και με σφίγγει.
Εξερχόμενο 1.
Ένα πουλί στο έδαφος. Μερικά ροδοπέταλα γύρω του. Θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε.
Ένας ιστός αράχνης. Με μερικές σταγόνες να στάζουν ακόμη από την βροχή του ξημερώματος. Σαν μικρά κομμάτια λευκού φωτός.
Εξερχόμενο 2.
Αποπροσανατολισμένο και άκεφο. Με ελπίδες που ποτέ δεν έγιναν πραγματικότητα.
Trash 1.
Καθόμαστε δίπλα. Λιώνουμε ο ένας μέσα στον άλλο με φράσεις. Και ένα ποίημα. Η ομίχλη μας ακουμπά στις άκρες. Είμαστε μια αχαρτογράφητη περιοχή.
Trash 2.
Λέξεις. Με κρατάνε δεμένο. Εσύ ξεφεύγεις και πηγαίνεις πιο ψηλά. Και πιο ψηλά. Με φράσεις και λέξεις.
Να βουτήξουμε στο πράσινο των φύλλων και να βυθιστούμε, όσο πάει, να βυθιστούμε. Τώρα είμαστε ασφαλείς.
15 comments:
τι παιχνίδι παίζετε;
εγώ τίποτα. αλλά έχει καταντήσει βαρετό. εδώ και καιρό.
και από ό,τι βλέπω φαίνεται και παραέξω..
Aσφαλείς? Αχ, μικρέ ναυτίλε...Ποτέ δεν είμαστε ασφαλείς. Μα ποτέ. Δε ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Εν τω μεταξύ, η πατρίδα σε περιμένει, έτσι? Φιλιά :0
ωραίο κείμενο μου θυμίζει beat λογοτεχνία, ξέρεις Kerouac και τέτοια!!!!
με οποια διαθεση κι αν τα εχεις γραψει ,εχουν κατι , τα διαβαζω ξανα και ξανα , καλημερες και φιλια !!!
pinkaki, ναι, η πατρίδα αυτό περιμένει, την άφιξη του παρόντος ναυτίλου.
και η αλήθεια είναι πως ασφαλείς δεν είμαστε ποτέ. δεν είναι κακό. ίσως βγει σε καλό, εξαρτάται πώς θα το δει ο καθένας μας. σαν ευκαιρία ή σαν φόβο;
ματς!
the passenger, κάτι τέτοια μού λες και θα την ψωνίσω, χεχε.
ευχαριστώ πάντως, πολύ χάρηκα με το σχόλιο (για να είμαι ειλικρινής πρώτη φορά το διάβασα στη δουλειά, στα κλεφτά αλλά είπα να περιμένω να φτάσω σπίτι για να πω κάτι.).
να'σαι καλά!
lost thoughts, μερικά κομμάτια γράφτηκαν με καλή διάθεση, σε άλλα είχα κάπως κακή σκέψη, σε άλλα στεναχώρια. και σε άλλα, απλά έβαλα κάποια reflections από το παρελθόν.
να προσέχεις εκεί και να είσαι καλά!
ματς!
Exeiς φτασει σε αλλα επιπεδα συγγραφης. Και αυτο ειναι φοβερο δεδομένου οτι ποτε δεν ησουν αμελητεα ποσοτητα. Ελπιζω να σε κανει να χαιρομαι τουλαχιστον οσο εγω οταν σε διαβαζω.
Ο αντιλογος βεβαια ειναι οτι δεν εχω πια χρονο να διαβαζω ποσο μαλλον να γραφω. Οποτε θα επανελθω καποια στιγμη να διαβασω στο χαλαρο με τσιγαρακι και ζεστο τιλιο (δε θελω γελια!) και θα αφησω και κανα σχολιο της προκοπης.
Χαιρε ω καραμητρε!
ρε darkwhisper, ένα σχόλιό σου θυμάμαι ακόμη, για ένα κείμενο που είχα γράψει στη lifo με τίτλο δύο ώρες διαφορά. κάτι τέτοια λες και σκέφτομαι ότι καλά κάνω και τα βγάζω λίγο παραεξω.
η αλήθεια είναι ότι το χαίρομαι που γράφω. αν δεν είχα και αυτό, θα είχα εφεύρει κάτι άλλο.
για το τίλιο τι να πω; ότι κάθομαι και πίνω χαμομήλι με παραδοσιακά αγγλικά (σκοτσέζικα εδώ που τα λέμε) γλυκάκια; go figure.
χαιρετώ σε από το μικρό μου νησάκι!
Πρωτότυπο !
:-) Vam33; ιδέες που μού έρχονται στο μετρό γυρνόντας σπίτι :-)
χαιρετώ και από εδώ!
(..έχεις αποκτήσει περισσότερα από πριν!)
βρε, πού το ξετρύπωσες αυτό, χιχι.
..searching for your early writing! ;-)
Post a Comment