Ο ήλιος είναι ακόμα εδώ
Μα η θλίψη κάνει ήδη
Τα πρώτα της βήματα
Χωρίς να λογαριάζει τα προσχήματα.
Συμφωνία είχαμε, βράδυ να έρχεται,
Μα βρήκε ευκαιρία χθες που
Άνοιξα να αεριστεί η χαρά μου.
Και εισέβαλε με ξένη μορφή,
Με τη μορφή γλάρου που
στο άρμα του μήνυμά σου κρατά.
Ήλθε με τον απογευματινό αέρα
Του Αιγαίου στο μπαλκόνι,
Μπροστά από τον μπλε κήπο,
Με λίπασμα την ιστορία,
Άροτρα τα πλοία της γραμμής
Και τους ταξιδευτές της αναζήτησης.
Και τα νησιά σαν ρόδα διάσπαρτα,
Άρωμα αναβλύζοντας,
Τη μορφή σου σχηματίζοντας,
νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο,
Γέφυρα φτιάχνουν και
Η γέννηση, η γη κι ο ουρανός σε εσένα σμίγουν.
Το γκρίζο σούρουπο χαμογελά στη σκυθρωπή νυχτιά
Που ένας Φαέθων είχε γρήγορα φέρει
Με τα αγριεμένα άλογα του Φοίβου,
Το όνειρο τελειώνει
Και περιμένω τη κρίση σου.
Δεν θέλω στίχους από ‘σένα,
Μού φτάνει η χαρά
Που με αγγίζει,
Σαν να με πνίξει να προσπαθεί
8 comments:
νέα γνωριμία μυρίζομαι...
:-) μπορεί, μπορεί, χεχε.
τις καλημέρες μου!
ματς!
Οι τελευταίοι τέσσερις στίχοι μιλούν από μόνοι τους: τι να τα κάνεις τα λόγια όταν σε γεμίζει η χαρά... Πολύ καλό! Bonne nuit!
με μπερδεψες. η θλιψη ηρθε για μεταμορφωθει σε χαρα , αντικριζοντας σε ?
εισαι ενας μικρος αλχημιστης.
θείε από τη Σκωτία merci. εξάλλου τα λόγια καμμια φορά δεν έχουν καμμια επαφή με τη πραγματικότητα (ναι, εγώ το λέω αυτό).
χαιρετώ σε!
pastlifedreams δεν μπορώ να απαντήσω, λυπάμαι :-ρ
τα αφήνω να καταλάβει ο καθένας αυτό που τού λέει η καρδιά του, το μυαλό του, οτιδήποτε.
κι εγώ μπερδεύτηκα φίλε μου αλλά κρατάω τους τελευταίους στίχους και ελπίζω να κατάλαβα καλά.
Καλή σου μέρα.
mahler76, ούτε εγώ ξέρω αν καταλαβαίνω καλά οπότε μη το σκέφτεσαι.
χαιρετώ.
Post a Comment