Ταξίδεψέ με όπου εσύ πιστεύεις
είμαι τυφλός και μόνο εσύ το ξέρεις
τα πιο όμορφα πράγματα χάνονται γρήγορα
άνθρωποι, σύννεφα, το μελάνι στα ποιήματα.
Πόσο παράξενα χτυπάει τώρα η καρδιά μου
υπάρχει άδικο έξω απ' τα όνειρά μου
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο
θυμάμαι στα μάτια σου να σχηματίζεται το άπειρο.
(από τον εξώστη).
Γιατί ρωτώ,
Διαβρωμένο κρανίο, διαφυγούσες σκέψεις
Τα χρόνια που έρχονται
Μέχρι τον επαναπατρισμό της
Βαρβαρότητας σου.
( κι αν δε προσέξω, θα ξεχαστώ
και θα γύρω πλάι στο χέρι σου
που δεν συγχωρεί,
και τα μάτια θα ξεκουράσω
και θα σε βλέπω μπρος μου
θα καταλάβεις ότι ψάχνω τη
ρωγμή σου να βρω,
μέσα σου να μπω ).
και θα γύρω πλάι στο χέρι σου
που δεν συγχωρεί,
και τα μάτια θα ξεκουράσω
και θα σε βλέπω μπρος μου
θα καταλάβεις ότι ψάχνω τη
ρωγμή σου να βρω,
μέσα σου να μπω ).
8 comments:
"απο τον εξωστη βλεπω την ιδια ταινια καθε καλοκαιρι τον θανατο στη Βενετια".
Your blueberry nights
πόσο δύσκολο αλήθεια να προσέξεις σε μια τέτοια περίπτωση...
αν γράφεις τέτοια θα σε παίξουνε πολλοί σίγουρα! να μην μου γκρινιάζεις!
ψεύτικε πέτρο, η γεύση του blueberry ταιριάζει τόσο πολύ σε όλο αυτό.
αυτή η γλυκόξυνη αίσθηση που αφήνει..
χαιρετώ.
mahler, είναι όντως δύσκολο. και από την άλλη, γιατί να προσέξεις;
και από την άλλη.. αλλά από την άλλη..
tovenito, λες, χεχε; (χμμ)
εγώ, γκρινιάζω; ήταν κυριακή, γι'αυτό. είμαι δύστροπος τις κυριακές :-)
οι κυριακες ειναι ευνοούν την γκρινια , καλη εβδομαδα.
lost thoughts, πραγματικά είναι απαίσιες μέρες και ύπουλες.
καλό ξημέρωμα και καλή εβδομάδα!
Post a Comment