Time (and other) differences

Έχω ένα κουτί στο κομοδίνο μου, πορτοκαλί, από το ΙΚΕΑ, μη φανταστείς τίποτα ιδιαίτερο, κανά 4λιρο το σετάκι. Από ένα παλαιότερο ταξίδι όταν μετακόμιζα στο τρίτο, αισίως, διαμέρισμα στο Λονδίνο.

Βρήκα σήμερα εκεί, δύο μολύβια, αμφότερα από το Παρίσι, μια θήκη CΚ, ένα εισιτήριο από το Χ95 και μια κάρτα επιβίβασης της ΒΑ για ένα ταξίδι για το οποίο κανείς δεν έμαθε ποτέ, κάτι γυαλιά για 3-D), ένα playmobil, ένα Αμοργιανό βραχιολάκι, έναν σελιδοδείκτη από την Πολιτεία, μια καρτ-ποστάλ του Λιχτενστειν (του ζωγράφου, όχι του κρατιδίου), κάτι γράμματα, κάτι φωτογραφίες που ξέχασα να επιστρέψω (το κάνω συχνά).

Άνοιξα το κουτάκι για να βρω ένα δισκάκι με (κάτι άλλες) φωτογραφίες αφού ένας ιός με έκανε να χάσω ό,τι είχα και δεν είχα. Βέβαια, για το τι έχασα δεν ευθύνεται μόνο ο ιός αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.

Η Madonna τραγουδάει happiness lies in your own hand, από την εποχή που χρησιμοποιούσε μεθόδους τύπου Κοέλο-φιλοσοφία του καναπέ για να κάνει σουξέ.

Κάνει ζέστη, το αεράκι που είχε νωρίτερα σταμάτησε και ζεσταίνομαι, χάνω χρόνο ενώ έχω πράγματα να κάνω (πολλά), όλα είναι περίεργα και θα έπρεπε να υπάρχει ένας νόμος που να απαγορεύει το άνοιγμα κουτιών συγκεκριμένες μέρες του χρόνου.

τραγούδι της νύχτας- Syntax- Message

British Isles Life δεν πάμε καλά

Σουρεάλ γεγονός της ημέρας:
είμαι πάλι στη δουλειά και ακούω μουσική από κάπου, γνώριμη. Ανοίγω το παράθυρο περισσότερο, κλείνω τους royksopp για να συγκεντρωθώ και ακούω το 'θέλω κοντά σου να μείνω'.

Δεν ξέρω ποιος το έβαλε, πού είναι και γιατί ακούγεται στο κέντρο του Λονδίνου αλλά δεν πειράζει.

Τραγούδι της ημέρας- ποιο άλλο!;

British Isles Working Life

κανονικά θα έπρεπε να δουλεύω αυτή τη στιγμή. αλλά χαζεύω τη Tate και τη Tower Bridge μιας και έχει καθαρή ατμόσφαιρα και ζέστη σήμερα. Καλά, όχι πολλή ζέστη αλλά για τα δικά μας δεδομένα καλά είναι.

Ζούμε έναν σουρεαλιστικό Ιούνιο, με κρύο, DK καπαρντίνες αγορασμένες σε παρορμητικές μέρες εκπτώσεων, συννεφιά, βροχή και λίγη όρεξη.

Προσπαθώ να κανονίσω διακοπές αλλά νοιώθω σαν 50αρης που βαριέται και θέλει να κάτσει σπίτι του, να το χαρεί και λίγο. Οι τιμές των εισητηρίων δεν βοηθούν. 350 λίρες με την ΟΑ και 380 με τη ΒΑ, business class. Δεν τη ψώνισα, απλά είχαν τελειώσει οι άλλες θέσεις.

Αυτή η μικρή διαφορά τιμών σε διαφορετικές θέσεις και εταιρείες δεν ξέρω αν λέει περισσότερα για την ΟΑ ή την ΒΑ.

Έχω πολλά σχέδια για τις διακοπές: Θέλω να πάω για μπάνιο/ να πάω στο σκουφάκι/ και στη (μ)πρίζα/ στο Γκάζι, ίσως/ στο Πόλις/ στη Πολιτεία γιατί θέλω να πάρω βιβλία/ έχουμε και στο νησί αλλά όχι αυτά που θέλω/ ένα με κάποια πεζά του Ελύτη/ την αυτοβιογραφία του Τζούμα/ για εμάς τους ξενιτεμένους καλό θα είναι, να παίρνουμε ιδέες/ και κανά βιβλίο του Χρηστίδη που έχω καιρό να πάρω/ θέλω να πάω στο πατρικό μου να δω τα βιβλία μου/ να αρχίζω να γκρινιάζω επειδή δεν αντέχω σε θερμοκρασίες πάνω από 28 βαθμούς πια/ επειδή το μετρό θα έλθει σε 9 λεπτά σε ώρα αιχμής/ εδώ μπορεί να κάνει και 4 λεπτά και τσαντίζομαι.

Δεν ξέρω τι να κάνω.

Το πρωι στο μετρό είχαν βάλει τον κλιματισμό. Έχει 22 βαθμούς σήμερα και αρχίζουν οι ανακοινώσεις για τον καύσωνα.

Η αζαλέα μου δεν πάει καλά. Μια μέρα τα άνθη της μαραίνονται. τα καθαρίζω και μετά πετάγονται καινούρια, από αλλού. Γιατί δεν τα κρατάει όλα, δεν ξέρω.

Η καθαρίστρια μου ξερίζωσε το φυτό από το γλαστράκι μου. αυτό από τη Ν. Αφρική, το cosmopolitan. της άφησα σημείωμα και μου έγραψε ένα 'sorry'. Αλλο με εντυπωσιάζει. ότι αν και ξεριζωμένο, ζει ακόμη.

Δεν καταλαβαίνω.

Βασικά πολλά δεν καταλαβαίνω αυτές τις μέρες.

τραγούδι της ημέρας: royksopp- you don't have a clue

British Isles life resuming

Για μένα ο Ιούνιος είναι το κλείσιμο του έτους. Είναι τα πολλά χρόνια που έχω περάσει στην εκπαίδευση φαντάζομαι.

Στο τέλος του καλοκαιριού, που θα έλθει πιο σύντομα από ό,τι πιστεύω, θα κλείσουν τρία χρόνια από τότε που ήλθα στο Λονδίνο. Σκεφτόμουν πόσοι έρχονται εδώ να μείνουν και τελικά φεύγουν- σε μια βδομάδα, σε ένα ένα μήνα ή σε μερικά χρόνια. Είτε λόγω της ευκολίας και της άνεσης της πατρικής εστίας είτε λόγω της διαφορετικής νοοτροπίας.

Το Λονδίνο ενίοτε μοιάζει με εκείνες τις πόλεις στις οποίες είσαι περαστικός. Μερικοί έρχονται για να σπουδάσουν, άλλοι για να βγάλουν λεφτά, άλλοι για να το ζήσουν, άλλοι γιατί ερωτεύτηκαν και άλλοι γιατί παρασύρθηκαν. Ωστόσο οι περισσότεροι φεύγουν. Θυμάμαι πόσες μέρες πέρασα στην εστία με τα παιδιά, από τη Γερμανία και την Ιταλία ήταν, που έχουν πια φύγει. Δύσκολα θα κρατήσεις επικοινωνία. Χάνεις τη καθημερινότητα που σε δένει. Πάντα πίστευα ότι θα είχαμε γίνει μια μεγάλη παρέα. ίσως αν δεν ήμαστε στο Λονδίνο.

Έβρεχε χτες και κάτι ελληνίδες στο μετρό, προφανώς τουρίστριες, γκρίνιαζαν ότι λογικό είναι. Είναι πολλά τα στερεότυπα που κάνουν κακό στη πόλη. Στη πραγματικότητα δύσκολα βαριέσαι εδώ.

Το καλύτερο είναι να δεις τις αλλαγές της πόλης όταν δουλεύεις σε πανεπιστήμιο. Αδειάζει το πανεπιστήμιο από τον Ιούνιο. Έρχονται όλοι σιγά-σιγά τον Σεπτέμβριο. Η χειρότερη εποχή να ψάξεις για σπίτι με τους φοιτητές να καταφτάνουν από παντού πληρώνοντας τα ενοίκια προκαταβολικά.

ίσως καμμια φορά χρειάζεται μια δεύτερη ευκαιρία για να μείνεις.

Τργούδι της ημέρας: Massive Attack- Black Milk.

Je t'aime*

Στο νησί μας το καλοκαίρι αργεί. Μπήκε με κρύο, αρκετό, σήμερα θυμίζει περισσότερο καλοκαίρι ο καιρός.

Το Σάββατο στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας περνάω το μεσημέρι σε μια έκθεση με ένα υποβρύχιο, με τους ήχους που ακούς σε χιλιόμετρα βάθους και εικόνες από περίεργα ψάρια στα φυνιστρίνια.

Οι ήχοι είναι πραγματικά ανατριχιαστικοί αλλά έχουν κάτι μαγευτικό. Δεν ξέρω αν θα προτιμούσα να πάω στον βυθό της θάλασσας ή το φεγγάρι. Μάλλον το πρώτο.

Κάτι ισπανοί προσπαθούν να μπουν στη μέση της ουράς, με παραδοσιακό μεσογειακό τρόπο. κοιτούν τριγύρω, δήθεν θαυμάζοντας το μουσείο και όλο και έρχονται πιο κοντά. ένας κύριος τους λέει να πάνε πιο πίσω και του επιτίθενται, λεκτικά.

Στο vapiano εκτιμώ για μία ακόμη φορά τις μακαρονάδες αλλά με εκνευρίζει το ότι πρέπει να τα πάρω όλα μόνος μου. αλλά το τραπέζι δίπλα στην είσοδο με το δέντρο στη μέση είναι υπέροχο.

σε λίγες μέρες άδειας νοιώθω πάλι τουρίστας. άνοιξε νέο κατάστημα vuitton, ο πορτιέρης σε καλωσορίζει στο maison de vuitton, πουθένα κουβέντα ότι είναι κατάστημα αυτό, αθάνατο μαρκετιν. το μαγαζί είναι γεμάτο κινέζους, μάλλον φοιτητές και μερικές κυρίες με μπούργκες.

πίσω στη δουλειά η αζαλέα ξαναμαράθηκε, κανείς δεν μου τη φρόντισε όσο έλειπα.

τραγούδι της ημέρας- the presets- if I know you

*ο τίτλος είναι από το εικονιζόμενο έργο της εικαστικού Louise Bourgeois, που πέθανε πρις λίγες μέρες, σε ηλικία 98 ετών, ηλικία στην οποία ακόμη εργαζόταν. Ένα από τα πιο γνωστά έργα της είναι μια γιγαντιαία αράχνη, που σήμερα βρίσκεται έξω από τη Tate Modern στο Λονδίνο (υπάρχουν κι άλλα σε άλλα μουσεία).