Sounds

και μιας και η δημιουργικότητά μου έχει πιάσει πάτο (κι έχω ακόμη υποσχεθεί να τελειώσω τη σειρά με τους 'προβολείς') είπα να βάλω βιντεάκια από αγαπημένα soundtracks..

The promise- The Piano

Eternity Theme- L'éternité et un jour

Mozart-Requiem (Teorema)

Love doesn't end- The end of the affair

The poet acts- The Hours

Επειδή νυστάζω, θα μείνω με αυτά αλλά μου ήλθε μια ιδέα, και αν δεν την ξεχάσω σε μερικές μέρος ίσως κάνω ποστ αφιέρωμα στα soundtracks.

Ημερολόγιο

Βροχή, αέρας, φως, ακούγονται να σέρνονται στη σκεπή καθώς ξυπνάω και τυλίγομαι με το σεντόνι. Μού λείπει ο μεσημεριανός ύπνος με την αλμύρα να μένει στα χέρια και να τη νοιώθεις με τη γλώσσα.

Ολοένα και νωρίτερα ξυπνάω και γρήγορα, πριν ξεθωριάσουν τα χρώματα ετοιμάζομαι και φεύγω. Στο βαγόνι κοιτάω από το παράθυρο το γκρίζο της μέρας. Πιο πέρα το μαύρο.

Τι γένους είναι άραγε η στάση; Και καθώς ανέβαινα τον βρεγμένο δρόμο ένοιωθα βρήκα μια μικρή σφαίρα και την κράτησα για φυλαχτό. Μέσα της είχε ένα ρολόι και έλειπαν οι δείκτες του. Μόνο ένας είχε μείνει. Και πήγαινε ανάποδα. από το 8 στο 0.

Μεσημέρι και το γκρίζο παραμένει. Κλείνω το παράθυρο για να μη κυλίσει η σφαίρα μου και η καρέκλα μου τρίζει σε ιαμβικό μέτρο.

Προσέχω το αιώνιο γλαστράκι με το μαραμένο του άνθος. Κόκκινο, ξεθυμασμένο από το κρύο.

Κάθομαι ώρες και κοιτάζω το πρόσωπό μου, το πρόσωπό σου, το πρόσωπό μας. Θα μπορούσε να'ναι κάτι υπέροχο. Αν έμενε λίγο ακόμη να μάθω..

Ακόμη βρέχει. Για πόσο θα βρέχει; Τώρα πού θα έχει μείνει ο κόσμος; Και κυρίως, ο δικός μου κόσμος, τι αριθμό δείχνει;

ΒΑ633 ΑΤΗ-LHR

παρασκευή
μια καφέ τσάντα, λίγα πράγματα και ένα τηλεφώνημα με αλλαγή σχεδίων. Δίπλωσα ο φθινόπωρο και έφυγα.

κει κατά τα μεσάνυχτα είδα τις πρώτες φωτιές

πάνω απ'το αεροδρόμιο

σάββατο 1
έγειρα με το πλάι και δεν ήξερα τίποτα. σαν να γεννιόμουν από την αρχή, και είχα να μάθω τα πάντα από την αρχή. Βόλτες γύρω από ένα δωμάτιο. και η ώρα να μη περνάει.

Και είναι αργά να καταλάβω ότι όσο εκείνη προχωρούσε

τόσο το κενό μεγάλωνε

κι ότι δεν επρόκειτο να συναντηθούμε ποτέ

σάββατο 2

νέα μέρα. με διαφορά μισής ώρας. σε ένα ταξί στη κηφισίας. κάθομαι και κοιτάζω τις πλάκες στα πεζοδρόμια ωσπού μού θυμίζουν ένα πρόσωπο και φέγγουν από τη λάμψη. της ανυπομονησίας. ξέχασα να πω ότι κάθομαι στο πίσω κάθισμα.

κατάκοπος από τις ουράνιες περιπέτειες,

ξαπόστασα στα εκδοτήρια

σάββατο 3

καθαρό βράδυ. ξάστερο. ξέχασα να βρω την Αφροδίτη. είχα πολλά στο μυαλό μου.

έγινα χιλιάδων ετών και ήδη χρησιμοποιώ τη μινωική γραφή με τόση άνεση που ο κόσμος απορεί και πιστεύει στο θαύμα.

το ευτύχημα είναι ότι δεν καταφέρνει να με διαβάσει.

κυριακή

ξαναγέμισα τη βαλίτσα μου. μόνο τα απαραίτητα. Μερικές φωτογραφίες. Χαρά. Και μια κριτική. Κατάσταση.

το ποσοστό της ομορφιάς που μού αναλογούσε, πάει,

το ξοδεψα.

Σε ένα μήνα πάλι.
Σ.Σ. Ένα άτυπο ημερολόγιο ενός ταξιδιού και μερικοι εμβόλημοι στίχοι από το ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου για καλύτερη κατανόηση.