London days and London nights

είναι μια από εκείνες τις μέρες που δεν έχεις που να πας αλλά δεν θέλεις να πας σπίτι. γιατί κάποιος λείπει από εκεί, γιατί κάποιος άλλος είναι εκεί και θα ήθελες να είναι διαφορετική η κατάσταση.

είναι επίσης από εκείνες τις μέρες που δεν έχει πολλά να πεις αλλά θες να πεις κάτι. ίσως επειδή σε κάνει καλύτερα, ίσως επειδή δεν ξέρεις πότε πρέπει να σταματάς να μιλάς και απλά να ακούς ραδιόφωνο.

είναι από εκείνα τα βράδυα που πρέπει να φέρεις το παπλωματάκι λίγο πιο ψηλά για να σε καλύπτει περισσότερο γιατί το κρύο είναι εδώ.

είναι από εκείνα τα βράδυα που καταλαβαίνεις πόσο αβάσταχτο είναι να μετράς μέρες.

δεν θα έπρεπε να είναι. αλλά είναι. και τι να κάνεις;

να το μαλώσεις για να μάθει..

είναι από εκείνα τα βράδυα που νιώθεις ευγνωμοσύνη. αλλά εδώ που τα λέμε, έτσι είναι όλα τα βράδυα, καιρό τώρα.

είναι από εκείνα τα βράδυα που γκρινιάζεις κι ας τα έχεις όλα.

μάλλον όχι, τα έχεις αλλά κάποιος σε ζορίζει και σου λέει ότι πρέπει να τα περιμένεις λίγο για να τα πάρεις. σαδισμός, ασυγχώρητος, όσα χρόνια και αν περάσουν.

και θα περάσουν.

μαζί.

είναι από εκείνες τις μέρες που δεν τελειώνουν με τίποτα.

είναι από εκείνες τις μέρες που σε λούζει κρύος ιδρώτας γιατί η ζωή σου σοβαρεύει και δεν θα το άλλαζες για τίποτα.

είναι από εκείνα τα βράδυα που με το ζόρι κρατάς τα μάτια ανοικτά αλλά έχεις σοβαρότερα πράγματα να σκεφτείς...

Καταμέτρηση Α- Το κουτάκι

Ένα playmobil αγορασμένο από την νέα σου οικογένεια γιατί η παλιά δεν μπορούσε να σ’το αγοράσει όταν έπρεπε…

Μερικά χειρόγραφα γράμματα, πιασμένα με σπάγκο, πράσινο….

Μια θήκη με γυαλιά για ταινίες 3D…

Ένα εισιτήριο για την ταινία αυτή..

Μερικά εισιτήρια πλοίου…

Και μερικά λεωφορείου… τα πρώτα που μοιραστήκαμε….

Κάποιο φάκελοι και δύο διευθύνσεις που θα μείνουν αχρείαστες αφού θα γίνουν μια….

Κάτι μολύβια από ένα γαλλικό μουσείο….

Εισιτήρια από έναν ζωολογικό κήπο…

Το διάγραμμα ενός άλλου μουσείου…

Μια μικρή, βελούδινηθήκη….

Ένα βότσαλο…

Ένας σελιδοδείκτης….

Δύο κεράκια…

Προβολείς π-τ

Προβολέας π

Αυτή είναι η μυρωδιά
- η μυρωδιά του γαλάζιου -
που αναβλύζει ο μικρός ναυτίλος
καθώς ταξιδεύει.
Την αναγνωρίζω.
τη μυρωδιά των υακίνθων
Και της βουκαμβίλιας
Του κήπου του Αιγαίου.

Προβολέας ρ
Ήλθες με τον απογευματινό αέρα
Του Αιγαίου στο μπαλκόνι,
Μπροστά από τον μπλε κήπο,
Με λίπασμα την ιστορία,
Άροτρα τα πλοία της γραμμής
Και τους ταξιδευτές της αναζήτησης.

Και τα νησιά σαν ρόδα διάσπαρτα,
Άρωμα αναβλύζοντας,
Τη μορφή σου σχηματίζοντας,
νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο,
Γέφυρα φτιάχνουν και
Η γέννηση, η γη κι ο ουρανός σε εσένα σμίγουν.

Προβολέας σ
Και εγώ, στη δευτερολογία
Της εξομολόγησής μου
Την ανάγκη μου,
Με στίχους ταξιδεύω

Για να βρουν εσένα,
Και με τις μουσικές
Σου
Στο ταξίδι σου να τους καις.

Προβολέας τ
Στον αέρα.
Σήματα ενός άγνωστου κώδικα.
Έψιλον, ρω, ωμέγα, ταυ, άλφα, σίγμα,
Τελικό και μοιραίο.

Love doesn't end

Το παρόν ιστολόγιο συνεχίζει να συνοδεύεται από φωτογραφίες καλοκαιριού. Έχουν περάσει όλα αυτά αλλά όπως έχετε καταλάβει μερικοί, και έχω ξαναπεί, ο χρόνος εδώ λειτουργεί περίεργα.

Η γραμμικότητά του απλά δεν ισχύει (επίσης δεν ισχύουν μερικοί φυσικοί νόμοι, η κοινή λογική, και οι στατιστικές πιθανότητες).

Ο Αύγουστος τελειώνει και θα έλθει σιγά-σιγά το φθινόπωρο εδώ.. Είχε όμορφο καλοκαίρι φέτος. Ή εμένα μού φάνηκε έτσι. ίσως φταίει ένα ηλιόλουστο μεσημέρι στο Regent's Park, μια βόλτα με βροχή, και χωρίς ομπρέλλα στο Trocadero, ένα ταξί στις 4 το πρωί προς St Pancras για το Eurostar, πρωινό κόντα σε ένα ποτάμι, αλλά όχι σε αυτό που είχαμε συνηθίσει, κρέπες σε μια ανέλπιστα ζωντανή πόλη, μια γέφυρα, ένα μουσείο, ένα παγκάκι.

Και η μυρωδιά κρουασάν.

στο νέο μου σπίτι έχω αφήσει το παράθυρο της σοφίτας ανοιχτό. Μπαίνει ένα αεράκι, και καμμια φορά ακούω κάποιο αυτοκίνητο να περνά. Είναι όμορφη νύχτα, αν και το κρύο μού υπενθυμίζει γλυκά ότι το καλοκαίρι τελειώνει. Και κάτι καινούριο θα ξεκινήσει (τουλάχιστον για εμάς που έχουμε συνδυάσει τον Σεπτέμβριο με την αρχή ενός άλλου χρόνου).

Τελικά ο μόνος κανόνας που ισχύει σε αυτό το ιστολόγιο είναι ότι η αγάπη, σαν την ενέργεια, δεν εξαφανίζεται. Κάτι άλλο θα γίνει, αλλά δεν θα χαθεί. Δεν θα μειωθεί. Δεν θα εξαφάνιστει σε μια μάυρη τρύπα. Η λήθη δεν θα την επηρεάσει. Αφού θα συνεχίσει να υπάρχει. ίσως να μη τη βλέπεις, αλλά είναι παντά εδώ. Και εκεί. Και ξάφνου το ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Και το εκεί και το εδώ συμπίπτουν.

Εκεί μπαίνει στη μέση ο χρόνος.

Όταν συμπέσουν, ο χρόνος θα έχει πάψει πάλι να κινέιται γραμμικά.

Σημείωμα τέλους:

Το καλοκαίρι τελείωσε πια
Και αναπολεί συχνά αυτό το ταξίδι
Και κάθε βράδυ θυμάμαι εκείνο το καραβάνι
Και αναρωτιέμαι για εκείνους τους ηθοποιούς,
Ποιοι να ήταν εκείνοι οι περιπλανώμενοι,
Που προσγειώνονταν στο λιωμένο χαλί του σύμπαντος
Που ύφαιναν στο θέατρό τους.

Προβολείς Μ-Ο

Σημ. Το ιστολόγιο λέει κάτι σχετικά με τον σκοπό του, στα δεξιά. Να βρω ποιος είμαι, τι μού δίνουν, τι περισσεύει. Έχω την εντύπωση ότι τον εκπλήρωσε τον σκοπό του. Και έδωσε και κάτι παραπάνω από ό,τι περίμενα. Άδικο δεν περισσεύει.

Ήθελα να τελειώσω τη σειρά με τους προβολείς.

Προβολέας μ

Προκάλεσα τη μοίρα και αυτή αποδέχτηκε τη πρόκληση.

Μόνο τη θλίψη είχα για παρέα.
Με άφησε κι αυτή
Γιατί μεγαλοπιάστηκε.

Τι ματαιοδοξία, Θεέ μου.

Προβολέας ν

Μού υποσχέθηκε ότι θα σε έχει καλά. Αν εγώ Τού χαρίσω ό,τι έχω για να σε θυμάμαι.

Και δέχτηκα.

Άλλη μια νύχτα, που γράφω για να κρατώ ζεστή την ανάμνησή σου.
Τα καταφέρνω.
Σ’ έχω κοντά, μα να σ’ αγγίξω δεν μπορώ.
Καις…

Προβολέας ξ

Y- Το πιο υγρό γράμμα

Σ- Παραλείπεται εύκολα και χωρίς σκέψη

Ο- Τα πάντα στη μορφή του τίποτα

Δ- Η πιο σταθερή έννοια

Ι- Το πιο ελληνικό γράμμα. Μια κολώνα.

Σ- Αυτό δεν παραλείπεται. Αλλάζει την έννοια

Ν- Σκούρο σημαντικό. Σαν στήριγμα

Η- Η ματαιοδοξία

Προβολέας ο

Μια χάρη ζήτησα από το αναπάντεχο.
κάποιο τέχνασμα θα σκαρφιστεί
- μια πορεία, να περισώσει
και τον δημοκρατικό μας βίο –
μήπως και σε ξαναβρώ.

Μια χάρη ζήτησα από το αναπάντεχο.
Και τέχνασμα βρήκε τελικά, μα
Για να σε συναντά αυτό.
Και κάθε βράδυ να σε περιγράφει,
Για να κρατώ τη μορφή σου άσβηστη
Και αψεγάδιαστη, όπως τότε.
Εκείνο το βράδυ, το αναπάντεχο.

PS

Μια πρόχειρη ευχή μού είπες να έχω,
Αστέρι μήπως πέσει,
Να έχω κάτι να ευχηθώ.