Stepping Stones

Σήμερα το blog αυτό έχει γενέθλια. Και άλλα blogs ίσως αλλά το δικό μου με νοιάζει. Η αλλαγή χρώματος δεν έχει να κάνει με τα γενέθλια αλλά με τη διάθεση. Παραήταν χαρούμενο το προηγούμενο. Του χρόνου πάλι.

Σήμερα βέβαια γενέθλια έχουν και άλλοι (ένας εν προκειμένω). Ωραία σύμπτωση. Αλλά δεν ξέρω αν πρέπει να ανοίξω τέτοιο θέμα. Απλά είναι δύσκολο να το ξεχάσεις όταν έχεις σημειώσει την ημερομηνία σε ημερολόγια, το κινητό χτύπησε σήμερα για να μού το θυμίσει και ένα δώρο που ποτέ δεν θα το δώσω τελικά με κοιτά περιπαιχτικά από την άκρη του γραφείου μου. Και το φιογκάκι και όλη η γιορτινή του αίσθηση είναι ακόμη πιο ενοχλητικά.

Σκέφτηκα να κάνω ένα στατιστικό του blog μου αλλά βαρέθηκα στη σκέψη. Το μόνο που θα πω είναι ότι στατιστικά ο πιο παραγωγικός μηνας ήταν ο Νοέμβριος. Επίσης σκέφτηκα να δώσω βραβεία στα αγαπημένα μου posts αλλά πού διάθεση.

Επίσης γράφω μαλακίες αλλά δεν πειράζει.

Ο τίτλος φαντάζει άσχετος αλλά δεν είναι. Απλά μάλλον είναι too private a joke. Αρχικά δεν ήταν joke αλλά έγινε μετά όπως απεδείχθη.

Όταν άρχισα να γράφω εδώ, σκοπό είχα να ανεβάζω τα κείμενα (πεζά ή ποιήματα) που έγραφα. Αργότερα έγραφα για το Λονδίνο, που σιγά-σιγά γινόταν το αγαπημένο μου θέμα (όπως σιγά-σιγά έγινε το σπίτι μου). Τώρα είναι πια λίγο ό,τι να'ναι οπότε δέχομαι παράπονα, suggestions, προξενιά, και ό,τι άλλο έχετε εύκαιρο (εκτός από κατοικίδια, δεν έχω χρόνο).

Κάτι πιο γιορτινό αύριο (ή και όχι).