Με κοιτάς
το μέρος μου είναι εδώ
είναι ένας τοίχος σε ένα μέρος αδειανό
και νοιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στη πιο ωραία αχτίδα του φωτός
και νοιώθω τόσο απέραντα φτωχός
στη πιο ωραία αχτίδα του φωτός
όπως η χλόη
βίαια θα κοπεί
έτσι κι εσύ
μια μέρα θ'αρνηθείς
θα καταστρέψεις μια μικρή ζωή
κι αυτό το λάθος
μια μέρα θα σε βρει
όλη η ζωή
οι μέρες που περνάς
τα σύννεφα κοιτάς
κι ο χρόνος φεύγει
όπως κι αυτός
που έπεσε στη γη
ήρθε ένα πρωί
κι έγινε σκόνη
σ'αγαπώ
το μέρος μου είναι εδώ
με πήρες από το χέρι
και σ'ευχαριστώ
ήμουν σ'ένα δρόμο σκοτεινό
πίστευα πως κανείς
δεν πέρναγε από εδώ
6 comments:
ένα χέρι να σε βοηθήσει στο σκοτάδι. σχήμα εμπιστοσύνης? all the best, dear naftile!
Εξαιρετικό κομμάτι απο ένα υπέροχο δίσκο.Ο τελευταίος του δεν μου άρεσε.Καλησπέρα narco
τι έπαθες;
μόλις σε πετύχω εμ ες εν θα σε ανακρίνω.
καλή χρονιά κιόλας δεν σε είπα!
unclescrooge σχήμα ακαθόριστο. στη γεωμετρία ήμουν πάντα σκράπας.
Vam33, ο τελευταίος δεν τη φτάνει την άγρια χλόη αλλά και πάλι.. δεν μπορώ να πω κακή κουβέντα, με τον Β. ήμουν ερωτευμένος από την εφηβεία μου, χεχε.
καλησπέρες!
tovenito, πού είσαι εσύ τόσες μέρες; μπορείς να με ανακρίνεις, θα ενδώσω!
καλή χρονιά!! ματς!
Post a Comment