Δυσκολεύομαι να βρω λέξεις. Για να κάνω το οτιδήποτε. Σήμερα ήταν μια μέρα χωρίς κουβέντες πολλές. ήσυχη.
το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τον λόγο. και δεν ξέρω πώς να ρωτήσω. είναι δύσκολο να βάλω τις λέξεις σε μια σειρά. και να τις προφέρω. δεν τις προφέρω σωστά. ούτε στον σωστό χρόνο, είναι σαν μια αποτυχημένη αλληλουχία γραμμάτων, τόνων, σημείων στήξεως και αισθημάτων. σπάνια βρίσκουν τον στόχο τους.
τον παραλήπτη τους.
είναι καλύτερη λέξη. είδες; πάλι λάθος έκανα.
****
Θυμάσαι τη θέα από εκεί; μιλούσαμε για την αγοραφοβία σου. εγώ έκρυβα τη δική μου υψοφοβία για να νιώσεις καλύτερα.
"οι φοβίες δεν είναι τίποτα όταν τις περνάς με κάποιον. "
έτσι πιστεύεις; πάντα εκεί είναι. απλά όταν είσαι με κάποιον γίνονται κάτι άλλο. δεν σε αφήνουν ποτέ.
****
ό,τι και να γίνει, θα θυμάμαι εκείνο το παγωτό φράουλα.
α, και ένα βράδυ στην Via Del Corso. και ας είναι μόνο αυτό.
7 comments:
οι φοβιες ειναι για νε τις ξεπερναμε , ειτε μονοι ειτε με παρεα.
μια λέξη είναι τόσο σπουδαία; τόσο βαρυσήμαντη;
μπορεί να επηρεάσει μια εξέλιξη;
πιστεύω πως όχι. μόνο όταν όλο το υπόλοιπο υπόβαθρο δεν είναι τόσο γερό..
lost thought, light, love, life.. επί της αρχής συμφωνώ..
στην εκτέλεση κολλάω.
tovenito, μια λέξη από μόνη της πόσο κακό μπορεί να κάνει; συμφωνώ.
αλλά οι άνθρωποι μερικές φορές κολλάνε σε διάφορα. που εσύ τα θεωρείς ασήμαντα και δεν καταλαβαίνεις ότι είπες κάτι.
ή απλά ψεύδονται.
παίζει κι αυτό.
den μπορώ να καταλάβω πως κάτι που ξεκίνησε τόσο όμορφα τελείωσε έτσι...κρίμα.
mahler, δεν τελειωσε ακόμη. το σώσαμε σήμερα over dinner..
ΜΠΡΑΒΟ!!!!
Post a Comment